Ἀφ’ οὗ δὲ ἔφθασεν ὁ Ἅγιος εἰς τὴν Νικομήδειαν καὶ ὡδηγήθη πρὸ τοῦ ἄρχοντος, ἠναγκάζετο παρ’ ἐκείνου νὰ ἀποκριθῇ. Ὅθεν ἀπεκρίθη, πρὸς αὐτόν, λέγων· «Ἰδού, ἐκ τῆς βασιλικῆς προσταγῆς ἐπληροφορήθης, ὅτι ἐγὼ εἶμαι Χριστιανός ποίησον λοιπὸν ἐπιμελῶς καὶ ἄνευ συστολῆς ὅ,τι φαίνεται εἰς σὲ εὔλογον». Ὁ ἄρχων εἶπε· «Πῶς εἶναι τὸ ὄνομά σου;». Καὶ ὁ Μάρτυς ἀπήντησε· «Παγχάριος μὲν εἶναι τὸ ὄνομά μου. Χριστιανὸς δὲ εἶμαι ἐκ προγόνων· ἐπειδὴ ὅμως ἐνικήθην ὑπὸ τῆς ἀπάτης τοῦ βασιλέως καὶ ἔγινα ὁμόφρων αὐτοῦ, κακῶς καὶ ἀνθήτως τοῦτο διαπράξας, διὰ τοῦτο τώρα, σὺν Θεῷ διορθωθεὶς ὑπὸ τῆς μητρός μου καὶ τῆς ἀδελφῆς μου, προσέτρεξα εἰς τὸν Χριστὸν καὶ Θεόν μου. Ὅθεν σπεύδω νὰ ἀποθάνω διὰ τὸ ὄνομά Του, ἵνα μὲ τὴν καλὴν ταύτην ὁμολογίαν καὶ τὸν θάνατόν μου, ἐξαλείψω τὴν ἄρνησιν, τὴν ὁποίαν κακῶς ἐποίησα». Ὁ ἄρχων εἶπε τότε· «Ἄφες αὐτὰ καὶ ἐκτέλεσον τὴν προσταγὴν τοῦ βασιλέως, μὴ θελήσῃς δὲ νὰ ἀπολεσθῇ τὸ μνημόσυνόν σου ἀπὸ τῆς γῆς, σύ, ὅστις εἶσαι τοσοῦτον εὔμορφος καὶ ὡραιότατος ἄνθρωπος». Ὁ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Ἡ ἀπώλεια αὕτη, περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλεῖς, καὶ προσωρινὴ εἶναι καὶ ζωὴν αἰώνιον προξενεῖ εἰς ἐκείνους ὅσοι, διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, τὴν ὑπομείνωσι».
Τέλος πάντων, βλέπων ὁ ἄρχων τὸ ἀμετάθετον τῆς γνώμης τοῦ Μάρτυρος, ἔδωκε κατ’ αὐτοῦ τὴν τοῦ θανάτου ἀπόφασιν. Προσευχηθεὶς δὲ ὁ τοῦ Χριστοῦ Ἀθλητής, ἀπεκεφαλίσθη ἐν Νικομηδείᾳ καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ ἀοίδιμος τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον.