Εἰς τὰς κεφαλὰς δὲ τῶν Ἀποστόλων ἐκάθισε, διότι καὶ ἡ χειροθεσία εἰς τὴν κεφαλὴν γίνεται· καὶ ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος Διδασκάλους καὶ Ποιμένας τοῦ κόσμου ὅλου τοὺς Ἀποστόλους ἐχειροτόνησε. Καὶ τοῦτο δὲ χωρὶς ἄλλο πρέπει νὰ γνωρίζωμεν, ὅτι τὴν Χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἔλαβον οἱ Ἀπόστολοι καὶ ὄχι τὴν ὑπόστασιν. Διότι ἡ ὑπόστασις οὐ πέμπεται, λέγει ὁ θεῖος Χρυσόστομος. Ὁ δὲ Χριστὸς ὑπεσχέθη νὰ πέμψῃ εἰς τοὺς Μαθητάς Του τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ τὸ ἔπεμψεν, ἤτοι τὴν Χάριν, ἀλλὰ πολὺ διαφορετικώτερον ἀπ’ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐδίδοτο εἰς τοὺς Προφήτας. Διότι οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἐδέχθησαν ὅλα τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἓν ἢ δύο μόνον εἰς τοὺς παλαιοὺς Προφήτας ἐδίδοντο. Ἄλλως δὲ Παράκλητος ὀνομάζεται τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον· διότι καὶ ὁ Χριστὸς Παράκλητος καὶ εἶναι καὶ λέγεται, καθὼς τὸν ὀνομάζει καὶ ὁ Ἀπόστολος. Παράκλητος ἀφ’ ἑνὸς μὲν διότι παραμυθεῖται καὶ ἀναψύχει ἡμᾶς, ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ διότι ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς τὸν Θεόν· ἄλλως δέ, διότι ὁμοούσιον εἶναι τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Πατρί.