ΑΝΙΝΑΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν, ἂν καὶ ἐκ νεαρᾶς αὐτοῦ ἡλικίας ἦτο ἐντελῶς ἀμαθής, ἠγάπησε τὴν πραότητα καὶ τὴν ἡσυχίαν καὶ ἡσύχαζε κατ’ ἰδίαν. Δεκαπενταετὴς δὲ τὴν ἡλικίαν ἔμεινεν ὀρφανὸς γονέων· ὅθεν, ἀφήσας τὸν κόσμον καὶ πάντα τὰ ἐν τῷ κόσμῳ ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον καὶ εὑρὼν Μοναχόν τινα Μαϊουμᾶν ὀνομαζόμενον, ὁ ὁποῖος εἷχεν ὑπερβολικὴν ἀκτημοσύνην, ἔμεινε παρ’ αὐτῷ ἀγρυπνῶν καὶ προσευχόμενος. Τόσην δὲ πολλὴν πτωχείαν εἶχον οἱ ἀοίδιμοι, ὥστε διὰ τὴν ἔλλειψιν τῶν ἀναγκαίων ἔτρωγον μίαν φορὰν μόνον ἀνὰ ἕκαστον τετραήμερον· καίτοι δὲ ὑπέφερον τοιαύτην στενοχωρίαν, ἐνετρύφων ἐν αὐτῇ, ὡς νὰ εὑρίσκοντο εἰς βασιλικὴν τράπεζαν.
Μετὰ ταῦτα ἠθέλησεν ὁ τούτου Πνευματικὸς διδάσκαλος καὶ ὁδηγὸς νὰ ἀναχωρήσῃ ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ μέρη, οὗτος δὲ ὁ μακάριος Ἀνίνας εἶπε πρὸς αὐτόν· «Συγχώρησόν μοι, Πάτερ τίμιε· ἐγώ, ἐπειδὴ ὡδηγήθην παρὰ Θεοῦ νὰ ἔλθω εἰς σέ, διὰ τοῦτο δὲν ἐπιθυμῶ νὰ ἀναχωρήσω ἀπὸ ἐδῶ». Ὅθεν ὁ Ὅσιος οὗτος ἔμεινεν ἐκεῖ καὶ δὲν ἀνεχώρησε. Μετέβαινε δὲ πολλάκις εἰς τὴν ἐσωτέραν ἔρημον, περιπατῶν μακρὰν εἴκοσι καὶ τριάκοντα ἡμερῶν διάστημα καὶ πάλιν ἐπέστρεφεν εἰς τὸ κελλίον του. Οὗτος λοιπόν, ἐπειδὴ ὑπέταξε τὰ πάθη τοῦ σώματος εἰς τὸν νοῦν, διὰ τοῦτο ἔλαβεν ἀντιμισθίαν καὶ Χάριν παρὰ Θεοῦ, νὰ ὑποτάσσωνται εἰς αὐτὸν τὰ ἄγρια θηρία. Ὅθεν καὶ δύο λέοντες ἠκολούθουν αὐτὸν ὁπουδήποτε καὶ ἂν ἐπήγαινεν. Ἐπειδὴ δὲ ἐκαρφώθη εἰς τὸν πόδα τοῦ ἑνὸς ἐκ τῶν λεόντων τραχεῖα ἄκανθα, ταύτην ἐκβαλὼν ὁ Ὅσιος, ἔδεσε τὸν πόδα του καὶ κατέστησεν αὐτὸν ὑγιᾶ.
Ἐκ τούτων λοιπὸν ἐξαπλωθείσης τῆς φήμης τοῦ Ὁσίου εἰς πάντα τόπον, προσέτρεχον πρὸς αὐτὸν πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, οἵτινες εἶχον μεθ’ ἑαυτῶν καὶ ἀσθενεῖς, τοὺς ὁποίους ὁ Ὅσιος ἰάτρευε διὰ μόνης τῆς προσευχῆς του. Διὰ τοῦτο ἔπαυσε πλέον νὰ μεταβαίνῃ εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἔμενε μόνον εἰς τὸ κελλίον του. Τὸ ὕδωρ δὲ τὸ ὁποῖον ἔπινεν ὁ Ὅσιος δὲν ἦτο πλησίον, ἀλλὰ τὸ μετέφερεν ἐκ τοῦ Εὐφράτου ποταμοῦ, τέσσαρα ἢ πέντε μίλια μακράν. Καὶ ἐν ὅσῳ μὲν ἔπινε τοῦτο μόνος ὁ Ὅσιος, σπανίως ἔφερεν ἐξ αὐτοῦ, ὅταν ὅμως ἤρχισε νὰ ἔρχεται πρὸς αὐτὸν πλῆθος λαοῦ, τότε ὑπῆρχεν ἀνάγκη μεγάλης, ποσότητος ὕδατος. Ὅθεν κατεσκεύασε μικρὸν λάκκον, ἵνα συρρέῃ ἐκεῖ τὸ ὕδωρ τῆς βροχῆς. Ἀλλὰ καὶ ὁ λάκκος οὗτος ἐξηντλεῖτο καὶ ἐκκενοῦτο ἕνεκα τοῦ πολλοῦ πλήθους τοῦ λαοῦ.