Ταῦτα ἀκούσας ὁ ἐν Ἁγίοις θεῖος Πατὴρ ἡμῶν Νεκτάριος ἐγένετο ἔμφροντις καὶ ἐναγώνιος ἐκ θείου ζήλου· ὅθεν πρῶτον προσεκάλεσε τὸν τῶν Ναυατιανῶν Πατριάρχην Ἀγέλιον, καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ καὶ πολλὰ εἰς αὐτοὺς ὡμίλησε περὶ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως μετὰ ταῦτα δὲ καὶ τοὺς τῶν ἄλλων αἱρέσεων ἐπισκόπους προσεκάλεσε, Δημόφιλον δηλαδὴ τῶν Ἀρειανῶν, καὶ Εὐνόμιον τῶν Εὐνομιανῶν, καὶ Ἐλεύσιον τῆς τῶν Μακεδονιακῶν, καὶ γενομένης μεγάλης καὶ ἐκτεταμένης συνδιαλέξεως, παρόντος τοῦ εὐσεβοῦς βασιλέως ἐκέλευσεν, ἵνα ἕκαστος τούτων γράψῃ εἰς χάρτην τὸν ἑαυτοῦ ὅρον· τούτου δὲ γενομένου, ἔλαβεν αὐτοὺς εἰς χεῖρας ὁ βασιλεύς, καὶ ἀφ’ οὗ ἐκτενῶς ηὔξατο πρὸς τὸν Θεὸν διὰ νὰ συνεργήσῃ μετ’ αὐτοῦ πρὸς τὴν τῆς ἀληθείας ἐπιλογήν, εἶτα ἀναγνοὺς τούτους, τοὺς μὲν τῶν αἱρετικῶν μεμψάμενος ἀπέρριψεν, ὡς χωρισμὸν τῆς Παναγίας Τριάδος ποιοῦντας, τὸν δὲ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἐκράτησε καὶ ἐπῄνεσε. Διὰ τούτου τοῦ τρόπου πολλοὶ τῶν αἱρετικῶν ἔγιναν Ὀρθόδοξοι, ὅσοι δὲ δὲν συνεφώνησαν ἐξωρίσθησαν μακρὰν τῆς Κωνσταντινουπόλεως· ἡ δὲ Ὀρθόδοξος πίστις ηὔξανε μετὰ ταῦτα καθημερινῶς καὶ ἐκραταιοῦτο, τῇ συνεργείᾳ τοῦ εὐσεβοῦς βασιλέως Μεγάλου Θεοδοσίου καὶ τοῦ Ἁγιωτάτου Πατριάρχου Νεκταρίου.
Οὕτω λοιπὸν θεαρέστως πατριαρχεύσας ὁ ἀοίδιμος Νεκτάριος χρόνους δέκα πέντε ἀπῆλθε πρὸς Κύριον, διάδοχος δὲ αὐτοῦ ἐγένετο ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.