Ὁ δὲ Ἰωάννης εἶπε πρός με· «Τέκνον Πρόχορε, νὰ ὑπομένῃς γενναίως καὶ νὰ εἶσαι στερεός, διότι ὁ Κύνωψ φροντίζει ἵνα ρίψῃ ἡμᾶς εἰς μεγάλην θλῖψιν καὶ πειρασμόν». Συνήχθησαν δὲ πάντες οἱ πιστοὶ ἀδελφοὶ εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Μύρωνος καὶ εἴμεθα ἐκεῖ διδασκόμενοι ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου ἡμέρας δέκα, χωρὶς νὰ ἐξέλθωμεν· διότι παρεκάλεσαν πάντες οἱ ἀδελφοὶ τὸν Ἰωάννην νὰ μὴ ἐξέλθῃ τῆς οἰκίας λέγοντες· «Μεγάλη σύγχυσις ὑπάρχει εἰς τὴν πόλιν καὶ ἐνδέχεται, νὰ κακοποιήσωσιν ὑμᾶς». Ὁ δὲ Ἰωάννης συνεβούλευσε πάντας λέγων· «Ἔχετε ὑπομονήν, ἀδελφοί, καὶ θὰ ἴδετε τὴν δύναμιν καὶ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ· διότι καθὼς τώρα συνηθροίσθη πᾶσα ἡ πόλις καὶ θαυμάζει διὰ τοὺς λόγους τοῦ Κύνωπος, τοιουτοτρόπως θέλουσι συναχθῆ πάντες διὰ νὰ θαυμάσωσι τὴν καταστροφὴν καὶ τὸν ἀφανισμόν του». Μετὰ δὲ ταῦτα εἶπε πρός με· «Τέκνον Πρόχορε, ἂς ἐξέλθωμεν εἰς τὴν πόλιν». Καὶ ἐξελθόντες ἤλθομεν εἰς τόπον καλούμενον «Βότρυν»· καὶ καθήσαντες ἐκεῖ συνήχθη λαὸς πολὺς καὶ ἐδιδάσκετο ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου.

Ἀκούσας ὁ Κύνωψ ὅτι ὁ Ἰωάννης διδάσκει, εὐθὺς ἦλθεν ἐκεῖ, καὶ ἰδὼν ὅτι πάντες πείθονται εἰς τὰ λεγόμενα ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου, ἐθυμώθη μεγάλως καὶ εἶπε πρὸς τὸν λαόν· «Ἄνδρες τυφλοὶ καὶ πεπλανημένοι ἀπὸ τὴν ὁδὸν τῆς ἀληθείας, ἀκούσατέ μου· ἐὰν εἶναι δίκαιος ὁ Ἰωάννης καὶ ἀληθῆ τὰ παρ’ αὐτοῦ λεγόμενα καὶ γινόμενα, ἂς ἱκανοποιήσῃ καὶ σᾶς καὶ ἐμὲ διὰ τῶν λόγων, τοὺς ὁποίους θέλω ἐγὼ εἴπει πρὸς αὐτόν, καὶ τότε νὰ πιστεύσω καὶ ἐγὼ εἰς τὰ λεγόμενα καὶ γινόμενα ὑπ’ αὐτοῦ»· παρίστατο δὲ ἐκεῖ λαὸς πολύς, πρὸς τὸν ὁποῖον στραφεὶς ὁ Κύνωψ εἶπε πρὸς ἕνα νεανίσκον εὑρισκόμενον ἐκεῖ· «Τέκνον, ζῇ ὁ πατήρ σου ἢ ἀπέθανεν;»· ἀπεκρίθη ὁ νέος· «Ὄχι, δὲν ζῇ ἀλλ’ ἀπέθανε, κύριε». Ἠρώτησε πάλιν ὁ Κύνωψ· «Διὰ ποίου θανάτου;» ὁ δὲ νέος εἶπε· «Ἦτο ναύτης καὶ συντριβέντος τοῦ πλοίου ἐπνίγη εἰς τὴν θάλασσαν ὑπὸ τῶν κυμάτων καὶ ἀπέθανε». Τότε λέγει ὁ Κύνωψ πρὸς τὸν Ἰωάννην· «Τώρα νὰ δείξῃς ἐὰν εἶναι ἀληθῆ τὰ ὅσα λέγεις· νὰ ἀναβιβάσῃς τὸν πατέρα τοῦ παιδὸς αὐτοῦ ἀπὸ τῆς θαλάσσης καὶ νὰ παρουσιάσῃς αὐτὸν ζῶντα εἰς τὸν παῖδα καὶ εἰς ἡμᾶς πάντας». Ἀπεκρίθη ὁ ᾽Ιωάννης λέγων· «Δὲν μὲ ἀπέστειλεν ὁ Χριστὸς ἵνα ἀνιστῶ νεκρούς, ἀλλὰ μὲ ἀπέστειλεν ἵνα διδάσκω τοὺς πεπλανημένους ἀνθρώπους». Εἶπε δὲ ὁ Κύνωψ πρὸς πάντα τὸν λαὸν τὸν παριστάμενον ἐκεῖ· «Ὦ ἄνδρες, οἱ κατοικοῦντες τὴν πόλιν Φλωρᾶν, τοὐλάχιστον τώρα πιστεύετε ὅτι εἶναι πλάνος ὁ Ἰωάννης, καὶ σᾶς πλανᾷ διὰ μαγικῶν ἐμπαιγμάτων; συλλαβόντες λοιπὸν κρατήσατε αὐτὸν καλῶς ἕως ὅτου παρουσιάσω ἐγὼ ζῶντα τὸν πνιγέντα καὶ ἀποθανόντα ἄνθρωπον».