ΓΑΒΡΙΗΛ καὶ ΚΥΡΜΙΔΩΛΗΣ οἱ ἔνδοξοι Ἅγιοι Νεομάρτυρες ἦσαν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον γεγεννημένοι ἀπὸ Χριστιανοὺς γονεῖς καὶ καλῶς ἀνατεθραμμένοι, ἐμαρτύρησαν δὲ εἰς αὐτὴν τὴν πατρίδα των εἰς τὸν καιρὸν τοῦ σουλτάνου Σουλεϊμάν, υἱοῦ τοῦ Ὀσμάν· ἡ δὲ αἰτία τοῦ μαρτυρίου αὐτῶν ἠκολούθησεν οὕτως.
Κατ’ ἐκείνας τὰς ἡμέρας ἦτο Ἐμίρης τις, ὀνόματι Χάερ Μέκ, πρῶτος ἐξουσιαστὴς τῆς Αἰγύπτου· εἰς τοῦτον λοιπὸν ἐπῆγαν τινὲς ἀπὸ τοὺς ἀσεβεῖς καὶ ἐσυκοφάντησαν τοὺς Ἁγίους Μάρτυρας, λέγοντες πρὸς αὐτόν· «Ἐδῶ εὑρίσκονται δύο Χριστιανοὶ νέοι καὶ μεταξὺ τῶν πολλῶν κακῶν, τὰ ὁποῖα μᾶς κάμνουν, εἶναι καὶ τοῦτο τὸ χεῖρον, ὅτι ἔχουσιν αὐτοὶ τοὺς οἴκους των πλησίον εἰς τὸ τζαμί, ὅπερ εἶναι ἐκεῖ πλησίον μας καὶ ρίπτουσιν ἐπάνω εἰς αὐτὸ ἀπορρίμματα, νερά, κρασιὰ καὶ ἄλλας ἀκαθαρσίας καὶ οὐδεὶς ἀπὸ ἡμᾶς δύναται νὰ τοὺς ἐναντιωθῇ καθότι εἶναι γραμματικοὶ μεγάλων ἀνθρώπων· ἡμεῖς ὅμως βλέποντες τοῦτο, τὸ ὁποῖον πράττουσι καθ’ ἑκάστην ἡμέραν καὶ μὴ ὑποφέροντες τὸ ὄνειδος, ἰδοὺ ἤλθομεν καὶ σοῦ τὸ ἀνηγγείλαμεν καὶ καθὼς θέλεις ποίησον». Καὶ ταῦτα μὲν ἔλεγον οἱ μιαροὶ, ἐκεῖνοι καὶ ἀσεβεῖς, διότι ἐφθόνουν τούτους, ἐπειδὴ ἦσαν εὐγενεῖς καὶ ἄξιοι εἰς πάντα καὶ γραμματικοὶ ἄριστοι, ἐπειδὴ ἦσαν ἐκ φύσεως ἐπιτήδειοι, πεπαιδευμένοι καὶ καλῶς καὶ εὐγενῶς ἀνατεθραμμένοι ὑπὸ τῶν γονέων των μὲ χρηστὰ ἤθη. Διὰ τοῦτο τοὺς ἐφθόνουν, ὡς εἴπομεν, καὶ μὴ ἔχοντες τὶ νὰ κάμωσι, τοὺς ἐσυκοφάντησαν τοιουτοτρόπως καὶ τοὺς διέβαλον εἰς τοιοῦτον φοβερὸν ἐξουσιαστήν.
Ἀκούων δὲ ταῦτα ὁ Ἐμίρης, ἔστειλεν εὐθὺς στρατιώτας καὶ ἔφεραν τοὺς Μάρτυρας ἔμπροσθέν του ὡς καταδίκους. Καὶ καθὼς τοὺς εἶδε νέους πολὺ καὶ ὡραίους εἰς τὸ πρόσωπον, ἤρχισε νὰ τοὺς κολακεύῃ μὲ λόγια ἥμερα καὶ νὰ τοὺς ἐρωτᾷ περὶ τῆς πίστεως αὐτῶν, ἀπεκρίθησαν δὲ οἱ γενναῖοι οὗτοι μὲ ἐλευθερίαν καὶ παρρησίαν μεγάλην, ὅτι εἶναι Χριστιανοὶ καὶ πιστεύουσιν εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Βλέπων δὲ ὁ Ἐμίρης τὸ σταθερὸν τῆς γνώμης των προσέταξε, νὰ τοὺς ὁδηγήσωσιν εἰς τοὺς κριτάς. Καὶ σύροντες αὐτοὺς οἱ στρατιῶται ὡς κακοποιούς, ὑβρίζοντες καὶ δέροντες αὐτοὺς σκληρῶς καὶ ἀπανθρώπως, τοὺς παρέστησαν ἔμπροσθεν τῶν κριτῶν, οἱ ὁποῖοι τοὺς ἠρώτησαν καὶ αὐτοὶ διὰ τὴν πίστιν των. Οἱ δὲ Μάρτυρες, χωρὶς δειλίαν καὶ φόβον, ἀλλὰ μὲ χάριεν πρόσωπον καὶ στερρὰν γνώμην ἀπεκρίθησαν καὶ εἰς αὐτοὺς τὰ ἴδια, ὅτι δηλαδὴ εἰναι Χριστιανοὶ καὶ πιστεύουσιν εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν.