ΣΗΜΕΡΟΝ, σὺν Θεῷ Κυριακὴν τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου, κάμνομεν ἀρχὴν τοῦ Τριῳδίου, τὸ ὁποῖον πολλοὶ ἀπὸ τοὺς θεοφόρους Πατέρας ἡμῶν, οἵτινες εἶχον τὴν τέχνην τῆς Μουσικῆς, λαμπρῶς καὶ καθὼς ἔπρεπεν, ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα κινούμενοι, ἐμελούργησαν. Πρῶτος ἐξ ὅλων ἐπενόησε τὸ Τριῴδιον, ἤτοι τὰς τρεῖς ᾠδάς, εἰς τύπον ἴσως τῆς Ἁγίας καὶ ζωαρχικῆς Τριάδος, ὁ μέγας ποιητὴς Κοσμᾶς, εἰς τὴν ἁγίαν καὶ μεγάλην Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποιῶν ἀκροστιχίδα τῶν τροπαρίων του τὴν ὀνομασίαν ἑκάστης ἡμέρας. Ἐκ τούτου καὶ οἱ λοιποὶ θεῖοι Πατέρες, καὶ περισσότερον ἀπὸ τοὺς ἄλλους οἱ Θεόδωρος καὶ Ἰωσὴφ οἱ Στουδῖται, κατὰ μίμησιν ἐκείνου τοῦ θείου Κοσμᾶ, ἔκαμον καὶ αὐτοὶ Τριῴδια εἰς τὰς ἄλλας ἕξ ἑβδομάδας τῆς Τεσσαρακοστῆς, τὰ ὁποῖα καὶ ἀμέσως εἰς τὸ ἰδικόν των Μοναστήριον, ἤτοι τοῦ Στουδίου, παρέδωκαν.

Ἐπειδὴ λοιπὸν ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος εἶναι ἡ Κυριακή, καθ’ ὃ ἀναστάσιμος, ἡ αὐτὴ δὲ Κυριακὴ εἶναι καὶ πρώτη καὶ ὀγδόη καὶ τελευταία, διὰ τοῦτο οἱ θεῖοι Πατέρες σοφώτατα διώρισαν νὰ ἀναγινώσκηται ἡ πρώτη ᾠδὴ κατὰ τὴν Δευτέραν ἡμέραν τῆς ἑβδομάδος, τὴν Τρίτην ἡ δευτέρα τῶν ᾠδῶν, τὴν Τετάρτην ἡ τρίτη, τὴν Πέμπτην ἡ τετάρτη καὶ τὴν Παρασκευὴν ἡ πέμπτη, εἰς δὲ τὴν ἑβδόμην, ἤτοι τὸ Σάββατον, νὰ ἀναγινώσκηται ἡ ἕκτη καὶ ἡ ἑβδόμη ᾠδή. Αἱ δὲ ἄλλαι δύο ᾠδαί, ἥτοι ἡ ὀγδόη καὶ ἡ ἐνάτη καὶ εἰς τὰς ἄλλας ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος, ὡς κυριώτεραι, κοινῶς ἀναγινώσκονται, καθὼς καὶ ὁ θεῖος Κοσμᾶς ἐν τῷ Μεγάλῳ Σαββάτῳ ἔθεσε ταύτας, ποιῶν ἐκεῖ Τετραῴδιον. Ὅθεν καὶ οἱ Στουδῖται Τετραῴδιον εἰς ἕκαστον Σάββατον ἐποίησαν. Μετὰ δὲ ταῦτα Λέων ὁ βασιλεὺς τὸν Ἐπίσκοπον Ὑδροῦντος κύριον Μᾶρκον κελεύσας, εἰς τέλειον κανόνα κατέστησεν.

Τριῴδιον δὲ ὀνομάζεται τοῦτο καταχρηστικῶς, ἐπειδὴ δὲν φαίνεται νὰ ἔχῃ πανταχοῦ Τριῴδια, ἀλλὰ καὶ Κανόνας ὁλοκλήρους προβάλλεται· ὀνομάζεται ὅμως τοιουτοτρόπως, ἤτοι Τριῴδιον, καθὼς νομίζω, ἢ ἀπὸ τὸ πλεονάζον, ἐπειδὴ περισσότερα εὑρίσκονται τὰ Τριῴδια ἀπὸ τοὺς ὁλοκλήρους Κανόνας, ἢ καὶ διότι πρῶτα ἔγιναν τὰ Τριῴδια τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, καθὼς εἴπομεν. Ἀλλὰ καθὼς νομίζω, σκοπὸν ἔχουσιν οἱ θεῖοι Πατέρες μὲ τὸ βιβλίον τοῦ Τριῳδίου νὰ κάμουν μὲ συντομίαν ἀνάμνησιν ὅλων τῶν εὐεργεσιῶν, τὰς ὁποίας ἔκαμεν ὁ Θεὸς ἐξ ἀρχῆς εἰς τὸν ἄνθρωπον, ἤτοι νὰ μᾶς κάμουν νὰ ἐνθυμηθῶμεν, πῶς ἐπλάσθημεν ἀπὸ τὸν Θεόν, καὶ πῶς ἐξεβλήθημεν ἀπὸ τὴν τρυφὴν τοῦ Παραδείσου μὲ τὸ νὰ ἀθετήσωμεν τὴν ἐντολήν, ἥτις μᾶς ἐδόθη χάριν δοκιμασίας, καὶ ἀπὸ τὸν φθόνον τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως ἀπερρίφθημεν τῆς θείας ἐκείνης τιμῆς, κρημνισθέντες ἀπὸ τὴν ἔπαρσιν, ὅπου ἐφαντάσθημεν νὰ γίνωμεν θεοί.