Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ἁγίας ΔΡΟΣΙΔΟΣ, θυγατρὸς τοῦ βασιλέως Τραϊανοῦ καὶ τῶν σὺν αὐτῇ πέντε ΚΑΝΟΝΙΚΩΝ.

ΕΙΚΟΝΑ

ΔΡΟΣΙΣ ἡ καλλιπάρθενος τοῦ Χριστοῦ νύμφη καὶ αἱ σὺν αὐτῇ γενναίως ἀθλήσασαι πέντε Ἅγιαι Παρθενομάρτυρες Μοναχαὶ ἤ, ὅπως ἐλέγοντο τότε, Κανονικαί, ἦσαν κατὰ τοὺς χρόνους τῆς βασιλείας τοῦ Τραϊανοῦ τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη ϟη’-ριζ’ (98-117). Καὶ ἡ μὲν Δροσὶς ἦτο θυγάτηρ τοῦ αὐτοκράτορος Τραϊανοῦ καὶ διέμενε μετ’ αὐτοῦ εἰς τὰ βασίλεια, αἱ δὲ πέντε Κανονικαὶ Παρθένοι, ἤτοι Μοναχαί, διέμενον εἴς τι Ἀσκητήριον πλησίον τῆς πόλεως κείμενον, μετερχόμεναι τὴν ἀσκητικὴν πολιτείαν καὶ ἀγωνιζόμεναι εἰς τὴν τήρησιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.

Ὁ δὲ βασιλεὺς Τραϊανὸς ὄχι μόνον ἐμίσει θανασίμως καὶ ἐδίωκεν ἀπηνῶς τοὺς τὸν Χριστὸν ὁμολογοῦντας Χριστιανοὺς καὶ καθημερινῶς αὐτοὺς ἐθανάτωνεν, ἀλλὰ καὶ τὰ τίμια αὐτῶν Λείψανα ἔρριπτεν, ὁ μιαρός, εἰς ἐλεεινοὺς καὶ ἀκαθάρτους τόπους. Τοῦτο βλέπουσαι αἱ εὐσεβεῖς ἐκεῖναι Κανονικαί, πλὴν τῶν ἄλλων ἀρετῶν, τὰς ὁποίας εἰργάζοντο, εἶχον καὶ ὡς ἔργον ἀπαραίτητον τὸ νὰ συνάζωσι τὰ ἱερὰ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Λείψανα, νὰ ἀρωματίζωσιν αὐτὰ μὲ μύρα, νὰ τὰ τυλίσσωσι μὲ σινδόνια καὶ νὰ τὰ ἐνταφιάζωσιν ἐντὸς τοῦ ἰδίου αὐτῶν Ἀσκητηρίου. Τὸ θεάρεστον τοῦτο ἔργον τῶν Κανονικῶν πληροφορηθεῖσα ἡ μακαρία Δροσίς, ἥτις ἠγάπα τοὺς Χριστιανούς, ἠθέλησε νὰ ἐπισκεφθῇ αὐτὰς καὶ νὰ τὰς συνδράμῃ εἰς τὸ ἔργον των. Ὅθεν εὑροῦσα εὐκαιρίαν κατάλληλον, καθ’ ἣν ὥραν οἱ ἐντεταλμένοι πρὸς φρούρησιν αὐτῆς κουβικουλάριοι [1] καταληφθέντες ὑπὸ ὕπνου ἐκοιμῶντο βαθέως, ἐξῆλθε κρυφίως τοῦ παλατίου φέρουσα μεθ’ ἑαυτῆς καὶ πολύτιμιον ἐσθῆτα καὶ ἔσπευσε πρὸς συνάντησιν τῶν Κανονικῶν χωρὶς νὰ γίνῃ ἀντιληπτὴ ὑπ’ οὐδενός. Ἀφοῦ λοιπὸν τὰς συνήντησε, παρεκάλει αὐτάς, ἵνα ὑπάγῃ μετ’ αὐτῶν πρὸς ἀναζήτησιν ἱεροῦ τινος Λειψάνου Ἁγίου Μάρτυρος πρὸς περιποίησιν καὶ ἐνταφιασμὸν αὐτοῦ, κατὰ τὴν συνήθειάν των, ὅπερ καὶ ἐποίησαν.

Ὁ δὲ μνηστὴρ τῆς Δροσίδος, Ἀδριανὸς ὀνόματι, ὅστις ἦτο σύμβουλος τοῦ πατρός της, πληροφορηθεὶς περὶ τῆς ἀπὸ καιροῦ σημειουμένης κατὰ τὰς νύκτας ἐξαφανίσεως τῶν μαρτυρικῶν Λειψάνων, εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα· «Αὐτοκράτορ δέσποτα, πρόσταξον, ἵνα ὁρισθῶσι στρατιῶται πρὸς φύλαξιν τῶν Λειψάνων τῶν κακοθανάτων Χριστιανῶν, καὶ ἀνακάλυψιν τῶν κλεπτόντων αὐτά. Ὁ βασιλεὺς τότε διέταξε τοῦτο. Ὅθεν ἀγρυπνήσαντες οἱ φύλακες συνέλαβον τὰς πέντε Μοναχάς, ὡς καὶ τὴν θυγατέρα τοῦ βασιλέως Δροσίδα καὶ τὸ πρωῒ ὡδήγησαν αὐτὰς πρὸ τοῦ βασιλέως.


Ὑποσημειώσεις

[1] Κουβίκουλον ὠνομάζετο ὑπὸ τῶν Ρωμαίων τὸ δωμάτιον ὕπνου τῶν τέκνων τῆς οἰκογενείας, κουβικουλάριοι δὲ οἱ ἐντεταλμένοι μὲ τὴν ἐπιμέλειαν αὐτῶν, οἱ παρ’ ἡμῖν θαλαμηπόλοι καλούμενοι.