ἀλλ’ ὁ γενναῖος τοῦ Χριστοῦ στρατιώτης, καὶ ἡμιθανὴς ὢν ἀπὸ τὰ τοσαῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα μαρτύρια ποὺ τοῦ ἔκαμνον, ἐφώναζεν· «Ὅ,τι καὶ ἂν κάμετε, ἐγὼ δὲν ἀρνοῦμαι πλέον τὴν πίστιν μου, Χριστιανὸς ἐγεννήθην Χριστιανὸς εἶμαι, Χριστιανὸς θέλω νὰ ἀποθάνω». Λοιπὸν μὴ δυνηθέντες νὰ τὸν φέρουν εἰς τὴν γνώμην των, ἀνήγγειλαν τοῦτο εἰς τὸν κριτήν, καὶ αὐτὸς ἔδωκε κατ’ αὐτοῦ τὴν ἀπόφασιν τοῦ θανάτου. Λαβόντες τότε αὐτὸν οἱ δήμιοι τὸν ἔφεραν εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης καὶ ἐκεῖ τὸν ἀπεκεφάλισαν καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ μακάριος τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον παρὰ τοῦ ἀθλοθέτου Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· ᾧ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις σὺν τῷ ἀνάρχῳ αὐτοῦ Πατρὶ καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ αὐτοῦ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.