Διότι ὁ Χριστὸς εἶναι πράγματι ἀμνός, ὁ ὁποῖος ἀνῆλθε σήμερον εἰς τὸ ἱερὸν καὶ διὰ τὸν ὁποῖον ὁ Ἰωάννης ἐφώναξε τὴν ἀλήθειαν. Ἐπειδὴ δηλαδὴ ἦτο φωνὴ τοῦ Θεοῦ, ἐνεκωμίασε τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ ὅπως ἥρμοζεν. Ἐπειδὴ ἦτο λύχνος, ἐγνώρισε τὴν λάμψιν τοῦ Ἡλίου. Ὡς Πρόδρομος προανήγγειλεν Ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος θὰ ἤρχετο. Ἐπειδὴ ὁ ἴδιος ἦτο αὐγή, τὴν Ἀνατολὴν ἐκήρυξεν. Ὡς στρατιώτης ἔκαμε γνωστὸν τὸ ὄνομα τοῦ Βασιλέως· «Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. α’ 29). Ὁ ἀμνός, τὸν ὁποῖον ἡ Παρθένος συνέλαβεν ἄνευ σπορᾶς, ἐγέννησεν ἄνευ φθορᾶς τὸν ἐδέχθη ἡ φάτνη ὡς ἀγρὸς γεμᾶτος τρυφερὸν χόρτον, τὸν ἔλουσε δὲ ὁ Ἰορδάνης, τὸν ἐβάπτισεν ὁ Ἰωάννης, ὁ Ἰούδας εἰς τοὺς Ἰουδαίους τὸν ἐπώλησεν, ὁ Πιλᾶτος τὸν ἐθανάτωσεν, ὁ Τάφος τὸν παρουσίασεν εἰς ἡμᾶς καὶ ἡμεῖς τὸν ἠγοράσαμεν. Ὅστις ὅλους ἡμᾶς, οἱ ὁποῖοι εἴμεθα γυμνοὶ λόγῳ τῆς παραβάσεως τοῦ Ἀδάμ, μᾶς ἐνέδυσε μὲ τὸ ἔνδυμα τῆς Χάριτος. Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.