Τότε οἱ παρατυχόντες ἀδελφοί, κηδεύσαντες εὐλαβῶς τὸ καὶ Ἀγγέλοις σεβάσμιον σῶμά του, ἔθηκαν αὐτὸ ἐντὸς πετρίνης θήκης, παρὰ τῇ βασιλικῇ πύλῃ τῆς Ἐκκλησίας· ὅταν δὲ ἐβασίλευσεν ὁ Κωνσταντῖνος καὶ ἡ μήτηρ του Εἰρήνη, ἐν ἔτει ψπα’ (781), τότε ὁ τῆς Ἀμασείας Ἐπίσκοπος Θεοφύλακτος ἀνεκόμισε τὸ ἱερὸν Λείψανον τοῦ Ἁγίου καὶ μετέθηκεν αὐτὸ εἰς τὴν Ἀμάσειαν, ἀποθέσας τοῦτο εἰς τὸ δεξιὸν μέρος τοῦ Ἁγίου Βήματος, ἔνθα εὑρίσκεται καὶ μέχρι τῆς σήμερον, παρὰ πάντων τιμώμενον.
Ὑποσημειώσεις
[1] Ἄνδραπα· ἀρχαία πόλις τῆς Παφλαγονίας κειμένη περὶ τὰ 180 χ.λ.μ. βορείως τῆς Ἀγκύρας. Ὁ γεωγράφος Μελέτιος λέγει ὅτι κατά τινας αὕτη ἦτο ἡ νῦν καλουμένη Κασταμονή, κοινῶς Καστάμπολις· ἐκαλεῖτο δὲ τὸ πάλαι καὶ Ἐνέτη καὶ καὶ Νέα Κλαυδιούπολις. Τὰ Ἄνδραπα ὁ Λεοντουπόλεως Σωφρόνιος ὀνομάζει Ἀνδράκινα ἡ Ἀνδράπηνα.
[2] Ποία εἶναι ἡ ἐνταῦθα ὀνομαζομένη θάλασσα τῆς Ἀρδανίας; Κατὰ πᾶσαν πιθανότητα πρόκειται περὶ τοῦ Ἑλλησπόντου καὶ ἄλλως Δαρδανέλλια καλουμένου. Ἡ ὀρθὴ γραφὴ ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει εἶναι θάλασσα τῆς Δαρδανίας, ἐξ ἀντιγραφικοῦ δὲ λάθους λόγῳ τῆς ὁμοιότητος τοῦ Δ πρὸς τὸ Α ἐγράφη Ἀρδανίας. Ἡ Δαρδανία ἦτο χώρα τῆς ἀρχαίας Τρωάδος, κειμένη ἀνατολικῶς τοῦ Ἑλλησπόντου καὶ περιλαμβανομένη εἰς τὴν Βιθυνίαν, τὴν γειτονικὴν δηλαδὴ τῆς Γαλατίας χώραν. Εἰς τὴν Βιθυνίαν ἄλλωστε εὑρίσκεται καὶ τὸ ὄρος τοῦ Μαΐωνος, εἰς τὸ ὁποῖον ἤσκησεν ὁ Ὅσιος Ἡσύχιος. Ἔρημον δὲ τὴν πρὸς τὴν θάλασσαν τῆς Ἀρδανίας κειμένην ὀνομάζει τὴν ἀκατοίκητον κατὰ τοὺς χρόνους ἐκείνους περιοχὴν τῆς Βιθυνίας. Ἡ Δαρδανία τὸ ὄνομα αὐτῆς ὀφείλει εἰς τὸν μυθικὸν ἥρωα Δάρδανον, ὑπάρχει δὲ καὶ ἑτέρα Δαρδανία ἐπὶ τῆς Βαλκανικῆς. Ὅσον ἀφορᾷ τὸ ὄνομα Ἀρδανία, τοῦτο ἔφερον κατὰ τὴν ἀρχαιότητα ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἀκρωτήριον τῆς Μαρμαρικῆς τῆς Λιβύης, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐτερμάτισε τὸν βίον ὁ Ἀγησίλαος, εἶναι δὲ τοῦτο ἡ σύγχρονος τῆς Κυρηναϊκῆς γλῶσσα Ρὰς-ελ-Μέλ, ἀφ’ ἐτέρου δὲ πόλις, μικρὰ τῆς ἐν Πελοποννήσῳ Μεσσηνίας, ἦτις καὶ ἄλλως Οἰχαλία ἐκαλεῖτο, οὔτε ὅμως ἡ μία οὔτε ἡ ἄλλη, ἐκ τῶν τελευταίων τούτων, εἶναι δυνατὸν νὰ ἀφοροῦν τὴν ἐνταῦθα ἀναφερομένην.