Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ἁγίας ΔΡΟΣΙΔΟΣ, θυγατρὸς τοῦ βασιλέως Τραϊανοῦ καὶ τῶν σὺν αὐτῇ πέντε ΚΑΝΟΝΙΚΩΝ.

Ἰδὼν ὁ βασιλεὺς τὴν θυγατέρα του ἐξεπλάγη καὶ διέταξε νὰ φυλάττηται αὕτη ἀσφαλῶς, μήπως μετανοήσῃ. Διὰ δὲ τὰς πέντε Μοναχὰς διέταξε νὰ κατασκευασθῇ μέγα χωνευτήριον, ἐντὸς τοῦ ὁποίου νὰ τεθῶσιν αἱ Μοναχαὶ ἐκεῖναι, νὰ τεθῇ δὲ ἐν αὐτῷ καὶ ἀρκετὸς χαλκός ἵνα, ἀναλυόμενος, ἀναμιχθῇ μὲ τὰ σώματα τῶν Μοναζουσῶν καὶ γίνωσιν ἀμφότερα ἓν μῖγμα. Διὰ τοῦ μίγματος τούτου ἐπρόσταξε νὰ κατασκευασθῶσιν αἱ βάσεις καὶ τὰ βάθρα τῶν χαλκίνων ἀγγείων τοῦ δημοσίου λουτροῦ, τὸ ὁποῖον εἶχε κτισθῆ νεωστὶ παρ’ αὐτοῦ καὶ ἔμελλε νὰ ἀναφθῇ εἰς τὴν ἑορτὴν τὴν λεγομένην τῶν Ἀπολλωνίων καὶ νὰ παραχωρηθῇ πρὸς θεραπείαν τῶν ὁμοφρόνων τοῦ ἀσεβοῦς βασιλέως εἰδωλολατρῶν.

Ταῦτα λοιπὸν ἀφ’ οὗ ἔγιναν καὶ ἀφ’ οὗ αἱ τοῦ Χριστοῦ Ὁσιομάρτυρε ἐχωνεύθησαν, κατεσκευάσθησαν τὰ χάλκινα ἀγγεῖα τοῦ λουτροῦ. Ὅθεν, ἀφ’ οὗ οἱ στρατιῶται, ἤναψαν τὸ λουτρόν, ἐκήρυττον πανταχοῦ, λέγοντες· «Ὅσοι εἶσθε φίλοι τῶν εὐμενῶν θεῶν, ἔλθετε εἰς τὰ ἐγκαίνια τοῦ δημοσίου λουτροῦ». Εὐθὺς τότε συνέτρεχον ἅπαντες. Ὁ δὲ πρῶτος ἐλθών, ἅμα ἐπλησίασεν εἰς τὴν πρῶτην θύραν τοῦ λουτροῦ, ἔπεσε χαμαὶ καὶ παρευθὺς ἀπέθανε· τὸ ἴδιον ἔπαθον καὶ ὅσοι ἄλλοι μετ’ ἐκεῖνον ἐπλησίασαν, ὥστε οὐδεὶς ἐξ ὅλων ἐκείνων ἠδυνήθη νὰ εἰσέλθῃ. Μαθὼν τοῦτο ὁ βασιλεύς, προσεκάλεσε τοὺς λατρευτὰς τῶν θεῶν του καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· «Εἰπέτέ μοι, παρακαλῶ, μήπως ἔγινε μαγεία τις παρὰ τῶν Χριστιανῶν καὶ διὰ τοῦτο δὲν δύναται νὰ εἰσέλθῃ τις εἰς τὸ λουτρόν;». Ἐκεῖνοι δὲ ἀπεκρίθησαν· «Οὐχί, βασιλεῦ, ἀλλὰ τὰ χαλκᾶ ἀγγεῖα, τὰ κατασκευασθέντα διὰ τῶν Λειψάνων τῶν Κανονικῶν ἐκείνων Γυναικῶν, ἐποίησαν τοῦτο· πρόσταξον λοιπὸν νὰ κατασκευασθῶσιν ἄλλα ἀγγεῖα, ἵνα οὕτω παύσωσιν οἱ συμβαίνοντες θάνατοι».

Τούτου γενομένου, εἶπεν ὁ μνηστὴρ τῆς Δροσίδος Ἀδριανὸς πρὸς τὸν βασιλέα· «Πρόσταξον, ὦ βασιλεῦ, νὰ χωνευθῶσιν ἐκ δευτέρου τὰ πρῶτα βάθρα τῶν χαλκῶν ἀγγείων καὶ ἐξ αὐτῶν νὰ γίνωσιν ἀδριάντες γυμνοί, ἔχοντες τὴν μορφὴν τῶν Γυναικῶν ἐκείνων, πρὸς ὄνειδος καὶ ἀτιμίαν αὐτῶν, οἱ δὲ ἀνδριάντες αὐτοὶ νὰ στηθῶσιν εἰς τὸ δημόσιον λουτρὸν τῆς βασιλείας σου. Εὐθὺς τότε ὁ βασιλεὺς διέταξε καὶ ἔγινεν οὕτω. Ἀφ’ οὗ δὲ ἐστήθησαν οἱ ἀδριάντες τῶν Μοναζουσῶν εἰς τὸ λουτρόν, βλέπει ὁ βασιλεὺς καθ’ ὕπνον πέντε πρόβατα καθαρά, τὰ ὁποῖα ἔβοσκον ἐντὸς ἀγροῦ χλοεροῦ.


Ὑποσημειώσεις

[1] Κουβίκουλον ὠνομάζετο ὑπὸ τῶν Ρωμαίων τὸ δωμάτιον ὕπνου τῶν τέκνων τῆς οἰκογενείας, κουβικουλάριοι δὲ οἱ ἐντεταλμένοι μὲ τὴν ἐπιμέλειαν αὐτῶν, οἱ παρ’ ἡμῖν θαλαμηπόλοι καλούμενοι.