Μαθὼν ὁ βασιλεὺς ταῦτα εἶπε· «Δὲν θέλω νὰ ἔχω κρίσιν μετὰ τῆς Θεοτόκου, ἀλλὰ μάλιστα ἀνακαινίσατε τὸν μικρὸν Οἶκον της, ἐάν που ἀνακαινισμοῦ χρήζῃ». Ὅθεν ἀντὶ νὰ κρημνίσωσι τὸ λουτρόν, τὸ ἐκαθάρισαν· ὅταν δὲ καὶ ὁ Ναὸς τῆς Θεοτόκου ἀνεκαινίσθη, ἐγένετο καὶ τὸ λουτρὸν μεγαλύτερον καὶ εὐρυχωρότερον, ὥστε νὰ κολυμβῶσιν ἀνέτως οἱ λουόμενοι. Τότε δὲ ἀνήφθη τὸ λουτρόν, καὶ ἐν αὐτῷ ἐλούσθησαν οἱ βασιλεῖς Ρωμανός, Κωνσταντῖνος καὶ Χριστόφορος, καὶ εὐφρανθέντες διώρισαν νὰ δίδεται ἐνιαυσίως σολέμνιον ἤτοι ἔξοδος βασιλικὴ εἰς τὸ λουτρὸν ἐκεῖνο, μὲ βασιλικὸν χρυσόβουλλον, καὶ ἐχάρισαν αὐτὸ εἰς τὸ Μοναστήοιον τὸ καλούμενον τοῦ Ρέκτωρος, ἵνα φροντίζωσι περὶ τοῦ λουτροῦ καὶ τοῦ Ναοῦ τῆς Θεοτόκου οἱ Μοναχοὶ τοῦ Μοναστηρίου. Καὶ ὅσα μὲν προηγουμένως ἐγένοντο θαύματα εἰς τὸν ἀνωτέρω Ναὸν τῆς Θεοτόκου, ταῦτα θὰ παραλείψωμεν, θέλομεν δὲ ἀναφέρει ἐνταῦθα ἕν ἢ δύο, τὰ ὁποῖα ἐγένοντο κατὰ τοὺς νεωτέρους χρόνους πρὸς πίστωσιν καὶ τῶν ἄλλων.

Γυνή τις ἔνδοξος ἔπεσεν εἰς χαλεπὴν ἀσθένειαν καὶ ἐπρήσθη τὸ σῶμά της· δαπανήσασα δὲ εἰς ἰατροὺς ὅλην αὐτῆς τὴν περιουσίαν δὲν κατώρθωσε νὰ λάβῃ οὐδεμίαν ὠφέλειαν, ἐξακολουθοῦσα νὰ πάσχῃ πόνους δριμυτάτους. Ἤκουσε λοιπὸν περὶ τῶν τελουμένων θαυμάτων εἰς τὸν ἐν τῷ Νεωρίῳ Οἶκον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ προσέτρεξεν εἰς αὐτόν· προσμείνασα δὲ ἐκεῖ πολλὰς ἡμέρας καὶ μὴ ὠφεληθεῖσα τελείως, ἐστενοχωρήθη πολὺ ὑπὸ τοῦ πάθους της καὶ ἀνεχώρησε. Μετέβη δὲ εἰς τὸν ἐν Βλαχέρναις Ναὸν τῆς Θεοτόκου, ἔνθα προσπεσοῦσα παρεκάλει τὴν Θεοκόκον, λέγουσα· «ἐλέησόν με, Μῆτερ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, διότι εἰς σὲ καταφεύγω, ἀπελπισθεῖσα ἐκ πάσης ἀνθρωπίνης βοηθείας». Ἔμεινε λοιπὸν ἐκεῖ ἡ γυνὴ ἡμέρας ἐννέα, ἡ δὲ Κυρία καὶ εὔσπλαγχνος Θεοτόκος φαίνεται κατ’ ὄναρ εἰς τὴν πάσχουσαν καὶ λέγει εἰς αὐτήν· «Ὦ γύναι, τί φωνάζεις καὶ μὲ ἐνοχλεῖς καὶ τελείως δὲν ἡσυχάζεις;». Ἡ δὲ πάσχουσα ἀπεκρίθη· «Ὦ Δέσποινα, γνωρίζω ὅτι διὰ τὰς ἁμαρτίας μου πάσχω καὶ πειράζομαι, ἐπειδὴ ὅμως γνωρίζω καὶ ὅτι δι’ ἡμᾶς τοὺς ἁμαρτωλοὺς ὁ Υἱός σου καὶ Θεὸς ἡμῶν κατῆλθεν ἐκ τῶν Οὐρανῶν καὶ ἐγεννήθη ἐκ τῆς ἁγίας γαστρός σου καὶ ἐγένετο ἄνθρωπος, κατέφυγον εἰς Σὲ ἵνα εὕρω ἡ δυστυχὴς ἔλεος». Τότε ἡ Θεοτόκος εἶπεν εἰς αὐτήν· «Ὕπαγε εἰς τὸν ταπεινόν μου Οἶκον τοῦ Νεωρίου, ἔνθα θέλεις εὕρει τὴν ἰατρείαν τοῦ πάθους σου».