Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Κυριακῇ τῆς Ἀποκρέω, τῆς ΔΕΥΤΕΡΑΣ καὶ ἀδεκάστου ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ μνείαν ποιούμεθα.

Λέγεται δὲ ὅτι μετὰ τὴν παρέλευσιν τῶν ἑπτὰ χιλιάδων ἐτῶν θέλει γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία. Πρωτύτερα δὲ ἀπὸ τὴν Δευτέραν Παρουσίαν θέλει ἔλθει ὁ Ἀντίχριστος, ὁ ὁποῖος, καθὼς λέγει ὁ Ἅγιος Ἱππόλυτος, θέλει γεννηθῆ ἀπὸ γυναῖκα πόρνην, κατὰ τὸ φαινόμενον παρθένον, πλὴν Ἑβραίαν οὖσαν, ἀπὸ τὴν φυλὴν τοῦ Δάν, υἱοῦ τοῦ πατριάρχου Ἰακώβ, καὶ θέλει δῆθεν περιπατήσει τὴν κατὰ Χριστὸν πολιτείαν· καὶ θαύματα θέλει κάμει, ὅσα καὶ ὁ Χριστός, καὶ νεκροὺς θέλει ἀναστήσει, ὅμως θέλει κάμει ὅλα αὐτὰ κατὰ φαντασίαν, καὶ τὴν γέννησιν καὶ τὴν σάρκωσιν καὶ τὰ λοιπὰ πάντα, καθὼς λέγει ὁ θεῖος Ἀπόστολος, καὶ τότε λέγει, θέλει ἀποκαλυφθῆ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασι ψεύδους. Πλὴν ὄχι ὅτι αὐτὸς οὗτος ὁ διάβολος μέλλει νὰ σαρκωθῇ, καθὼς λέγει ὁ θεῖος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ἀλλὰ ἄνθρωπος ἐκ πορνείας γεννηθεὶς μέλλει νὰ δεχθῇ μέσα του ὅλην τὴν ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ, καὶ αἴφνης θέλει ἐπανασταθῆ. Ἔπειτα θέλει φανῆ δῆθεν καλὸς καὶ μέτριος, καὶ τότε θέλει γίνει πεῖνα μεγάλη, καὶ τρόπον τινὰ θέλει κάμει βοήθειαν εἰς τὸν λαόν. Ἀλλὰ καὶ τὰς θείας Γραφὰς θέλει μελετήσει ἐκεῖνος, καὶ νηστείαν θέλει κάμει, καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους μέλλει νὰ βιασθῇ, καὶ βασιλεὺς μέλλει νὰ ἀνακηρυχθῇ, καὶ εἰς τὸ γένος τῶν Ἑβραίων θέλει δείξει μεγάλην ἀγάπην, καὶ εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ θέλει τοὺς ἀποκαταστήσει καὶ τὸν ναόν των θέλει ἀνακαινίσει.

Ἑπτὰ ὅμως πρὸ τοῦ Ἀντιχρίστου ἔτη, καθὼς λέγει ὁ Δανιήλ, θέλει ἔλθει ὁ Ἐνὼχ καὶ ὁ Ἠλίας κηρύττοντες εἰς τὸν λαὸν νὰ μὴ τὸν δεχθοῦν Αὐτὸς δὲ θέλει τοὺς συλλάβει καὶ θέλει τοὺς τυραννήσει, ἔπειτα θέλει κόψει καὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν. Ὅσοι δὲ θέλουν νὰ μένουν εὐσεβεῖς, θέλουν φεύγει μακρὰν εἰς τὰ ὄρη, τοὺς ὁποίους εὑρίσκων ἐκεῖνος, διὰ τῶν δαιμόνων, θέλει ἐπιβάλλει κατ’ αὐτῶν διαφόρους τιμωρίας. Τὰ δὲ ἑπτὰ ἔτη ἐκεῖνα θέλουν κολοβωθῆ, ἤτοι θέλουν ἐλαττωθῆ πρὸς χάριν τῶν ἐκλεκτῶν. Τότε θέλει γίνει καὶ πεῖνα μεγάλη καὶ τὰ στοιχεῖα θέλουν μεταβληθῆ, τόσον ὥστε θὰ κινδυνεύσουν νὰ ἀφανισθοῦν ὅλοι. Ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ αἴφνης θέλει γίνει ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου, ὡς ἀστραπὴ ἀπὸ τὸν οὐρανόν· καὶ ὁ Τίμιος αὐτοῦ Σταυρὸς θέλει προπορεύεσθαι, καὶ ποταμὸς πυρὸς βράζων θέλει τρέχει ἔμπροσθεν αὐτοῦ, καθαρίζων τὴν γῆν ἀπὸ τὰς ἀκαθαρσίας καὶ τοὺς μολυσμοὺς τῶν ἀνομιῶν. Παρευθὺς δὲ θέλει συλληφθῆ ὁ Ἀντίχριστος καὶ οἱ ἰδικοί του ὑπηρέται καὶ θέλουν παραδοθῆ εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον.


