Σελίδα 3 από 3
Ἐν ᾧ δὲ ὁ Ἅγιος ἀνέπνεεν ἀκόμη, γυνή τις μιαρὰ καὶ ἀκάθαρτος, ἡ ὁποία ἔπιεν ὅλον τὸ ποτήριον τῆς αἱρέσεως, λαβοῦσα λίθον μέγαν, ἐκτύπησε τὸν Ἅγιον εἰς τὴν μήνιγγα καὶ οὕτως ἡ δυστυχὴς καὶ ἀθλία ἐστέρησεν αὐτὸν τῆς ὀλίγης ἐκείνης ζωῆς, ἥτις τῷ ἐναπέμεινε. Καὶ ἡ μὲν τοῦ Ἁγίου ψυχὴ παρεδόθη εἰς χεῖρας Θεοῦ, ἡ δὲ ταλαίπωρος ἐκείνη γυνή, κυριευθεῖσα ὑπὸ δαιμονίου, ἐκτύπα τὸ στῆθός της διὰ τοῦ ἰδίου ἐκείνου λίθου, διὰ τοῦ ὁποίου ἐθανάτωσε τὸν Ἅγιον. Ὁμοίως δὲ καὶ ὅλοι ὅσοι συνωμότησαν διὰ τὸν φόνον του, ἐτιμωρήθησαν ὑπὸ ἀκαθάρτων δαιμόνων, κρύψαντες δὲ τὸ Λείψανον τοῦ Ἁγίου ἐντὸς ἀχυρῶνος, ἀνεχώρησαν. Ὅμως ὁ γεωργὸς καὶ κύριος τοῦ ἀχυρῶνος, μεταβὰς ἵνα δώσῃ ἄχυρα εἰς τὰ ζῷά του, ἤκουσεν οὐράνιον δοξολογίαν καὶ Ἀγγελικὴν ψαλμῳδίαν μέσα ἐκεῖ εἰς τὸν ἀχυρῶνα. Ὅθεν εὑρὼν τὸ ἅγιον Λείψανον παρευθὺς ἐφανέρωσε τοῦτο καὶ εἰς τοὺς ἄλλους.
Μαθόντες τοῦτο οἱ Χριστιανοί, οἱ κατοικοῦντες τὰς Γάγγρας, συνεκεντρώθησαν εἰς τὸν ἀχυρῶνα καὶ ἀφ’ οὗ ἐθρήνησαν κοινῶς διὰ τὴν στέρησιν τοιούτου ποιμένος μετέφεραν τὸ Ἅγιον αὐτοῦ Λείψανον εἰς τὰς Γάγγρας καὶ ἐνεταφίασαν αὐτὸ ἐν ἐπισήμῳ τόπῳ. Ἡ δὲ γυνή, ἡ φονεύτρια τοῦ Ἁγίου, ἠκολούθει ὄπισθεν τοῦ Ἁγίου Λειψάνου, κλαίουσα καὶ τύπτουσα ἑαυτὴν διὰ τοῦ ἰδίου ἐκείνου λίθου, διὰ τοῦ ὁποίου ἐφόνευσε τὸν Ἅγιον. Διὰ τοῦτο, ἀφ’ οὗ ἐνεταφιάσθη τὸ ἅγιον Λείψανον, ἰατρεύθη ἡ γυνὴ ἐκείνη ἐκ τοῦ δαιμονίου. Ὁμοίως ἰατρεύθησαν καὶ ἐκεῖνοι οἵτινες ἔλαβον μέρος εἰς τὸν φόνον τοῦ Ἁγίου. Πλεῖστα δὲ ἄλλα θαύματα ἔγιναν καὶ κατὰ τὸν ἐνταφιασμὸν τοῦ Λειψάνου καὶ μετὰ τὸν ἐνταφιασμόν, τὰ ὁποῖα ὅμως παραλείπομεν ὡς ἐκ τῆς πληθύος καὶ διὰ τὸ δύσκολον τῆς διηγήσεως αὐτῶν.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Ὑποσημειώσεις
[1] Αἱ Γάγγραι ὑπῆρξαν ποτὲ πόλις περίφημος τῆς Παφλαγονίας, κειμένη περὶ τὰ 100 χ.λ.μ. βορειοανατολικῶς τῆς Ἀγκύρας. Ἦτο τετιμημένη μὲ θρόνον Ἐπισκόπου πρότερον εἶτα δὲ καὶ Μητροπολίτου, ἐχρημάτισε δὲ καὶ πρωτεύουσα τῆς Παφλαγονίας. Ἐν αὐτῇ συνῆλθε περὶ τὰ μέσα τοῦ Δʹ αἰῶνος ἡ γνωστὴ μεγάλη Τοπικὴ Σύνοδος ἡ καταδικάσασα τὰς πλάνας τοῦ Σεβαστείας Εὐσταθίου, ὅστις κατέκρινε τὸν νόμιμον γάμον, καὶ εἰς πλείστας ἄλλας περιέπιπτεν ἀτοπίας. Ἡ Ἁγία αὕτη Σύνοδος συνεκροτήθη, κατὰ τὸν Δοσίθεον, ἐν ἔτει 340, ἢ κατ’ ἄλλους μεταξὺ τῶν ἐτῶν 325-361. Σήμερον αἱ Γάγγραι εἶναι μικρὰ πόλις, καλεῖται δὲ ὑπὸ τῶν Τούρκων Τσάγγρι ἢ Κάγκαρι, ἀνήκει δὲ εἰς τὸ βιλαέτιον τῆς Κασταμονῆς.
[2] Ἐν ταῖς προηγηθείσαις ἐκδόσεσι γράφεται ἐνταῦθα «τοὺς πολιορκοῦντας τὴν χώραν τὴν καλουμένην Ἀσπλαγκάς», καθὼς παρελήφθη ἐκ τοῦ Συναξαριστοῦ τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου, διωρθώθη ὅμως οὕτω συμφώνως πρὸς παρατήρησιν τοῦ Λεοντουπόλεως Σωφρονίου, ὅστις ἐν τῷ «Ἁγιολογίῳ», σελ. 455-456, γράφει ὅτι εἰς τὸ ἀρχικὸν Συναξάριον, ὅπερ ἀνεῦρεν ἐν τοῖς Κώδιξι, γράφεται «καὶ ἀσπάλακας τὴν χώραν δηοῦντας λόγῳ ἠφάνισε», ἐξ ἀπροσεξίας δὲ τῶν ἀντιγραφέων ἐξελήφθη ὅτι ἐπρόκειτο περὶ χώρας καλουμένης Ἀσπλαγκάς.
[3] Ναυατιανοὶ ἐλέγοντο οἱ ἀκόλουθοι Ναυάτου τοῦ Πρεσβυτέρου τῆς Ρώμης, ὅστις δὲν ἐδέχετο ὅσους ἠρνοῦντο ἐν καιρῷ διωγμῷ τὴν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ εἶτα δὲ μετενόουν. Ἀλλ’ οὔτε μὲ τοὺς διγάμους συνεκοινώνει. Ἔλεγε προσέτι, ὅτι μετὰ τὸ βάπτισμα δὲν δύναται πλέον νὰ ἐλεηθῇ ὁ ἁμαρτήσας. (Βλ. Ἐπιφάν. αἱρέσ. νθʹ (59), καὶ Αὐγουστ. αἱρεσ. ληʹ (38) καθὼς καὶ τὴν ἑρμηνείαν τοῦ Ηʹ (8) Κανόνος τῆς Ἁγίας Αʹ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐν τῷ Πηδαλίῳ).
