Ἦτο δὲ ἐκεῖ καὶ ὁ ποιμὴν τῶν προβάτων, φοβερὸς τὴν ὄψιν, ὅστις ὡδήγει αὐτὰ εἰς τὴν βοσκήν. Ἰδὼν δὲ ὁ ποιμὴν τὸν βασιλέα, λέγει πρὸς αὐτον· «Ἀσεβέστατε βασιλεῦ, τὰς Μοναχάς, τὰς ὁποίας σὺ ἐσκέφθης νὰ στήσῃς γυμνὰς εἰς τὸ λουτρόν σου δι’ ἀτιμίαν, ταύτας ὁ καλὸς Ποιμὴν Χριστὸς χωρίσας ἀπὸ σοῦ, τὰς ἔβαλεν εἰς τὸν ὡραῖον τοῦτον τόπον τοῦ Παραδείσου, ὅπου μέλλει νὰ ἔλθῃ καὶ ἡ θυγάτηρ σου Δροσίς ἡ καθαρὰ ἀμνὰς τοῦ Θεοῦ».

Ἐξυπνήσας τότε ὁ βασιλεὺς ὠργίσθη, διότι καὶ μετὰ θάνατον αἱ Ἅγιαι γυναῖκες ἐξουθένωσαν τὰς βουλάς του. Ὅθεν, εἰς πεῖσμα καὶ ἐκδίκησιν αὐτῶν, διατάσσει νὰ ἀναφθῶσι δύο μεγάλοι κλίβανοι, ἤτοι κάμινοι, ἑκατέρωθεν τῆς πόλεως, καὶ εἰς αὐτὰς νὰ καίωνται καθ’ ἑκάστην οἱ Χριστιανοί. Ἐπρόσταξε δὲ ὅπως ἐπὶ ἑκάστου κλιβάνου τεθῇ καὶ ἐπιγραφὴ κεκυρωμένη διὰ βασιλικοῦ διατάγματος, διαλαμβάνουσα τὰ ἑξῆς· «Ἄνδρες Γαλιλαῖοι, οἱ προσκυνοῦντες τὸν Ἐσταυρωμένον, λυτρώσατε ἑαυτοὺς μὲν ἐκ τῶν πολλῶν βασάνων, ἡμᾶς δὲ ἐκ τῶν κόπων καὶ ἕκαστο, ἐξ ὑμῶν ἂς ρίπτῃ μόνος τὸν ἑαυτόν του, ἀνεμποδίστως, εἰς οἱονδήποτε κλίβανον ἐπιθυμεῖ».

Ταύτην λοιπὸν τὴν προσταγὴν ἀκούσασα ἡ τοῦ Θεοῦ δούλη Δροσίς, ἡ θυγάτηρ τοῦ ἀπανθρώπου βασιλέως καὶ μαθοῦσα, ὅτι πᾶς Χριστιανός, ὑπὸ τοῦ πόθοι καὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ φλεγόμενος, ἐρρίπτετο αὐθορμήτως ἐντὸς τῶν κλιβάνων, ὕψωσε τὰ ὄμματα πρὸς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· «Δέσποτα Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐὰν εἶναι θέλημά σου ἅγιον νὰ σωθῶ καὶ νὰ λυτρωθῶ ἀπὸ τῆς μανιώδους θρησκείας τοῦ πατρός μου Τραϊανοῦ. Σὺ συνέργησον νὰ ἐλευθερωθῶ ἀπὸ τὸν νυμφῶνα καὶ ἀρραβῶνα τοῦ δυσσεβοῦς Ἀδριανοῦ καὶ νὰ ἀναβῶ εἰς τὸν οὐρανόν, ὅπου εὑρίσκονται καὶ αἱ πέντε Κανονικαί, αἵτινες μὲ ὡδήγησαν εἰς τὸν φόβον Σου. Κοίμησον δὲ μὲ βαθὺν ὕπνον τοὺς ἐμὲ φυλάττοντας, ἵνα δυνηθῶ νὰ φύγω ἀπαρατήρητος». Ταῦτα εἰποῦσα ἐξεδύθη τὰ βασιλικὰ φορέματα καὶ ἐξῆλθεν ἠρέμως τοῦ παλατίου, χωρὶς κανεὶς νὰ τὴν ἀντιληφθῇ.

Ἐνῷ δὲ ἡ μακαρία Δροσὶς μετέβαινεν, ἵνα ριφθῇ ἐντὸς μιᾶς τῶν ἐκεῖ καμίνων, ἐσκέφθη καὶ εἶπε καθ’ ἑαυτήν· «Πῶς ὑπάγω εἰς τὸν Θεόν, χωρὶς νὰ ἔχω ἔνδυμα γάμου, ἀφοῦ δὲν ἔλαβον τὸ Ἅγιον Βάπτισμα, ἄνευ τοῦ ὁποίου εἶμαι ἀκάθαρτος; Ἀλλ’ ὦ Βασιλεῦ τῶν βασιλεύοντων, Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἰδοὺ ἀφῆκα τὴν βασιλείαν διὰ τὴν ἀγάπην σου, ἵνα μὲ καταστῆσῃς θυρωρὸν τῆς ἰδικῆς σου Βασιλείας. Σὺ δὲ ὅστις δι’ ἡμᾶς ἐβαπτίσθης, βάπτισον καὶ ἐμὲ διὰ Πνεύματος Ἁγίου».