Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Δευτέρᾳ μνείαν ποιούμεθα τοῦ μακαρίου ΙΩΣΗΦ τοῦ Παγκάλου καὶ τῆς ὑπὸ τοῦ Κυρίου καταρασθείσης καὶ ξηρανθείσης συκῆς.

ΕΙΚΟΝΑ

ΑΠΟ τῆς σήμερον ἄρχονται τὰ ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ πρῶτον πάντων λαμβάνεται εἰς τύπον αὐτοῦ ὁ Πάγκαλος Ἰωσήφ, ἐνδέκατος υἱὸς τοῦ πατριάρχου Ἰακὼβ ἐκ τῆς Ραχήλ. Οὗτος φθονηθεὶς ὑπὸ τῶν ἰδίων αὐτοῦ ἀδελφῶν διά τινα ὄνειρα, τὰ ὁποῖα εἶδε, πρῶτον μὲν ἐβλήθη εἰς λάκκον, εἶτα δὲ καὶ ἐπωλήθη εἰς ἀλλοφύλους ἀντὶ τριάκοντα ἀργυρίων. Ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ ἠπατήθη παρὰ τῶν ἄλλων παίδων του, ὅτι δῆθεν ὁ Ἰωσὴφ ἐφαγώθη ὑπὸ τῶν θηρίων· ἐπέδειξαν δὲ μάλιστα εἰς αὐτὸν τὰ ἐνδύματά του, τὰ ὁποῖα εἶχον αἱματωμένα διὰ τοῦ αἵματος ἐριφίου τινός. Οἱ ἀλλόφυλοι δὲ ἐκεῖνοι οἱ ἀγοράσαντες τὸν Ἰωσὴφ ἐπώλησαν αὐτὸν εἰς τὸν Πετεφρῆν, ἀρχιευνοῦχον τοῦ βασιλέως τῶν Αἰγυπτίων Φαραώ.

Τοῦ ἀρχιευνούχου τούτου ἡ γυνή, ἐπιθυμοῦσα τοῦ κάλλους τοῦ Ἰωσήφ, προσεπάθησε νὰ παρασύρῃ τὸν δίκαιον καὶ σώφρονα παῖδα εἰς τὴν παράνομον πρᾶξιν τῆς ἁμαρτίας. Αὐτὸς ὅμως ὄχι μόνον δὲν συγκατετέθη νὰ πράξῃ τὸ κακόν, ἀλλὰ καὶ ἀφῆκεν εἰς χεῖρας τῆς κυρίας του τὸν χιτῶνα αὐτοῦ καὶ ἔφυγεν. Τότε ἐκμανεῖσα αὕτη τὸν διέβαλεν εἰς τὸν κύριον αὐτοῦ, ὅστις καὶ τὸν ἐνέκλεισεν εἰς τὴν φυλακήν. Ἐκεῖ εὑρισκόμενος ἐξήγησε τὰ ὄνειρα τοῦ βασιλέως Φαραώ. Ὅθεν καὶ ἀγαπηθεὶς ὑπ’ αὐτοῦ ἀπεφυλακίσθη καὶ κύριος πάσης τῆς Αἰγύπτου καθίσταται. Γενομένης δέ ποτε δυστυχίας μεγάλης καὶ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ ἐλθόντων διὰ νὰ προμηθευθοῦν σῖτον, ἐγνωρίσθη εἰς αὐτούς. Τότε τοὺς ἀπέστειλε νὰ φέρουν ἐκεῖ καὶ τὸν πατέρα των καὶ ἐλθόντες πάντες παρέμειναν εἰς Αἴγυπτον. Ζήσας δὲ ὁ μακάριος Ἰωσὴφ ἅπαντα τὸν βίον αὐτοῦ ἐναρέτως ἀπέθανεν ἐν Αἰγύπτῳ μέγας ἐπὶ σωφροσύνῃ καὶ ταῖς λοιπαῖς ἀρεταῖς γνωριζόμενος.

Ὁ Πάγκαλος καὶ δίκαιος οὗτος Ἰωσὴφ εἰκὼν εἶναι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διότι καὶ ὁ Χριστὸς παρὰ τῶν ὁμοφύλων Ἰουδαίων φθονεῖται καὶ ὑπὸ τοῦ μαθητοῦ αὐτοῦ ἀντὶ τριάκοντα ἀργυρίων ἐπωλήθη καὶ εἰς ζοφώδη καὶ σκοτεινὸν λάκκον, ἤτοι τὸν τάφον, ἐνεκλείσθη. Ἐκεῖθεν αὐτεξουσίως ἀναστηθεὶς βασιλεύει πάσης τῆς Αἰγύπτου, δηλαδὴ κατὰ πάσης τῆς ἁμαρτίας καὶ κατὰ κράτος ταύτην νικᾷ καὶ εἰς ὅλον τὸν κόσμον βασιλεύει. Φιλανθρώπως δὲ ἐξαγοράζει ἡμᾶς διὰ τῆς μυστικῆς σιτοδοσίας, ἤτοι διὰ τῆς ἰδικῆς Του θυσίας ἐν τῷ Σταυρῷ καὶ διότι τρέφει ἡμᾶς διὰ τοῦ οὐρανίου Ἄρτου, ἤτοι τῆς ζωηφόρου Αὐτοῦ Σαρκός. Ὅθεν διὰ τοῦτο καὶ ἡ μνήμη αὐτοῦ ἐπιτελεῖται κατὰ τὴν σήμερον.