Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ἢ Μήτρου τοῦ ἐκ Πελοποννήσου καταγομένου καὶ ἀθλήσαντος ἐν ἔτει αψϟδ’ (1794) ἀπὸ Χριστοῦ.

ΔΗMΗΤΡΙΟΣ ὁ νεοφανὴς Mάρτυς τοῦ Χριστοῦ ἦτο ἀπὸ τὴν Πελοπόννησον, εὐσεβῶν γονέων υἱὸς ὑπάρχων· ὢν δὲ, μικρὸν παιδίον, ἕως ἕνδεκα ἐτῶν, διὰ τὴν νηπιοφροσύνην του ἠπατήθη ὑπὸ τῶν Ἀγαρηνῶν καὶ ἠρνήθη, φεῦ! τὸν Χριστόν, γενόμενος Τοῦρκος. Αὐξάνων δὲ εἰς τὴν ἡλικίαν προσεκολλήθη εἰς διαφόρους πασάδες, καὶ μετὰ παρέλευσιν χρόνων προεβιβάσθη εἱς διάφορα ὀφφίκια, κατὰ τὴν τάξιν αὐτῶν, εἰς τρόπον ὥστε ἔγινε καὶ ἔπαρχος, ἀπέκτησε δούλους πολλούς, πλοῦτον, ὑπάρχοντα καὶ ἄλλα τοιαῦτα ἀγαθά.

Ἀλλὰ τί ἠκολούθησεν ἐντεῦθεν; ἐλθὼν εἰς ἑαυτὸν ὁ καλὸς Δημήτριος καὶ ταῦτα πάντα ὡς σκύβαλα λογισάμενος, ἤρχισε νὰ ἐνθυμῆται τὴν προγονικὴν εὐσέβειαν καὶ Πίστιν ὅπου εἶχε, καὶ πῶς κατήντησεν εἰς τὴν ἀπατηλὴν θρησκείαν τῶν Ἀγαρηνῶν, εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκετο. Ἀναστενάξας δὲ ἀπὸ βάθους καρδίας μετὰ δακρύων εἶπεν εἰς τὸν ἑαυτόν του· «Ὤ τῆς ἀγνωσίας μου τοῦ ταλαιπώρου! ὤ τῆς δυστυχίας σου, ἄθλιε Δημήτριε! ἄχ! καὶ πόσους χρόνους εὑρίσκομαι εἰς τοῦτο τὸ σκότος; πῶς ἠπατήθην καὶ ἠρνήθην τὸν Κύριόν μου; Ἀλλ’ ὅμως ἂς ἐπιστρέψω πάλιν εἰς τὴν ἁγίαν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ μου, ὅπου εἶναι ἀληθινὴ καὶ ἄς ἀρνηθῶ τὴν ἀνόσιον καὶ βδελυρὰν θρησκείαν τῶν Ἀγαρηνῶν». Ταύτην λοιπὸν τὴν ἀπόφασιν ποιήσας εἰς τὸν ἑαυτόν του, ἐνισχύθη μὲ τὴν Χάριν καὶ τὴν δύναμιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐλθὼν δὲ εἰς Τρίπολιν, ἐπώλησεν ὅλα τὰ περὶ αὐτὸν εὑρισκόμενα. Ἔπειτα ἐπῆγεν εἰς τοὺς συγγενεῖς του, ἐξωμολογήθη εἰς Πνευματικὸν Πατέρα τὴν ἁμαρτίαν του, μετενόησεν ἱκανῶς διὰ τὸ μέγα κακὸν ὅπου ἔπαθε, καὶ κλαύσας πικρῶς ἔκαμε τὴν πρέπουσαν διόρθωσιν, κατὰ τὴν ἱερὰν τάξιν τῆς Ἐκκλησίας μας, πολιτευόμενος ἔκτοτε, ὡς εὐλαβὴς καὶ θεοφοβούμενος Χριστιανὸς ὁλοκλήρους χρόνους δέκα.

Μετὰ ταῦτα πηγαίνων εἰς τὸν Μυστρᾶν χάριν πραγματείας, ἐγνωρίσθη ὑπό τινων γνωρίμων του Ἀγαρηνῶν, οἱ ὁποῖοι συνέλαβον αὐτόν, τὸν ἔφερον εἰς τὴν Τρίπολιν καὶ τὸν παρουσίασαν εἰς τὸν τότε ἡγεμόνα, φωνάζοντες καὶ μαρτυροῦντες κατ’ αὐτοῦ, ὅτι ἠρνήθη τὸν Χριστὸν καὶ ἐδέχθη τὴν ἰδικήν των θρησκείαν, τώρα δὲ πάλιν ἐπέστρεψε καὶ ἔγινε Χριστιανός. Ὁ ἡγεμὼν ἠρώτησεν αὐτὸν διατὶ ἤλλαξε τὴν προτέραν του γνώμην, ἀρνηθεὶς τὴν θρησκείαν των καὶ ἐγένετο πάλιν Χριστιανός.