ΠΟΛΛΟΙ ὑπῆρξαν οἱ ἐργάται τοῦ Ἀμπελῶνος τοῦ μυστικοῦ, ἀναρίθμητοι οἱ ὑπουργοὶ τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ Οἰκοδεσπότου, οἵτινες ἀκούοντες, τὴν συμφωνίαν, ἀκούοντες τὴν ἀντιμισθίαν, ἔτρεξαν μὲ μεγάλην προθυμίαν, ἀπὸ τῆς πρώτης ὥρας ἕως τῆς ἑνδεκάτης καὶ εἰργάσθησαν πιστότατα ἕως τῆς δωδεκάτης.
Ἔτρεξαν οἱ τοῦ Χριστοῦ δώδεκα θεῖοι Ἀπόστολοι, ἔτρεξαν οἱ Ἑβδομήκοντα, ἔτρεξαν οἱ Μάρτυρες, ἔτρεξαν οἱ Ὅσιοι, ἔτρεξαν οἱ Δίκαιοι, ἔτρεξαν ἀκόμη καὶ πόρνοι καὶ ἁμαρτωλοὶ καὶ ὅσοι ἔτρεξαν, ὅσοι ἔδραμον εἰς τὸν μυστικὸν Ἀμπελῶνα, εἰς τὴν Πίστιν δηλαδή, τὴν ἀληθινὴν ὁμολογίαν, ὅλοι ἔλαβον τὸ δηνάριον, τὸν στέφανον τὸν ἀμάραντον, ὅλοι ἔλαβον τὴν ἀντιμισθίαν, τὴν οὐράνιον καὶ θείαν Βασιλείαν.
Μεταξὺ λοιπὸν ὅλων ἐκείνων, οἵτινες ἔσπευσαν εἰς τὸν Ἀμπελῶνα τοῦ Χριστοῦ, Χριστιανοί μου εὐσεβεῖς, εἷς ὑπῆρξε καὶ ὁ σήμερον ἑορταζόμενος ἔνδοξος Ἱερομάρτυς Ἰανουάριος, διὰ τὸν ὁποῖον προσέξατε νὰ ἀκούσετε πόσον εἰργάσθη ἐν τῷ μυστικῷ Ἀμπελῶνι τοῦ Κυρίου, πόσον ἐκοπίασε διὰ τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, πόσον ἠγωνίσθη ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας.
Ἐκάλεσεν ὁ Χριστὸς τὸν ἔνδοξον τοῦτον Ἰανουάριον ἀπὸ τῆς πρώτης ὥρας ἀφ’ ἧς ἐκάλεσε καὶ τοὺς Ἁγίους Αὐτοῦ μαθητὰς καὶ Ἀποστόλους, μὲ τὸ μέσον τούτων τῶν Ἁγίων Αὐτοῦ μαθητῶν, τοὺς ὁποίους ἀπέστειλεν ὁ Χριστός, λέγων· «Πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα, κηρύξατε τὸ Εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει· ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται» (Μάρκ. ιϛ’ 15-16). Τότε λοιπόν, διασπαρέντες οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι εἰς ὅλον τὸν κόσμον, καθὼς καὶ ἄλλους πολλοὺς ἐσαγήνευσαν εἰς τὴν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ, οὕτω καὶ τὸν ἔνδοξον τοῦτον Ἰανουάριον, ὄχι μόνον ἐσαγήνευσαν εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ Πίστιν, ἀλλὰ ἰδόντες αὐτὸν ὅτι εἶναι κατοικητήριον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸν ἐχειροτόνησαν καὶ Ποιμένα τοῦ μυστικοῦ Ἀμπελῶνος, τῆς Ἱερᾶς δηλαδὴ Ἐκκλησίας τῆς Καμπανίας, παραδώσαντες εἰς αὐτὸν τὴν ποιμαντικὴν ἐξουσίαν ὁλοκλήρου τῆς εὐδαίμονος ταύτης ἐπαρχίας. Οὗτος δὲ ὁ Ἅγιος Ἰανουάριος, ὡς ἄξιος ἐργάτης, εἰργάζετο εἰς τὸν Ἀμπελῶνα τὸν μυστικὸν τοῦ Κυρίου, ὡς πιστὸς ὑπηρέτης ὑπηρέτει τὸ ἔργον τὸ πνευματικὸν καὶ ὡς φρόνιμος οἰκονόμος ἐφρόντιζε διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν τοῦ λογικοῦ του ποιμνίου.