Ἐν ὅσῳ δὲ καιρῷ ἐδέρετο ἡ Ἁγία, δὲν ἔλειπεν ὁ ψαλμὸς ἀπὸ τὸ στόμα της· ἀφοῦ δὲ οἱ δήμιοι ἀπέκαμον δέροντες, προσέταξεν ὁ βασιλεὺς νὰ βάλουν περόνας κάτωθι τῶν ποδῶν τῆς Μάρτυρος. Ἐπειδὴ δὲ ἡ Ἁγία, λαμβάνουσα τὴν βάσανον ταύτην, ηὐχαρίστει περισσότερον τὸν Θεόν, διὰ τοῦτο ἤναψεν ὁ βασιλεὺς ἀπὸ τὸν θυμὸν καὶ προστάσσει νὰ καύσουν λέβητα γεμᾶτον ἀπὸ πίσσαν καὶ θεῖον καὶ ἄσφαλτον καὶ μόλυβδον καὶ οὕτω νὰ ριφθῇ ἐντὸς αὐτοῦ ἡ Ἁγία. Ὅθεν ἀναβλέψασα εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ζητήσασα ἐνίσχυσιν ἀπὸ τὸν Θεόν, ἐσφράγισε τὸν ἑαυτόν της μὲ τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ καὶ οὕτως εἰσῆλθεν εἰς τὸν ἀνημμένον λέβητα. Καὶ ὢ τοῦ θαύματος! παρευθὺς ἔσβησε τὸ πῦρ καὶ ἐχύθησαν ἔξω ὁ μόλυβδος καὶ τὰ λοιπὰ εἴδη καὶ ἡ Μάρτυς ἔμεινεν ἀβλαβής. Ὁ δὲ βασιλεύς, βλέπων τὸ τοιοῦτον θαῦμα, ὠργίσθη περισσότερον καὶ προστάσσει νὰ καύσουν ἐκ δευτέρου τὸν λέβητα τόσον πολύ, ὥστε νὰ χωνεύσουν ἐντὸς αὐτοῦ καὶ αὐτὰ τὰ ὀστᾶ τῆς Μάρτυρος.

Τοῦτο ποιήσαντες οἱ δήμιοι, ἔβλεπον τὴν Ἁγίαν, ὅτι ἐστέκετο εἰς τὸ μέσον τοῦ λέβητος ὡς νὰ ἐστέκετο μέσα εἰς δρόσον, ἥτις καὶ εἶπε πρὸς τὸν τύραννον· «Βασιλεῦ, ζῇ Κύριος ὁ Θεός! Ἂν σύ, μακρὰν τοῦ πυρὸς καθήμενος, δὲν αἰσθάνεσαι τὴν καῦσιν τοῦ λέβητος τούτου, οὐδὲ ἐγὼ αἰσθάνομαι αὐτήν». Ὁ δὲ βασιλεύς, θαυμάσας εἰς τοῦτο, ἐσηκώθη ἀπὸ τὸν θρόνον του καὶ ἐπλησίασε καὶ ἐγγίσας τὴν χεῖρά του εἰς τὸν λέβητα, εὐθὺς ἀπεσπάσθη τὸ δέρμα καὶ οἱ ὄνυχες τῆς χειρός του. Τότε ἡ Ἁγία ἐφώναξε μέσα ἀπὸ τὸν λέβητα· «Μέγας εἶναι ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν». Ὁ δὲ βασιλεὺς τοῦτο ἀκούσας ἐθυμώθη δυνατὰ καὶ προστάσσει νὰ καῇ ἓν τηγάνιον μέγα ἕως νὰ σπινθηροβολῇ καὶ μέσα εἰς αὐτὸ νὰ βάλουν γυμνὴν τὴν Ἁγίαν· ὅταν λοιπὸν ἐμβῆκεν ἡ Ἁγία εἰς τὸ πεπυρακτωμένον τηγάνιον, Ἄγγελος Κυρίου, ὁ φυλάττων αὐτήν, ἐσκόρπισε τὸ πῦρ ἀπὸ τὸ ἓν καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος τοῦ τηγανίου καὶ τοὺς μὲν παρευρεθέντας ἐκεῖ κατέκαυσε, τὴν δὲ Ἁγίαν ἐτήρησε μέσα εἰς τὸ τηγάνιον ὡς εἰς χλοηφόρον τόπον, ὑμνοῦσαν καὶ δοξάζουσαν εὐχαρίστως τὸν Κύριον.

Τοῦτο τὸ παράδοξον θαῦμα βλέπων ὁ Ἀδριανὸς ἐτρόμαξε καὶ προστάσσει νὰ ἐκβάλουν τὴν Μάρτυρα ἀπὸ τὸ τηγάνιον, φοβούμενος μήπως κατακαῇ καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὸ πῦρ. Ὅταν λοιπὸν ἐξῆλθεν ἡ Ἁγία, λέγει πρὸς τὸν Ἀδριανόν· «Βασιλεῦ, ἤξευρε, ὅτι ὁ Κύριός μου μὲ ἔκαμε νὰ ὑπνώσω μέσα εἰς τὸ τηγάνιον καὶ λοιπὸν εἶδον εἰς τὸν ὕπνον μου, ὅτι προσεκύνουν τὸν μεγάλον θεὸν Ἡρακλέα».