Ὄντως μεγάλη ἡ ἀγάπη, μέγας ὁ φόβος τοῦ Γεωργίου, ὅν εἶχε πρὸς τὸν Θεὸν καὶ διὰ τοῦτο ἠξιώθη νὰ ὑπομείνῃ τόσα φοβερὰ μαρτύρια καὶ νὰ τελέσῃ θαύματα καὶ σημεῖα μεγάλα. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Χριστός, ἐμφανιζόμενος εἰς αὐτὸν ἀοράτως, στεφανώνει τὴν παναγίαν του κεφαλὴν μὲ τοὺς ἀμαράντους στεφάνους τῆς Βασιλείας Του, κατὰ τὴν ὥραν τῆς σφαγῆς καὶ τῆς τελευτῆς του· «Ὁ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ Πατρός μου, κἀγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτὸν» (Ἰωάν. ιδ’ 21). Ἰδοὺ λοιπόν, ἀκροαταί, ὅτι ἡ μεγάλη ἀγάπη τοῦ Γεωργίου πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ὁ θεῖος φόβος, τὸν ὁποῖον εἶχεν εἰς τὴν καρδίαν του, τὸν ἠξίωσαν νὰ ὑπομείνῃ γενναίως τὰ φοβερὰ μαρτύρια τῶν ἀπίστων καὶ νὰ κάμνῃ σημεῖα μεγάλα καὶ θαυμαστά. Ὦ ἀγάπη τοῦ Γεωργίου διάπυρος πρὸς τὸν Θεόν! Ὤ ἔνθεος φόβος!
Ἀλλ’ ὦ Μεγαλομάρτυς Τροπαιοφόρε καὶ θαυματουργὲ Γεώργιε, ὁ τὴν μεγάλην ἀγάπην καὶ τὸν ἔνθεον φόβον ἔχων ἐν τῇ καρδίᾳ καὶ διὰ τοῦτο μεγάλα τὰ ἀθλήματα ἀσκήσας καὶ τὰ μαρτύρια ὑπομείνας, ὁ θαυμάσια καὶ ἐξαίσια σημεῖα τελῶν πρὸς τοὺς τὸ ἅγιον καὶ θαυματουργὸν ὄνομά σου ἐπικαλουμένους ἐν πίστει καὶ εὐλαβείᾳ, ὁ τὰ φάρμακα ὑπὲρ μέλι διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ σταυρωθέντος Χριστοῦ καταπιὼν καὶ οὐδόλως ὑπὸ τούτων διαλωβηθείς, πρέσβευε διὰ παντὸς πρὸς τὸν Κύριον ὑπὲρ τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ σου, τοῦ ἑορτάζοντος καὶ πανηγυρίζοντος τοὺς λαμπροὺς καὶ γενναίους ἄθλους σου. Ἔχεις πολλὴν τὴν παρρησίαν πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Κύριον, ὡς δι’ Αὐτὸν ὑπομείνας τὰς βασάνους καὶ ἐκχεὼν τὸ αἷμά σου ὑπὲρ ἀγάπης τοῦ οὐρανίου Βασιλέως. Διὰ τοῦτο, γνωρίζοντές σε σωτῆρα ὑπέρμαχον καὶ βοηθὸν εἰς τὰς θλίψεις ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὅτι τὸ θέλημα τῶν φοβουμένων τὸν Κύριον θέλει οὗτος πληρώσει εἰσακούων τῆς δεήσεως αὐτῶν, σοῦ δεόμεθα καὶ σὲ παρακαλοῦμεν νὰ ἱκετεύσῃς τὸν Θεόν, ἵνα ἐν τῇ ἀπείρῳ εὐσπλαγχνίᾳ Αὐτοῦ, ἄρῃ ἐξ ἡμῶν τὴν φοβερὰν μάχαιραν τῶν ἀντιπάλων.
Ἰδέ, Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀσθένειαν ἡμῶν τῶν ταπεινῶν καὶ ἁμαρτωλῶν καὶ ἀναξίων δούλων σου, τὰς πολυπλόκους βασάνους καὶ τυραννίας, ἃς ἐξέπεμψαν καθ’ ἡμῶν οἱ ἀνήμεροι λύκοι, οἱ ἀκάθαρτοι δαίμονες κατακαίοντες καθ’ ἑκάστην μὲ ἀνημμένην φλόγα τὴν λυπημένην καρδίαν μας.