διότι καὶ ἀποστήματα πολυχρόνια ἐθεράπευσε καὶ δυσουρίας καὶ φυματιώσεις καὶ πάθη καρκίνων καὶ αἱμορροίας διαφόρους βασιλίδων καὶ ἄλλων γυναικῶν καὶ πλῆθος πυρετῶν καὶ στειρώσεις διέλυσε καὶ διὰ νὰ ἀντιπαρέλθω τὰ κατὰ μέρος πᾶσαν νόσον ἐθεράπευε. Τῆς Πηγῆς δὲ ταύτης δώρημα ἦτο καὶ ὁ βασιλεὺς Κωνσταντῖνος Ζ’ ὁ Πορφυρογέννητος (913-959), λυθείσης δι᾽ αὐτῆς τῆς στειρότητος τῆς βασιλίδος Ζωῆς.
Ἀνέστησε δὲ καὶ νεκρὸν ἡ ὄντως Ζωηφόρος αὕτη Πηγή· ἦτο δὲ ἐκεῖνος ἀπὸ τὴν Θεσσαλίαν καὶ ἐρχόμενος πρὸς αὐτὴν καθ’ ὁδὸν ἐτελεύτησε. Πρὶν ὅμως ἀποθάνῃ καὶ ἐνῷ ἔπνεε τὰ λοίσθια, παρήγγειλεν εἰς τοὺς ναύτας νὰ τὸν ὑπάγουν καὶ νεκρὸν ἐκεῖ πλησίον εἰς τὸν Ναὸν τῆς Πηγῆς καὶ νὰ χύσουν ἐπάνω του τρεῖς κάδους ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ ὕδωρ τῆς Πηγῆς καὶ οὕτω νὰ τὸν ἐνταφιάσουν. Τούτου γενομένου καθὼς ἐκεῖνος παρήγγειλε, ὁ νεκρὸς (ὢ τῶν ὑπερφυῶν σου θαυμασίων, Παρθένε!) εὐθὺς ἅμα ἐχύθη τὸ ὕδωρ ἐπάνω του ἀνέζησεν. Ἀφοῦ δὲ παρῆλθεν ἀρκετὸς καιρός, ἐρειπωθέντος τοῦ μεγάλου Ναοῦ ἐκ τῶν σεισμῶν καὶ μέλλοντος νὰ κρημνισθῇ, ἐνεφανίσθη ὀφθαλμοφανῶς ἡ Θεοτόκος, ἥτις τὸν ἐκράτει, ἕως ὅτου τὸ ἐντὸς αὐτοῦ πλῆθος ἐξῆλθεν ὅλον.
Τὸ ζωήρυτον καὶ θαυμαστὸν ὕδωρ τοῦτο καὶ δαίμονας ἀπήλασε πινόμενον καὶ ἀπὸ τὴν φυλακὴν δεσμίους ἀπέλυσε καὶ τοῦ βασιλέως Λέοντος Ϛ’ τοῦ Σοφοῦ (886-912) τὴν λιθίασιν ἰάτρευσε καὶ τῆς γυναικός του βασιλίδος Θεοφανοῦς [1] λαυρότατον πυρετὸν ἔσβεσε καὶ τὸν Πατριάρχην Στέφανον (886-893), τὸν ἀδελφόν των, ἀπὸ φυματιῶδες πάθος ἠλευθέρωσε, καὶ τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Ἰωάννου (964-966) τὴν ἀκοὴν ἀποκατέστησε· καὶ τοῦ πατρικίου Ταρασίου τὸν σφοδρότατον πυρετὸν ἔσβεσε καὶ τὸν υἱὸν Στυλιανοῦ πάσχοντα ἐκ δυσουρίας ἐθεράπευσε· καὶ γυναῖκα τινὰ ὀνόματι Σχίζαιναν πάσχουσαν ἐκ δυσεντερίας ἐθεράπευσεν, Ὁ δὲ βασιλεὺς Ρωμανὸς Α’ ὁ ἐκ Λακάπης (920-944) καὶ λύσιν καὶ δέσιν γαστρὸς διὰ τοῦ ὕδατος τῆς Πηγῆς ἔλαβεν, ὡσαύτως καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ.
Ἀλλὰ καὶ ἐν Χαλδίᾳ [2] Μοναχός τις ὀνόματι Πέπερις καὶ ὁ μαθητὴς αὐτοῦ πάσχοντες ἐξ ἀνιάτων νόσων καὶ ἐπικαλεσθέντες τὴν χάριν τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς ἐθεραπεύθησαν. Ὡσαύτως καὶ οἱ Μοναχοὶ Ματθαῖος καὶ Μελέτιος διαβληθέντες πρὸς τὸν βασιλέα διὰ τῆς χάριτος τῆς Θεοτόκου ἐλυτρώθησαν. Ἔλαχε δὲ καὶ τῆς τοῦ ἰσχίου θεραπείας ὁ ἐπὶ τῆς διακονίας τοῦ θυμιάματος τοῦ Ναοῦ Στέφανος. Ἔτι δὲ καὶ πατρικίους καὶ πρωτοσπαθαρίους καὶ ἄλλους μυρίους τοὺς ὁποίους ἐθεράπευσε τίς διηγήσεται;