Ἀπερχομένου λοιπὸν τοῦ Ἁγίου εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης, ἠκολούθει ἡ σύζυγός του κλαίουσα καὶ ἄλλοι πολλοί. Ὅταν δὲ ἔφθασεν εἰς τὸν τόπον, ἐστάθη ὑψηλὰ καὶ ἐδίδαξε τὸν λαόν, τὴν δὲ συμβίαν του ἀφιέρωσεν εἰς τοὺς ἐπιτρόπους τοὺς ὁποίους διώρισε καὶ οὕτως ἀπεκεφαλίσθη ὁ τρισμακάριος Μένιγνος. Ἐφάνη δὲ εἰς τοὺς παρεστῶτας θαῦμα ἐξαίσιον, διότι εἶδον ὡς μίαν τρυγόνα καθαράν, ἡ ὁποία ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Μάρτυρος καὶ ἐπέταξεν εἰς τὸν οὐρανόν· ὅθεν κατεπλάγησαν ἅπαντες καὶ ἔλεγον· «Ἀληθῶς μέγας εἶναι ὁ τοῦ Μενίγνου Θεός». Ἐκ δὲ τῆς βοῆς τοῦ λαοῦ ἐσείσθη ὅλη ἡ πόλις, ὥστε καὶ αὐτὸς ὁ ἀνθύπατος ἐδειλίασεν. Ἀφοῦ δὲ ἔμαθε τὴν αἰτίαν τῆς βοῆς εἶπεν· «Ἄφετε αὐτὸν ἄταφον, ἵνα ἴδωμεν ἐὰν ὁ Θεός του θάψῃ αὐτόν». Ὅθεν διώρισε στρατιώτας διὰ νὰ φυλάττωσι τὸ ἅγιον λείψανον. Τότε διὰ νυκτὸς ἐλθόντες οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Ἁγίου, ἐν ᾧ οἱ φύλακες ἐκοιμῶντο, ἔλαβον τὸ λείψανον, φθάσαντες δὲ εἰς τὸν τόπον εἰς τὸν ὁποῖον ὁ Ἅγιος ἐπόθει νὰ ἐνταφιασθῇ ἐκεῖ ἀπεκοιμήθησαν. Τότε ὁ Ἅγιος ἐφάνη εἰς ἕνα ἐκ τῶν ἀδελφῶν καὶ τοῦ εἶπεν· «Ἀδελφέ, σεῖς, σπεύδοντες νὰ λάβητε ταχέως τὸ λείψανόν μου, ἐλησμονήσατε νὰ λάβητε τὴν κεφαλήν μου, διὰ τῆς ὁποίας ὡμολόγησα τὸν Χριστόν». Ἐξυπνήσας δὲ ὁ ἀδελφὸς διηγήθη τὸ ὅραμα εἰς τοὺς ἄλλους· ὅθεν ἐπιστρέψας ὀπίσω ἐσκέπτετο περὶ τοῦ πρακτέου, ἐπειδὴ ἦτο νὺξ βαθεῖα καὶ σκοτεινή. Πλησιάσας δὲ εἰς τὸν τόπον, ὤ τοῦ θαύματος! βλέπει ἀστέρα λάμποντα ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τοῦ Μάρτυρος· ὅθεν λαβὼν αὐτὴν ἐπανῆλθε μετὰ χαρᾶς εἰς τοὺς ἀδελφούς. Ἐν ᾧ δὲ οἱ ἀδελφοὶ ἤθελον νὰ ὑπάγωσι μακρύτερα, διὰ νὰ ἐνταφιάσουν τὸ λείψανον, ἐφάνη εἰς αὐτοὺς ὁ Ἅγιος καὶ προσέταξεν αὐτοὺς νὰ τὸ ἐνταφιάσωσιν ἐκεῖ ὅπου εὑρίσκοντο, εἰς δόξαν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