ΑΚΥΛΙΝΑ ἡ Ἁγία Νέα Παρθενομάρτυς τοῦ Χριστοῦ ἦτο ἐκ Θεσσαλονίκης, ἀπὸ χωρίον καλούμενον Ζαγκλιβέρι, κείμενον ἐν τῇ Ἐπισκοπῇ Ἀρδαμερίου, γεννηθεῖσα ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς· τὸ μαρτύριον αὐτῆς συνέβη ὑπὸ τοιαύτας περιστάσεις. Ἡμέραν τινὰ ὁ πατὴρ τῆς Ἁγίας διεπληκτίσθη μεθ’ ἑνὸς Τούρκου γείτονός του (ἐπειδὴ ἐκεῖ κατῴκουν τότε καὶ Χριστιανοὶ καὶ Τοῦρκοι), κτυπήσας δὲ αὐτὸν ἐκ συνεργείας τοῦ μισοκάλου τὸν ἐφόνευσεν· ὅθεν τὸν συνέλαβον οἱ ἐξουσιασταὶ τοῦ τόπου καὶ τὸν ὡδήγησαν εἰς τὸν πασᾶν τῆς Θεσσαλονίκης, διὰ νὰ τὸν θανατώσῃ· οὗτος δὲ φοβηθεὶς τὸν θάνατον, καὶ θέλων νὰ ἀπαλλαγῇ, φεῦ τοῦ πτώματος! ἐτούρκευσεν· ὅθεν δὲν τὸν ἐφόνευσαν. Ἦτο δὲ τότε ἡ Ἁγία Ἀκυλῖνα βρέφος θηλάζον τὸ μητρικὸν γάλα· ἀφ’ οὗ δὲ παρῆλθε καιρὸς ἱκανός, οἱ Τοῦρκοι ἔλεγον εἰς τὸν πατέρα της νὰ τουρκεύσῃ καὶ τὴν θυγατέρα του, ὁ δὲ ἀπεκρίθη εἰς αὐτούς· «Μὴ σᾶς μέλῃ διὰ τὴν θυγατέρα μου· αὐτὴ εἶναι ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν μου καὶ ὅταν θελήσω τὴν τουρκεύω». Ἡ δὲ μήτηρ τῆς Ἁγίας, μείνασα εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, δὲν ἔπαυε καθ’ ἑκάστην ὥραν διδάσκουσα τὴν θυγατέρα της νὰ ἵσταται στερεὰ εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ μὴ ἀρνηθῇ τὸν Ἰησοῦν Χριστόν.
Ὅταν ἔφθασεν ἡ κόρη εἰς ἡλικίαν δεκαοκτὼ ἐτῶν, ἔλεγον πάλιν οἱ Τοῦρκοι τὰ αὐτὰ εἰς τὸν πατέρα της, οὗτος δὲ καλέσας τὴν Ἀκυλῖναν τῆς λέγει· «Τέκνον μου, οἱ ἄλλοι Τοῦρκοι μοῦ λέγουν καθ’ ἑκάστην ἡμέραν νὰ τουρκεύσῃς· ὅθεν ἢ τώρα ἢ ὀλίγον ὑστερώτερα, σὺ θὰ τουρκεύσῃς, μόνον κάμε τὴν ἀπόφασιν μίαν ἡμέραν πρότερον, διὰ νὰ μὴ μὲ ἐνοχλοῦν οἱ Τοῦρκοι». Ἡ δὲ Ἁγία, φλεγομένη ἀπὸ τὸν τοῦ Χριστοῦ διάπυρον ἔρωτα, μὲ μεγάλην γενναιότητα ἀπεκρίθη· «Μήπως νομίζεις ὅτι εἶμαι ἐγὼ ὀλιγόπιστος ὡς καὶ σύ, διὰ νὰ ἀρνηθῶ τὸν ποιητὴν καὶ πλάστην μου, τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ ὁποῖος ὑπέμεινε δι’ ἡμᾶς Σταυρὸν καὶ θάνατον; μή μοι γένοιτο τοῦτο ποτέ. Ἐγὼ εἶμαι ἕτοιμος νὰ ὑπομείνω οἵαν δήποτε βάσανον, ἀκόμη καὶ θάνατον, διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ μου». Ὦ λόγοι ἀξιοθαύμαστοι, ὄχι θυγατρὸς ἑνὸς τοιούτου τρισαθλίου πατρός, ἀλλὰ θυγατρὸς ἀληθῶς τοῦ ἐπουρανίου Βασιλέως Χριστοῦ!
Βλέπων τότε ὁ πατὴρ τῆς Ἁγίας τὸ ἀμετάθετον τῆς γνώμης αὐτῆς ἐπῆγεν εἰς τοὺς Τούρκους καὶ τοὺς λέγει· «Ἐγὼ μὲν δὲν ἠδυνήθην νὰ καταπείσω τὴν θυγατέρα μου εἰς τὸ νὰ τουρκεύσῃ, σεῖς δὲ ὅ,τι θέλετε κάμετε εἰς αὐτήν». Τοῦτο ἀκούσαντες ἐκεῖνοι ἐταράχθησαν, καὶ παρευθὺς στέλλουν ἀνθρώπους τοῦ κριτηρίου, διὰ νὰ φέρουν τὴν Μάρτυρα·