Τοῦτο εἶπε, διότι ἐκ τῶν πολλῶν ραβδισμῶν ἐξεσχίσθη τὸ ὑποκάμισόν της καὶ ἔμεινε γυμνή· τῆς λέγει δὲ πάλιν· «Ἢ τούρκεψε ἢ θὰ συντρίψω τὰ κόκκαλά σου ἓν πρὸς ἕν»· ἡ δὲ ἀποκριθεῖσα τοῦ λέγει· «Καὶ τί ὠρέχθην ἀπὸ τὴν πίστιν σας, διὰ νὰ ἀρνηθῶ ἐγὼ τὸν Χριστόν μου, ἢ ἀπὸ ποῖα θαύματα τῆς πίστεώς σας νὰ πιστεύσω; ἀφοῦ σεῖς βρωμεῖτε ἀκόμη ζῶντες»· ὦ τόλμη μαρτυρική! ὦ μεγαλοψυχία οὐρανίων ἐπαίνων ἀξία! ὦ ἀπόκρισις, οὐχὶ ἑνὸς ἁπαλοῦ κορασίου, ἀλλ᾽ ἑνὸς γίγαντος ἀνδρειοτάτου!
Ταῦτα ἀκούσαντες ἐκεῖνοι κατῃσχύνθησαν ἅπαντες, ἀναγκαζόμενοι ὑπὸ τῆς φαεινοτάτης τῶν λόγων ἀληθείας καὶ μὴ ἔχοντες τί ἄλλο νὰ κάμωσιν, ὀργισθέντες ἐρράβδισαν ἐκ τρίτου τὴν Ἁγίαν τόσον ἀσπλάγχνως, ὥστε τὴν ἀφῆκαν ὡς νεκράν· ἡ δὲ γῆ ἐκοκκίνισεν ἀπὸ τὰ αἵματα καὶ αἱ σάρκες της ἔπιπτον χαμαί. Κατόπιν λύσαντες τὴν Μάρτυρα, τὴν ἐφόρτωσαν εἰς ἕνα Χριστιανὸν παρόντα ἐκεῖ, διὰ νὰ τὴν ὁδηγήσῃ εἰς τὸν οἶκον τῆς μητρός της. Αὐτὴ δὲ ἐναγκαλισθεῖσα τὴν θυγατέρα της, εὑρισκομένην εἰς τὰς ἐσχάτας ἀναπνοάς, τὴν ἠρώτα· «Τί ἔκαμες, τέκνον μου;» ἡ δὲ Μάρτυς μόλις καὶ μετὰ βίας ἐλθοῦσα εἱς ἑαυτήν, ἀνοίξασα τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ τὴν μητέρα της ἰδοῦσα, εἶπε· «Καὶ τί ἄλλο ἤθελον νὰ κάμω, ὦ μῆτέρ μου, ἐκτὸς ἐκείνου τὸ ὁποῖον μοὶ παρήγγειλας; ἰδοὺ κατὰ τὴν ἐντολήν σου ἐφύλαξα τὴν ὁμολογίαν τῆς πίστεώς μου»· ἡ δὲ μήτηρ της ὑψώσασα τὰς χεῖρας καὶ τοὺς ὀφθαλμούς της εἰς τὸν οὐρανὸν ἐδόξασε τὸν Θεόν· συνομιλοῦσα δὲ ἡ Μάρτυς μετὰ τῆς μητρός της παρέδωκε τὴν ἁγίαν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ τὴν κζ’ (27ην) Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους ͵αψξδ’ (1764) καὶ ἔλαβε τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον. Τὸ δὲ πάντιμον καὶ ἅγιον λείψανόν της, ὢ τοῦ θαύματος! εὐωδίασε παρευθὺς εὐωδίαν θαυμασιωτάτην καὶ τόσην πολλήν, ὥστε ὅλαι αἱ ὁδοί, ὅθεν διέβαινον μετὰ τοῦ μαρτυρικοῦ λειψάνου πρὸς κηδείαν καὶ ἐνταφιασμόν, εὐωδίαζον· τὴν δὲ νύκτα κατῆλθε φῶς οὐρανόθεν καὶ ἔλαμπεν ἐπάνω εἰς τὸν τάφον τῆς Μάρτυρος, ὡς ἄστρον λαμπρότατον· ὅσοι δὲ Χριστιανοὶ τὸ εἶδον, ἐδόξασαν τὸν Θεόν, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.