Μετὰ παρέλευσιν ἀρκετοῦ καιροῦ ἐκάλεσε πάλιν τὸν Ὅσιον ἔμπροσθέν του ὁ παράνομος βασιλεὺς καὶ ἐπανέλαβε τοὺς αὐτοὺς λόγους, ἀλλὰ καὶ πάλιν ἀπέτυχεν. Κατόπιν παρέδωκεν αὐτὸν εἰς τὸν ὁμόφρονά του Πατριάρχην, ἤτοι εἰς τὸν Θεόδοτον τὸν Μελισσηνόν, τὸν καὶ Κασσιτερᾶν ὀνομαζόμενον, διὰ νὰ τὸν καταπείσῃ δῆθεν ἐκεῖνος. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν εἰσηκούσθη παρὰ τοῦ Ὁσίου, ἐπρόσταξε καὶ ἔκλεισαν αὐτὸν εἰς σκοτεινὴν φυλακήν, ὅπου πολλὰς ἡμέρας ἐταλαιπωρήθη, προστάξας νὰ μὴ δίδωσιν εἰς αὐτὸν οὔτε ἄρτον, οὔτε ἄλλο τι πρὸς τροφήν. Τοῦτο μαθόντες οἱ Μοναχοὶ καὶ μαθηταί του μετέβησαν εἰς τὸν βασιλέα, εἰπόντες: Δός μας τὸν ποιμένα μας, ὦ βασιλεῦ, καὶ μετ’ ὀλίγον ὑποσχόμεθα νὰ τελειωθῇ τὸ θέλημά σου. Ὁ βασιλεὺς τότε, ἀπατηθεὶς ἀπὸ τὴν ὑπόσχεσιν αὐτήν, ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς τὸν Ἅγιον. Ἐπειδὴ δὲ ὁ Ἅγιος ἠργοπόρησεν εἰς τὸ Μοναστήριόν του καὶ λαβὼν ὀλίγην ἄνεσιν ἀπὸ τῆς προτέρας ταλαιπωρίας ἠλευθερώθη ἀπὸ τὴν πεῖναν, τὴν ὁποίαν ἐδοκίμασεν εἰς τὴν φυλακήν, βλέπων ὁ βασιλεὺς ὅτι οἱ Μοναχοὶ δὲν θὰ ἐκπληρώσωσι τὴν ὑπόσχεσίν των, ἀλλὰ ἐνέπαιξαν αὐτόν, τοὺς μὲν Μοναχοὺς ἐτιμώρησε, τὸν δὲ Ἅγιον ἔκλεισε καὶ πάλιν εἰς τὴν φυλακήν. Ἔπειτα ἔστειλεν αὐτὸν εἰς τὸ Μοναστήριον τὸ ὀνομαζόμενον τοῦ Φονέως, τὸ ὁποῖον εὑρίσκετο εἰς τὸ στενὸν τῆς πόλεως καὶ ἐκεῖ τὸν ἐφυλάκισεν ἓξ μῆνας, διὰ νὰ ταλαιπωρηθῇ περισσότερον, ἐπειδὴ ὁ Ἡγούμενος τοῦ Μοναστηρίου ἐκείνου ἦτο σκληρός, θηριώθης καὶ ἄσπλαγχνος. Ἀφοῦ παρῆλθον οἱ ἓξ μῆνες ὁ βασιλεὺς ἐπανέφερε πάλιν τὸν Ἅγιον εἰς τὰ βασίλεια καὶ μὲ κολακείας ἐδοκίμαζε νὰ παρασύρῃ αὐτόν. Ἀλλ’ ἐπειδὴ καὶ πάλιν ὁ Ὅσιος δὲν εἰσήκουσεν, ὁ βασιλεὺς ἐπρόσταξε νὰ φυλακίσωσι τὸν Ὅσιον εἰς τὸ Μοναστήριον τὸ ὀνομαζόμενον τοῦ Κυκλοβίου.
Ἀφοῦ δὲ παρῆλθον δύο χρόνοι καὶ ἓξ μῆνες, ἐξέβαλεν ἐκεῖθεν τὸν Ἅγιον καὶ ἐφυλάκισεν εἰς τὴν φυλακὴν τὴν καλουμὲνην τῶν Νουμέρων. Κατόπιν ἐπρόσταξε καὶ ἔδειραν αὐτὸν ἀγρίως καὶ κατόπιν ἐξώρισεν αὐτὸν εἰς τὸ φρούριον τὸ ὀνομαζόμενον Πριτόλιον. Ἀφοῦ δὲ Λέων ὁ Ἀρμένιος ἐθανατώθη διὰ μαχαιρῶν ἐντὸς τοῦ ἰδίου ἐκείνου Ναοῦ, ὅπου διὰ πρώτην φορὰν ὕβρισε καὶ ἔρριψε κατὰ γῆς τὴν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἔγινε βασιλεὺς Μιχαὴλ ὁ Τραυλός, ἐν ἔτει ωκ’ (820).