ΜΕΤΑ τὰς δύο παραβολάς, ἤτοι τῆς τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου καὶ τῆς τοῦ Ἀσώτου, οἱ θειότατοι Πατέρες διέταξαν νὰ ποιῶμεν τὴν μνήμην τῆς Δευτέρας τοῦ Χριστοῦ Παρουσίας, ἵνα μή τις ἀκούων ἐν ἐκείναις τὴν φιλανθρωπίαν τοῦ Θεοῦ πέσῃ εἰς ἀμέλειαν, λέγων κατὰ νοῦν, φιλάνθρωπος εἶναι ὁ Θεός, καὶ ὅταν παύσω ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, εὔκολα θέλω διέλθει τὸ πᾶν. Διὰ τοῦτο ἔταξαν ἐνταῦθα τὴν ἀνάμνησιν τῆς φοβερᾶς ἐκείνης ἡμέρας, διὰ νὰ ἐκφοβήσουν τοὺς ἀμελεῖς μὲ τὴν ὑπόμνησιν τοῦ θανάτου καὶ τῶν ἀναμενομένων βασάνων, καὶ οὕτω τοὺς διεγείρωσιν εἰς κατόρθωσιν ἀρετῆς, ὥστε νὰ μὴ ἀποβλέπωσι μόνον εἰς τὴν φιλανθρωπίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἀποθαρροῦσιν, ἀλλὰ νὰ συλλογίζωνται καὶ ὅτι ὑπάρχει Δίκαιος Κριτής, ὅστις ἀποδίδει εἰς ἕκαστον κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ. Ἄλλως τε καὶ κατ’ ἄλλον τρόπον, ἐπειδὴ κατὰ τὴν χθὲς παρέστησαν εἰς τὸ μέσον αἱ ψυχαί, ἔπρεπε κατὰ τὴν σήμερον νὰ ἔλθῃ ὁ Δίκαιος αὐτῶν Κριτής. Τρόπον τινὰ δὲ καὶ ἡ παροῦσα ἑορτὴ ὡς τέλος εἶναι πασῶν τῶν ἑορτῶν· ἐπειδὴ αὕτη θέλει εἶναι τελευταία ὅλων τῶν καθ’ ἡμᾶς. Διότι πρέπει νὰ συλλογιζώμεθα ὅτι εἰς τὴν ἑπομένην Κυριακὴν θέλομεν βάλει τὴν ἀρχὴν τοῦ κόσμου καὶ αὐτὴν τὴν ἀπὸ τοῦ Παραδείσου ἔξωσιν τοῦ Ἀδάμ. Ἡ δὲ παροῦσα εἶναι τέλος ὅλων τῶν ἡμετέρων ἔργων καὶ πράξεων, καὶ ὅλου τούτου τοῦ κόσμου.

Ἔβαλον δὲ οἱ θειότατοι Πατέρες τὴν ἀνάμνησιν τῆς Δευτέρας Παρουσίας κατὰ τὴν παροῦσαν ἡμέραν τῆς Ἀποκρέω, καθὼς νομίζω, διὰ νὰ συστείλουν τὴν τρυφὴν καὶ τὴν ἀφροσύνην, ἀπὸ τὸν φόβον τῆς ἑορτῆς καὶ νὰ σύρουν τοὺς ἀνθρώπους εἰς τὴν συμπάθειαν τῶν πλησίον. Ἀλλὰ καὶ ἄλλως, ἐπειδὴ κατὰ τὴν ἐρχομένην Κυριακὴν μὲ τὸ πρόσωπον τοῦ Ἀδὰμ θέλομεν ἀποβληθῆ τυπικῶς ἀπὸ τὴν τρυφὴν τοῦ Παραδείσου, ἕως ὅτου ἔλθῃ ὁ Χριστὸς καὶ μᾶς ἐπαναγάγῃ πάλιν εἰς τὸν Παράδεισον. Δευτέρα δὲ Παρουσία αὕτη ὀνομάζεται ἐπειδὴ πρῶτον, κατὰ τὴν θείαν Αὐτοῦ οἰκονομίαν, σωματικῶς πρὸς ἡμᾶς ἐπεδήμησεν, ἀλλ’ ἠρέμα καὶ χωρὶς δόξης, νῦν δὲ μέλλει νὰ ἔλθῃ μετὰ ὑπερφυῶν θαυμασίων καὶ περιφανοῦς τῆς λαμπρότητος οὐρανόθεν καὶ μετὰ σώματος, διὰ νὰ γνωρισθῇ ἀπὸ ὅλους, ὅτι οὗτος εἶναι ὁ καὶ τὸ πρῶτον ἐλθὼν καὶ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ἐλευθερώσας καὶ πάλιν μέλλει νὰ κρίνῃ αὐτό, ἂν ἐφύλαξε καλῶς τὰ παραδοθέντα εἰς αὐτό. Πότε ὅμως μέλλει νὰ γίνῃ ἡ Δευτέρα Αὐτοῦ Παρουσία οὐδεὶς γνωρίζει. Πλὴν ἐδήλωσε σημεῖα τινά, τὰ ὁποῖα μέλλουν νὰ προηγηθοῦν καὶ τὰ ὁποῖα Ἅγιοι τινὲς διεσάφησαν πλατύτερον [1].