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἐν δὲ τῷ Ὡρολογίῳ γράφεται οὕτω, περὶ τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ: «Αἱ προλαβοῦσαι δύο παραβολαί, καὶ μάλιστα ἡ τοῦ Ἀσώτου, παρέστησαν ἡμῖν τὴν ἄκραν τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίαν καὶ ἀγαθότητα. Ἀλλ’ ἵνα μή τινες, εἰς ταύτην μόνην θαρροῦντες, διάγωσιν ἀμελῶς, καὶ τὸν καιρὸν τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας πραγματευόμενοι, ἐπιμένωσιν εἰς τὴν ἁμαρτίαν, καὶ οὕτως ἁρπάσῃ αὐτοὺς αἰφνιδίως ὁ θάνατος, διὰ τοῦτο οἱ θειότατοι Πατέρες ἔταξαν σήμερον τὴν ἑορτὴν καὶ ἀνάμνησιν τῆς ἀδεκάστου Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, ἐνθυμίζοντες δι’ αὐτῆς εἰς τοὺς τοιούτους, ὅτι οὐ μόνον φιλάνθρωπός ἐστιν ὁ Θεός, ἀλλὰ καὶ κριτὴς δικαιότατος, καὶ ἀποδίδωσιν ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ. Σκοπὸς οὖν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἐστὶν ἵνα, διὰ τῆς ἐνθυμήσεως τῆς φοβερᾶς ἐκείνης ἡμέρας διεγείρωσιν ἡμᾶς ἐκ τοῦ ὕπνου τῆς ἀμελείας πρὸς ἐργασίαν τῆς ἀρετῆς, καὶ προτρέψωσιν εἰς φιλαδελφίαν καὶ συμπάθειαν. Ἐπειδὴ δέ, τῇ ἐρχομένῃ Κυριακῇ τῆς Τυροφάγου, ποιοῦμεν τὴν ἀνάμνησιν τῆς τοῦ Ἀδὰμ ἐξορίας ἐκ τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς, ἥτις ἐστὶν ἡ ἀρχὴ τοῦ παρόντος βίου, δῆλον ὅτι ἡ σημερινὴ ἑορτὴ λογίζεται ὡς τελευταία πασῶν· διότι εἰς ταύτην ἀληθῶς τελευτῶσι καὶ τὰ ἡμέτερα πάντα, καὶ ὁ κόσμος αὐτός».

Ὁ Εὐάγγ. Θεοδώρου τὰ ἑξῆς περὶ τῆς σημερινῆς ἡμέρας σημειοῖ: «Ἡ Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω, καθ’ ἣν «τῆς δευτέρας καὶ ἀδεκάστου Παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μνείαν ποιούμεθα», εἶναι ὅλως ἁρμονικῶς ἐντεταγμένη εἰς τὴν ὀργανικὴν ὁλότητα τοῦ Τριῳδίου, οὐ μόνον διότι ὑπομιμνήσκει, ὅτι «ἀπὸ τῆς ἑπομένης ἄρχεται τὸ προοίμιον τῆς νηστείας, ἤτοι παύομεν πλέον κρεοφαγοῦντες μέχρι τοῦ Πάσχα», ἀλλὰ καὶ διότι καὶ αὕτη διὰ τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς (Ματθ. κεʹ 31-46) καὶ διὰ τῆς ὑπομιμνησκούσης τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως ὑμνογραφίας αὐτῆς ἀφυπνίζει τὸ πνεῦμα τῆς μετανοίας, τῆς ὁποίας κυριωτάτη ἐκδήλωσις εἶναι καὶ ἡ ὑπὲρ τῶν ὑλικῶν καὶ πνευματικῶν ἀναγκῶν τῶν συνανθρώπων μας φροντὶς (Ματθ. κεʹ 31-46, Αʹ Κορ. ηʹ 8 καὶ θʹ 2). Ὁ πασχάλιος ὡσαύτως τόνος τῆς ἡμέρας εἶναι ἔκδηλος εἰς τὸ ὅτι ὁ Χριστὸς παρουσιάζεται ὡς ἐπὶ θρόνου δόξης καθήμενος, ὡς ὁ νικητὴς τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων» (Μορφ. ἀξία τοῦ ἰσχ. Τριῳδίου σελ. 46).