Διὰ τοῦτο προσταχθέντος ποτὲ τοῦ διακονητοῦ νὰ φέρῃ ἐκ τοῦ λάκκου ὕδωρ, ἐπειδὴ οὗτος εἶπεν, ὅτι οὐδὲ ἓν ποτήριον ὕδατος δύναται νὰ γεμίσῃ ἐκεῖθεν, τούτου ἕνεκα ὁ Ὅσιος, ὑψώσας τὰ ὄμματα πρὸς τὸν οὐρανὸν καὶ στενάξας ἐκ βάθους καρδίας, λέγει πρὸς τὸν διακονητήν του μὲ ἱλαρὸν πρόσωπον· «Ὕπαγε, τέκνον, ἐν ὀνόματι Κυρίου καὶ θέλεις ἐξαγάγει ὕδωρ ἐκ τοῦ λάκκου, διὰ νὰ φέρῃς εἰς τοὺς ἀδελφούς». Πεισθεὶς δὲ ὁ διακονητὴς μετέβη εἰς τὸν λάκκον καί, ὢ τοῦ θαύματος! εὑρίσκει αὐτὸν πλήρη ὕδατος. Ὅθεν ἐκραύγασε μὲ μεγάλην φωνήν· «Ἔλθετε ὅλοι νὰ ἴδητε πρᾶγμα ἐξαίσιον». Προστρέξαντες λοιπὸν ὅλοι καὶ πιόντες ἐκ τοῦ ψυχροῦ καὶ καθαρωτάτου ἐκείνου ὕδατος ἐξεπλάγησαν καὶ προσέφεραν εὐχαριστίας εἰς τὸν Θεὸν τὸν δοξάζοντα τοὺς ἀγαπῶντας Αὐτόν.
Τούτου τοῦ θαύματος τὴν φήμην καὶ τὸν θόρυβον θέλων νὰ ἐπισκιάσῃ ὁ Ὅσιος, ἠθέλησε νὰ φέρῃ, πάλιν μόνος τὸ ὕδωρ ἐκ τοῦ Εὐφράτου ὡς πρότερον. Διὰ τοῦτο ἔργον ἀπαραίτητον ὥρισε διὰ τὸν ἑαυτόν του νὰ φέρῃ καθ’ ἑκάστην νύκτα ὕδωρ εἰς τὸ κελλίον του. Ἄλλοτε πάλιν ἦλθε τόσος πολὺς λαὸς εἰς τὸν Ὅσιον, ὥστε ἐξηντλήθη ὅλον τὸ ὕδωρ τοῦ λάκκου καὶ λαβὼν οὗτος ἀγγεῖον ἐξεκίνησε διὰ τὸν ποταμόν· ἀλλὰ πρὶν ἀπομακρυνθῇ ὀλίγον διάστημα, ἐπέστρεψε. Νομίσαντες δὲ οἱ ἐκεῖ παρευρισκόμενσι, ὅτι ἐξ ἀδυναμίας ἐπέστρεψεν, ἔτρεξαν ἵνα ὑπαντήσωσι τὸν Γέροντα. Λαβὼν δὲ εἷς ἐξ αὐτῶν τὸ σταμνίον ἀπὸ τὰς χείράς του, εἶδεν ὅτι ἦτο πλῆρες ὕδατος. Ὅθεν εὐθὺς ἀνέκραξε μεγαλοφώνως· «Δότε δόξαν εἰς τὸν Θεόν, διότι αἱ χεῖρες τοῦ Γέροντος ἀναβλύζουσιν ὕδωρ ζῶν». Ἔτρεξαν δὲ ὅλοι καὶ βλέποντες τὸ ἀγγεῖον πλῆρες ὕδατος ψυχροῦ ἐξεπλάγησαν. Ἤρχισαν λοιπὸν νὰ πίπτουν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου, παρακαλοῦντες αὐτὸν νὰ ἐγκαταλείψῃ πλέον τὸ ἔργον τοῦτο καὶ νὰ μὴ λαμβάνῃ δι’ αὐτοὺς τόσον πολὺν κόπον, διότι ἔλεγον, ὅτι ἂν δὲν ἐγίνετο τὸ τοιοῦτον θαῦμα, ἔπρεπε βεβαίως νὰ φέρῃ τὸ νερὸν ἐκ τοῦ Εὐφράτου. Ὁ δὲ Ὅσιος, πεσὼν εἰς τὴν γῆν, ὠνόμαζε τὸν ἑαυτόν του σκώληκα καὶ ἐξουθένημα λαοῦ, λέγων δὲ τοὺς τοιούτους λόγους, μόλις καὶ μετὰ βίας κατέπεισε τὸ πλῆθος νὰ ἡσυχάσουν.
Ἀκούσας δὲ ὁ Καισαρείας Ἐπίσκοπος Πατρίκιος, ὅτι ὁ Ἅγιος μόνος φέρει τὸ ὕδωρ, ἐχάρισεν εἰς αὐτὸν ὄνον, ἵνα τὸν ἀπαλλάξῃ τοῦ κόπου. Μίαν δὲ φορὰν πτωχός τις χρεωστῶν χρήματα καὶ ἐνοχλούμενος ὑπὸ τοῦ δανειστοῦ, ἦλθεν εἰς τὸν Ὅσιον καὶ διηγήθη τὴν συμφοράν του.