Κατόπιν, ἀφοῦ πλέον δὲν ἠδύνατο οὔτε νὰ μετακινηθῇ κἂν ἀπὸ τὰς πληγάς, ἐπρόσταξε νὰ τὸν ἀνεγείρουν ἐκεῖθεν καὶ νὰ τὸν ρίψουν ἐντὸς σκοτεινοτάτης φυλακῆς ἐντελῶς μόνον. Ἀφοῦ δὲ τοῦτο ἐγένετο, μεθ’ ἡμέρας τινὰς πάλιν ἐξήγαγον τὸν Ἅγιον πρὸς ἐξέτασιν, ὅτε, ἰδόντες ὅτι ὁ Ἅγιος ἦτο στερεώτερος καὶ προθυμότερος εἰς τὴν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ, κατεδίκασαν τοῦτον νὰ τὸν φάγωσι τὰ θηρία. Ἐξαπολύσαντες δὲ ταῦτα κατ’ αὐτοῦ, ἐκεῖνα, ὡς ἐπλησίασαν τὸν Ἅγιον, ὄχι μόνον δὲν τὸν ἔβλαψαν οὐδὲ κατ’ ἐλάχιστον, ἀλλὰ τὸν προσεκύνησαν εὐλαβῶς καὶ τὸν παρετήρουν ἱλαρῶς ὥς ποτε ἐν τῷ λάκκῳ τὸν Προφήτην Δανιήλ. Ὁ δὲ τῶν θηρίων ἀγριώτερος τύραννος ἔτι μᾶλλον ἀπεθηριοῦτο καὶ κατὰ τῆς ἀληθείας ἐσκληρύνετο, ἐξαγριούμενος κατὰ τοῦ Ἁγίου. Προστάσσει λοιπὸν νὰ ἀνάψουν κάμινον μεγάλην καὶ ἀφοῦ τὴν πυρακτώσουν νὰ ρίψουν ἐντὸς αὐτῆς τὸν Ἅγιον ἵνα κατακαῇ. Τοῦτο ἀκούσας ὁ Ἅγιος ἔχαιρε, διότι ἔμελλε νὰ ἐξομοιωθῇ πρὸς τοὺς Τρεῖς Ἁγίους Παῖδας.

Ὡς δὲ ἔρριψαν τὸν Ἅγιον ἐντὸς τῆς καμίνου δεδεμένον, ἡ φλὸξ οὐδόλως τὸν ἤγγισεν, ἀλλ’ ἵστατο ἐν μέσῳ τῆς καιομένης ἐκείνης καμίνου ὡς ἐν μέσῳ τοῦ Θυσιαστηρίου καὶ μετ’ εὐφροσύνης ἔψαλλε τὴν ᾠδὴν τῶν Τριῶν Παίδων, λέγων· «Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν καὶ αἰνετὸς καὶ ὑπερυψούμενος εἰς τοὺς αἰῶνας» (Δαν. γ’ (Προσ.) 28). Τοῦτο τὸ παράδοξον θαῦμα ἐξέπληξεν ἅπαντας, πολλοὶ δὲ ἀπὸ τοὺς ἀπίστους ἐκείνους ἐφώναζον· «Μέγας ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν». Ταύτας τὰς φωνὰς ἀκούσας ὁ τύραννος, ἀντιληφθεὶς δὲ καὶ τὴν συνδρομὴν καὶ τὴν συμπάθειαν τοῦ λαοῦ, ἐξέδωκε κατὰ τοῦ Ἁγίου τὴν διὰ ξίφους ἀπόφασιν, τὴν ὁποίαν, μετὰ χαρᾶς ἀκούσας ὁ Ἅγιος, ἔτρεχε μετ’ εὐφροσύνης πολλῆς καὶ ἀγαλλιάσεως εἰς τὸν τόπον τῆς τελειώσεως. Ἐνῷ δὲ ἐπορεύετο, προσηύχετο ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τοῦ λαοῦ. Ἔπειτα κλίνας τὴν κεφαλὴν ἀπετμήθη, καταλιπὼν τὸ μαρτυρικώτατον αὐτοῦ Λείψανον εἰς τοὺς πιστούς, ὡς δῶρον πολύτιμον.

Ἡ δὲ μακαρία αὐτοῦ ψυχὴ ἀνῆλθεν εἰς τοὺς οὐρανούς, στεφανωμένη μὲ τὸν ἀμάραντον στέφανον τῆς αἰωνίου δόξης καὶ συνοδευομένη ἀπὸ ὅλα τὰ πλήθη τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν Ἁγίων, εἰς τὰ ὁποῖα προσετέθη καὶ ὁ ἰσάγγελος πρὸς τοὺς Ἀγγέλους, ὁ ἰσαπόστολος πρὸς τοὺς Ἀποστόλους, ὁ Μάρτυς πρὸς τοὺς Μάρτυρας, ὁ Ὅσιος πρὸς τοὺς Ὁσίους καὶ πρὸς τοὺς Δικαίους ὁ Δίκαιος. Τώρα δὲ ζῇ ἐν οὐρανοῖς, ἀπολαμβάνων τὸν μισθὸν τῶν καμάτων του, διότι κατὰ τὸν σοφὸν Σολομῶντα· «Δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν» (Σοφ. Σολ. ε’ 16).