Ὁ δὲ βασιλεὺς τοῦτο ἀκούσας ἐχάρη καὶ προστάσσει αὐτὴν νὰ ἔμβῃ μέσα εἰς τὸν ἑλληνικὸν ναόν· εἰσελθούσης δὲ τῆς Ἁγίας καὶ προσευξαμένης εἰς τὸν ἀληθῆ καὶ φιλάνθρωπον Θεόν, εὐθὺς ἔγινε βροντὴ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ μαζὶ μὲ τὴν βροντὴν ἔπεσαν ὅλα τὰ εἴδωλα, ὅσα εὑρίσκοντο εἰς τὸν ναὸν καὶ κατασυντριβέντα ἔγιναν ὥσπερ κονιορτός.
Τότε ἡ Ἁγία ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸν ναὸν καὶ λέγει εἰς τὸν βασιλέα· «Εἴσελθε, ὦ βασιλεῦ, εἰς τὸν ναὸν καὶ βοήθησον τοὺς θεούς σου, διότι αὐτοὶ ἔπεσαν καὶ δὲν ἠμποροῦν νὰ ἐγερθῶσιν». Εἰσερχόμενος δὲ ὁ βασιλεὺς καὶ βλέπων τὴν συντριβὴν καὶ τὸν κατακερματισμὸν τῶν εἰδώλων, προσέταξε νὰ ἀποκεφαλίσουν τὴν Ἁγίαν ἔξω τῆς πόλεως. Ἔλαβον ὅθεν αὐτὴν οἱ δήμιοι Θεόδουλος καὶ Θεότιμος καὶ ἐξῆλθον τῆς πόλεως· καὶ ἐπειδὴ ὥρμησαν νὰ ἀποκεφαλίσουν αὐτὴν προτοῦ νὰ προσευχηθῇ, ἐξηράνθησαν αἱ χεῖρες αὐτῶν· ὅθεν προσπεσόντες εἰς τὴν Ἁγίαν ἐπίστευσαν ὁλοψύχως εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ εὐθὺς ἐγένοντο ὑγιεῖς. Παρακαλέσαντες δὲ τὴν Ἁγίαν νὰ προσευχηθῇ καὶ δι’ αὐτούς, ἵνα παραδώσωσι τὰς ψυχάς των εἰς τὸν Κύριον ἔμπροσθέν της, ἐκοιμήθησαν τὸν αἰώνιον ὕπνον καὶ ἔλαβον μακάριον τέλος· ἔπειτα καὶ ἡ Ἁγία ἐκοιμήθη εἰς τὸν ἴδιον τόπον. Τινὲς δὲ εὐλαβεῖς Χριστιανοὶ λαβόντες τὰ τίμια αὐτῶν λείψανα ἐνεταφίασαν αὐτὰ εἰς τὴν πόλιν τῆς Ἐφέσου· ἐν τόπῳ σεμνῷ καὶ τιμίῳ εἰς δόξαν Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.