ΟΤΑΝ ὁ Κύριος καὶ Μέγας Θεὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐπὶ τῆς γῆς εὑρισκόμενος ἐποίει θαύματα πολλὰ καὶ ἐξαίσια διὰ τῆς αὐτοῦ ἀγαθότητος, καθὼς ταῦτα ἀναφέρονται εἰς τὰ θεῖα καὶ ἱερὰ Εὐαγγέλια, καὶ ἡ φήμη αὐτῶν διεδίδετο εἰς ὅλα τὰ μέρη τοῦ κόσμου, τότε ὁ Τοπάρχης Ἐδέσσης, Αὔγαρος ὀνομαζόμενος, ἀκούσας τὴν τοιαύτην φήμην, ἐπεθύμησε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ἵνα ἴδῃ τὸν Κύριον μὲ τοὺς ἰδίους του ὀφθαλμούς. Δὲν ἠδύνατο ὅμως, ἐπειδὴ ἔπεσεν εἰς ἀσθένειαν καὶ πάθος ἀθεράπευτον, διότι λέπρα μαύρη ἐξανθήσασα εἰς ὅλον του τὸ σῶμα κατέτρωγεν αὐτὸ καὶ κατέφθειρε, καὶ πρὸς τούτοις ἐτυράννει αὐτὸν καὶ ἄλλη ἀσθένεια, ἡ ἀρθρῖτις (οὕτως ὀνομαζομένη, διότι εὑρίσκεται εἰς ὅλα τὰ ἄρθρα, ἤτοι εἰς τὰς ἁρμονίας καὶ κλειδώσεις τοῦ σώματος)· καὶ ἡ μὲν λέπρα προὐξένει εἰς αὐτὸν ἀσχημίαν καὶ ταλαιπωρίαν μεγάλην, ἡ δὲ ἀρθρῖτις πόνους δριμυτάτους. Ὅθεν διὰ τὰ δύο ταῦτα πάθη δὲν ἐξήρχετο τοῦ οἴκου του, οὔτε ὅλως ἐφαίνετο εἰς τοὺς ὑπηκόους του.
Κατὰ δὲ τὰς ἡμέρας τοῦ σωτηρίου πάθους τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγραψεν ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Κύριον, τὴν ὁποίαν ἔστειλεν εἰς αὐτὸν διά τινος Ἀνανίου, εἰς τὸν ὁποῖον παρήγγειλε νὰ ἱστορήσῃ τὸ μέγεθος τοῦ σώματος τοῦ Κυρίου, καὶ τὸ χρῶμα τῶν τριχῶν καὶ τοῦ ἁγίου προσώπου του, καὶ ἁπλῶς νὰ εἰκονίσῃ μὲ πᾶσαν ἀκρίβειαν τὸ χαρακτῆρα ὅλου τοῦ σώματός του, καὶ νὰ τὸν φέρῃ εἰς αὐτόν, διότι ἤξευρεν ἄριστα τὴν ζωγραφικὴν τέχνην ὁ Ἀνανίας· ἡ δὲ ἐπιστολὴ τοῦ Αὐγάρου περιεῖχε ταῦτα:
Αὔγαρος τοπάρχης πόλεως Ἐδέσσης, Ἰησοῦ Σωτῆρι,
ἀγαθῇ ἰατρῷ ἀναφανέντι ἐν Ἱεροσολύμοις.
«Ἤκουσα τὰ περὶ Σοῦ φημιζόμενα θαύματα καὶ τὰς ἰατρείας, τὰς ὑπὸ Σοῦ γινομένας, ἄνευ ἰατρικῶν βοτάνων, διότι, ὡς ἡ φήμη διαλαλεῖ, Σὺ κάμνεις τοὺς τυφλοὺς νὰ ἀναβλέπωσι, τοὺς χωλοὺς νὰ περιπατῶσι· Σὺ καθαρίζεις τοὺς λεπρούς· Σὺ διώκεις τὰ ἀκάθαρτα πνεύματα καὶ τοὺς δαίμονας· Σὺ ἰατρεύεις τοὺς πάσχοντας ἀπὸ μακρὰς καὶ πολυχρονίους ἀσθενείας· Σὺ καὶ νεκροὺς ἀνιστᾷς. Ὅθεν ἐγὼ ἀκούσας περὶ Σοῦ ὅλα τὰ θαυμάσια ταῦτα, ἐσυλλογίσθην ἓν τῶν δύο τούτων, ἢ ὅτι Σύ, ὁ τοιαῦτα ποιῶν, εἶσαι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἢ ὅτι εἶσαι Θεός. Διὰ τοῦτο λοιπὸν ἔγραψα πρὸς Σέ, καὶ Σὲ παρακαλῶ νὰ κάμῃς τὸν κόπον καὶ νὰ ἔλθῃς πρός με, ἵνα ἰατρεύσῃς τὸ πάθος μου. Ἤκουσα δὲ καὶ τοῦτο, ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι γογγύζουσι κατὰ Σοῦ, καὶ ἔχουσι σκοπὸν νὰ Σὲ κακο ποιήσωσιν· ἡ δὲ πόλις μου Ἔδεσσα, οὖσα μὲν μικροτάτη, ἀλλὰ σεμνή, θὰ ἐξαρκέσῃ εἰς ἀμφοτέρους ἡμᾶς ἵνα κατοικῶμεν ἐν αὐτῇ μὲ εἰρήνην».