Πορευόμενοι λοιπὸν εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης οἱ τοῦ Χριστοῦ γενναῖοι ἀγωνισταὶ ἔχαιρον καὶ ἠγάλλοντο μὲ χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν ἀνεκλάλητον· ὅθεν ἀποκεφαλισθέντες ἔλαβον ὅλοι παρὰ Κυρίου τοὺς τῆς ἀθλήσεως ἀμαράντους στεφάνους. Εἷς δὲ ἐκ τῶν δεκαὲξ Ἁγίων, ὁ Ἱερεὺς Πέτρος, ἀνάψας τὴν καρδίαν ἀπὸ ἔνθεον ζῆλον ἐφώναξεν· «Ὦ παραβάται καὶ τῆς ἀληθείας ἐχθροί, διατὶ χύνετε ἀναιτίως τὰ αἵματα τῶν δικαίων, εἰς τοὺς ὁποίους δὲν εὑρέθη οὐδεμία αἰτία θανάτου;». Ταῦτα ὡς ἤκουσαν οἱ μιαροὶ ἄρχοντες, προσέταξαν νὰ ἐκδύσωσι τὸν Ἅγιον καὶ νὰ ἁπλώσωσιν αὐτὸν κατὰ γῆς, ἔπειτα νὰ δείρωσιν αὐτὸν μὲ ραβδία καὶ νὰ κόψωσι τὰς χεῖρας του καὶ τελευταῖον νὰ τὸν ἀποκεφαλίσωσι. Τούτου δὲ γενομένου, ἐρρίφθησαν αἱ ἱεραὶ αὐτοῦ χεῖρες εἰς τοὺς κύνας διὰ νὰ τὰς φάγουν. Γυνὴ δέ τις, τυφλὴ οὖσα ἐκ γενετῆς, εὑρέθη ἐκεῖ, καὶ ἐνόησεν ὅτι ἔπεσε πλησίον εἰς τοὺς πόδας της ἡ δεξιὰ χεὶρ τοῦ Μάρτυρος· ὅθεν ταύτην λαβοῦσα καὶ τυλίξασα μέσα εἰς τὸ ἐπανωσκέπασμα τῆς κεφαλῆς της, ὑπῆγεν εἰς τὸν οἶκόν της. Μὴ δυναμένη δὲ ἄλλως πως νὰ ἐκδηλώσῃ τὴν χαράν της διὰ τὸν τοιοῦτον θησαυρόν, ἐφίλει τὴν μαρτυρικὴν δεξιάν, ἐνηγκαλίζετο καὶ προσήγγιζεν αὐτὴν εἰς τὰ ὄμματά της· καὶ εὐθύς, ὤ τῶν θαυμασίων σου, Κύριε! ἠνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοί της. Ὅθεν βλέπουσα τὸ φῶς τοῦ ἡλίου μὲ μεγάλην φωνὴν τὴν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων ἐκήρυττε δύναμιν· εἶτα λαβοῦσα τὴν δεξιὰν ἐπορεύθη εἰς τὴν Θεσσαλονίκην καὶ ἀπεθησαύρισεν αὐτὴν εἰς τὸν ἐκεῖσε Ναὸν τῆς καλλινίκου Μάρτυρος Ἁγίας Ἀναστασίας.
Ἐπειδὴ δὲ εὑρίσκοντο ἄταφα καὶ ἀτίμως ἐρριμμένα τὰ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων λείψανα, διὰ τοῦτο, ὅταν οἱ ρηθέντες ἄρχοντες ἔφθασαν εἰς Θεσσαλονίκην, Χριστιανοί τινες εὑρόντες εὐκαιρίαν ἔλαβον αὐτὰ μὲ λαμπάδας καὶ θυμιάματα καὶ τὰ ἐνεταφίασαν ἐντίμως εἰς τὴν Τιβεριούπολιν, ἕκαστον εἰς ἰδιαιτέραν θήκην, ἐπιγράψαντες ἐφ’ ἑκάστου κιβωτίου καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Μάρτυρος καὶ τὴν ζωὴν καὶ τὸ ἀξίωμα. Ἔκτοτε δὲ πηγὰς θαυμάτων ἐκχέουσι τὰ ἅγια ταῦτα λείψανα, ὄχι μόνον εἰς τοὺς ἐκεῖ ἐπιχωρίους, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς μακρὰν κατοικοῦντας, ὥστε πολλοὶ εἰδωλολάτραι παρακινούμενοι ἀπὸ τὰ θαύματα αὐτῶν ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἐβαπτίσθησαν, οὐδεὶς δὲ ἔμεινεν οὔτε εἰς τὴν Στρώμνιτσαν, οὔτε εἰς τὰ ὅρια αὐτῆς, ἀσεβής τε καὶ εἰδωλολάτρης.