Ὁ δὲ Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ μὲ φωνὴν λαμπρὰν ἀπεκρίθη· «Ἐγὼ ἤμην Χριστιανός, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν νηπιοφροσύνην μου ἠπατήθην ἀπὸ σᾶς, ἠρνήθην τὴν Πίστιν μου, καὶ ἔγινα Τοῦρκος. Ὕστερα ἠννόησα ὅτι ἡ πρώτη μου Πίστις ἦτο φῶς καὶ τὸ ἔχασα, καὶ ἡ ἰδική σας εἶναι σκότος καθὼς τὴν ἐγνώρισα· ὅθεν ὁμολογῶ τώρα ἔμπροσθέν σας, ὅτι ἔσφαλα πολὺ ὅπου ἄφησα τὸ φῶς καὶ ἐδέχθην τὸ σκότος. Χριστιανὸς ἐγεννήθην, Χριστιανὸς θέλω νὰ ἀποθάνω· πιστεύω Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καὶ ἀχώριστον· διὰ τὴν Πίστιν μου ἕτοιμος εἶμαι νὰ πάθω κάθε βάσανον, καὶ νὰ χύσω τὸ αἷμά μου διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρός μου». Ταῦτα καὶ ἄλλα τοιαῦτα ὡμολόγει ὁ μακάριος μὲ γενναῖον φρόνημα καὶ μὲ μεγάλην παρρησίαν.
Εἷς δὲ ἐκ τῶν ἐκεῖ εὑρεθέντων ἀγάδων ἠρώτησεν αὐτὸν λέγων· «Ποῦ εἶναι τὰ γένεια σου, ἔπαρχε;» λέγων εἰς αὐτὸν καὶ τὸ τουρκικὸν ὄνομα. Ὁ δὲ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἔπαρχος, Δημήτριος δὲ εἶναι τὸ κύριον καὶ ἀληθινόν μου ὄνομα, εἶμαι δὲ βαπτισμένος εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος· διὰ δὲ τὰ γένεια ὅπου μὲ ἐρωτᾶτε, τόσους χρόνους τὰ ἐδούλευσα, καὶ καμμίαν προκοπὴν δὲν εἶδα, οὐδὲ παραμικρὰν ὠφέλειαν ἐγνώρισα ἀπὸ αὐτά, διὰ τοῦτο τὰ ἔκοψα ὡς ἄχρηστα, καὶ τὰ ἔδωκα ὀπίσω εἰς τὸν αὐθέντην ὅπου ἐκολάκευα ματαίως τόσους χρόνους». Τότε ὁ ἡγεμὼν εἶπε πρὸς αὐτόν· «Ἐὰν ἐπιστρέψῃς πάλιν εἰς τὴν ἰδικήν μας θρησκείαν, ἔχομεν νὰ σὲ ἀξιώσωμεν μεγάλης τιμῆς, καὶ νὰ σοῦ δώσωμεν μεγάλα ἀξιώματα καὶ χαρίσματα», νομίζων ὁ ματαιόφρων, ὅτι μὲ αὐτὰ τὰ δελεάσματα ἔχει νὰ ἀγκιστρεύσῃ καὶ νὰ ἑλκύσῃ τὸν εὐλογημένον Δημήτριον εἰς ἀπώλειαν· ἀλλ’ ὁ γενναῖος ἐκεῖνος καὶ οὐρανόφρων, ἀποστρεφόμενος αὐτὰ ὡς σκύβαλα, εἶπεν εἰς αὐτούς· «Ἐγὼ σᾶς εἶπον, ὅτι εἶμαι Χριστιανός, καὶ πιστεύω τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ὡς Θεὸν ἀληθινόν, αὐτὰ δὲ ὅπου μοῦ ὑπόσχεσθε ἂς εἶναι διὰ σᾶς, ἐγὼ δὲν τὰ χρειάζομαι». Τότε ἔβαλον αὐτὸν εἰς τὴν φυλακήν, συνάξαντες δὲ ἰμάμηδες καὶ χοτζάδες τοὺς ἔστειλαν ἐκεῖ, διὰ νὰ τὸν διδάξουν τὰ ἀνόσια θρησκεύματα τῆς πίστεώς των, καὶ νὰ προσπαθήσουν μὲ κάθε τρόπον νὰ τὸν διαστρέψουν καὶ νὰ τὸν φέρουν εἰς τὴν γνώμην των. Ἀλλ’ ἐκεῖνος ὁ μακάριος δὲν ἔδιδε καμμίαν προσοχὴν εἰς τὰ ψυχώλεθρα αὐτῶν λόγια, καὶ ἤρχισε νὰ ἐκφαυλίζῃ τὸν προφήτην των, τοὺς νόμους των καὶ τὴν μυσαρὰν θρησκείαν των, οὕτω δὲ ἐπέστρεψαν κατῃσχυμμένοι καὶ ἄπρακτοι. Ὅθεν ὁ ἡγεμών, βλέπων τὸ ἀμετάθετον τῆς γνώμης του, ἔδωκεν ὁρισμὸν νὰ ἀποκεφαλισθῇ ὡς ὑβριστὴς τοῦ Μωαμεθανισμοῦ.