Ἀλλ’ οὐδὲ τότε ἠδυνήθη νὰ κρυβῇ ἀπὸ τοὺς πολλούς· διότι γεωργός τις, ἔχων παιδίον μικρότατον ἐνοχλούμενον ἀπὸ πνεῦμα ἀκάθαρτον, ἔθεσεν αὐτὸ ἐντὸς σπυρίδος (ζεμπιλίου), καὶ σκεπάσας αὐτὸ ἄνωθεν μὲ χόρτα ἀπέθεσε πλησίον τῆς θύρας τοῦ Ἁγίου καὶ ἔφυγεν. Ἐπειδὴ δὲ ἔκλαυσε τὸ παιδίον, ἤκουσεν αὐτὸ ὁ Ἅγιος καὶ ἐγερθεὶς εἶδεν αὐτό, καὶ ἐγνώρισε πάραυτα ὅτι κατῴκει εἰς αὐτὸ δαιμόνιον. Ὅθεν διὰ προσευχῆς του διώξας τὸ δαιμόνιον, ἐποίησε τὸ παιδίον ὑγιές.
Πλὴν τὸ διωχθὲν, δαιμόνιον δὲν ἡσύχασεν, ἀλλ’ ἐσχηματίσθη εἰς μορφὴν ἀνθρώπου· εὗρον δὲ τὸν Ὅσιον ἐπάνω εἰς κρημνώδη τινὰ καὶ δύσβατον τόπον, ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ ζητοῦν δῆθεν εὐλογίαν. Ὁ δὲ Ὅσιος ἐξεπλάγη διὰ τὴν αἰφνίδιον ταύτην θέαν· ὅθεν περιπλεχθεὶς τοὺς πόδας καὶ ὀλισθήσας, ἔπεσε κάτω εἰς τὸ βάθος τοῦ κρημνοῦ. Εἰς μάτην ὅμως ἐμόχθησεν ὁ ἀνθρωποκτόνος, ἐπειδὴ ὁ Ἅγιος διὰ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ ἔμεινεν ἀβλαβής. Ἀλλὰ καὶ πάλιν ὁ φθονερὸς ἄλλον πειρασμὸν κατὰ τοῦ Ἁγίου ἐκίνησεν. Ἐξήγειρε κατ’ αὐτοῦ φονέα τινὰ καὶ λῃστήν, ὁ ὁποῖος ποτὲ μὲν ἔδερε τὸν Ὅσιον, ποτὲ δὲ τοῦ ἀφῄρει τὸ ἔνδυμά του· ἄλλοτε δὲ καὶ τὴν καλύβην του ἔκαιεν ὁ ἀπάνθρωπος. Ταῦτα δὲ πάσχων ὁ Ἅγιος, τοῦτο μόνον ἔλεγε κατὰ μόνας, ὡς ὁ ἴδιος μετὰ ταῦτα διηγήθη· «Ὦ Κύριε, ἐὰν εἶναι ἀρεστὰ αὐτὰ εἰς σέ, εὐχαριστῶ σοι». Ὅθεν ἤκουσεν αὐτοῦ ἐξ οὐρανοῦ ὁ Ὕψιστος, καὶ ἀπὸ τὸν πειρασμὸν αὐτὸν τὸν ἐλύτρωσε· διότι συλληφθεὶς ἀπὸ τὸν ἐξουσιαστὴν ὁ κλέπτης ἐκεῖνος ἐθανατώθη. Καὶ ἀπὸ τότε ἔλαβεν ὁ Ἅγιος ὄχι ὀλίγην ἄνεσιν, πλὴν δὲν ἔπαυσε τελείως ὁ δόλιος διάβολος τοῦ νὰ σκάπτῃ λάκκους εἰς τὸν Ὅσιον. Διότι ἐρχόμενος ποτὲ ὁ Ἅγιος εἰς ἐπίσκεψιν ἀδελφῶν τινων, ἀπήντησε καθ’ ὁδὸν γυναῖκα ἡ ὁποία δεξαμένη εἰς τὴν καρδίαν της λογισμὸν αἰσχρὸν ὑποβληθέντα εἰς αὐτὴν ὑπὸ τοῦ διαβόλου, ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου καὶ παρεκάλει αὐτὸν νὰ τῆς ἐπιτρέψῃ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὸ σπήλαιόν του, διὰ νὰ λάβῃ δῆθεν εὐλογίαν καὶ ἁγιασμόν. Ἅμα λοιπὸν ὁ Ἅγιος συγκατένευσε καὶ τὴν ἐδέχθη, εὐθὺς ἡ μιαρὰ ἐκείνη καὶ ἀκόλαστος κλείσασα τὴν θύραν, ἐξεγύμνωνεν ὅλα τὰ μέλη της καὶ ἔπραττεν ἡ ἀναίσχυντος ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα οὔτε νὰ ἀναφέρῃ τις ἐπιτρέπεται, σκοπὸν προτιθεμένη νὰ μολύνῃ τὸν ἀμόλυντον. Ἀλλ’ ὁ ἀνίκητος καὶ ἀδαμάντινος τοῦ Χριστοῦ δοῦλος, εὐθὺς ἀποβαλὼν τὸ ὄργανον τοῦτο τοῦ διαβόλου, ἐξῆλθε τῆς καλύβης του ἀβλαβής.