Λέγει ἡ Θεοτόκος πάλιν· «Φέρε, νὰ ἴδω αὐτὰ τὰ ὁποῖα κρατεῖς». Τότε ἐκεῖνος ἔδειξε τὴν ἱερατικὴν στολήν, τὴν φυλλάδα τῆς λειτουργίας καὶ τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον. Τοῦ λέγει ἡ Θεοτόκος· «Ἐπειδὴ λοιπὸν ἐστολίσθης μὲ ἱερωσύνην, ὕπαγε τὰ ζῷα εἰς τὴν οἰκίαν σου, χωρὶς νὰ εἴπῃς τίποτε εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι σὲ ἐρωτοῦν, καὶ ἔπειτα ἔλα εἰς τὸ χωρίον Κουσπίδα, ἀκολούθει δὲ τὸν ποταμὸν περιπατῶν κατὰ τὸν ἄνω ροῦν αὐτοῦ, καὶ ἔλα εἰς τὸ ὄρος τῆς κατοικίας μου, ἀφοῦ δὲ ἔλθῃς ἐκεῖ, θὰ σοῦ δείξω τί πρέπει νὰ κάμῃς». Ὁδηγίᾳ λοιπὸν τῆς Ὁδηγητρίας Θεοτόκου ἐργόμενος, χωρὶς νὰ πλανηθῇ πουθενά, διοδεύων εἰσῆλθεν εἰς τὸ σπήλαιον· εὑρὼν δὲ τὸν Ναὸν καθαρὸν καὶ ἐστολισμένον ἐθαύμαζε, δοξάζων τὸν Θεὸν ἐν εὐφροσύνῃ τῆς καρδίας του καὶ κατασπαζόμενος τὴν ἁγίαν Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου.

Κατὰ δὲ τὴν ὥραν τοῦ ἑσπερινοῦ, φορέσας τὰ ἱερατικά του, ἐθυμίαζε τὸν θεῖον Ναόν, ἐξερχόμενος δὲ ἀπὸ τὸ ἱερὸν ἐλυπεῖτο μόνος, ἐπειδὴ δὲν ἤξευρε γράμματα. Καὶ εὐθὺς ἐφάνη πάλιν εἰς αὐτὸν ἡ μακαρία ἐκείνη ὀπτασία καὶ τοῦ λέγει· «Καλῶς ἦλθες, ἱερὲ Χριστοφόρε, ὁ ἐργάτης τῆς ὑπακοῆς». Ἔπειτα ἐπάρασα τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον τοῦ τὸ δίδει λέγουσα· «Ἀνάγνωσε, ἱερὲ Χριστοφόρε». Μὴ δυναμένου δὲ ἐκείνου ν’ ἀναγνώσῃ, τοῦ λέγει πάλιν ἡ Δέσποινα· «Ἡ χάρις τοῦ ἐξ ἐμοῦ γεννηθέντος νὰ σὲ φωτίσῃ δι’ ἐμοῦ»· καὶ (ὦ τῶν θαυμασίων σου, Δέσποινα!) ἀνοίγων τὸ στόμα του ἐκεῖνος, ὅστις πρότερον δὲν ἤξευρε οὐδὲ τὸ ἀλφάβητον, ἀνεγίνωσκεν ἔμπροσθέν της ἐλεύθερα. Τότε εἶπεν ἡ Παναγία· «Λοιπὸν ἐγνώρισες, τέκνον, ὅτι ὅλα εἶναι δυνατὰ εἰς τὸν Θεόν; ἰδοὺ ἐτελείωσα ὅσα σοὶ ἔταξα». Ὁ δὲ προσεκύνησε καὶ εἶπεν· «Ἐγνώρισα, Δέσποινα, καὶ ἐπίστευσα, ὅτι κανὲν δὲν εἶναι εἰς σὲ ἀδύνατον, ἀλλ’ ὡς Μήτηρ τοῦ Ποιητοῦ τῶν ἁπάντων, ὅλα τὰ δύνασαι». Καὶ ἐκείνη τοῦ λέγει· «Λοιπὸν μὴ ἀμφιβάλλῃς παντάπασιν, ἀλλὰ φυλάττων τὸ μυστήριον τοῦτο ἀπόκρυφον, λειτούργει ἐμέ, καθ’ ὅσον δύνασαι, εἰς τοῦτον τὸν ἱερὸν Οἶκόν μου, καὶ ψάλλε πάντοτε Τρισάγιον εἰς τὸν Ὄρθρον καὶ ἑσπερινὸν ἐπάνω εἰς τὰ ἅγια λείψανα τῶν ἰδικῶν μου δούλων, διὰ δὲ τὴν στέρησιν τῶν χρειωδῶν νὰ μὴ ἀποκάμῃς διὰ τοὺς πολλοὺς κόπους, ὅτι ἐγὼ εἶμαι μετὰ σοῦ καὶ βοηθῶ καὶ σὲ καὶ ὅλους ἐκείνους ὅσοι ἕως τέλους ὑπομείνωσιν εἰς τοῦτον τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον ἐξελέξαμεν ἐγὼ καὶ ὁ ἐξ ἐμοῦ τεχθεὶς Χριστὸς ὁ Κύριος».