Ταῦτα μὴ ὑποφέροντες νὰ βλέπουν οἱ δήμιοι, ἐκτύπησαν τὸν Μάρτυρα διὰ τῆς μαχαίρας καὶ ἔκοψαν τὰς δύο αὐτοῦ κνήμας. Τότε ὁ τοῦ Χριστοῦ ἀθλητὴς ἐτελειώθη καὶ ἔλαβε τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον. Οἱ δὲ Ἀγαρηνοί, λαβόντες ξύλα καὶ ἄνθρακας ἐξ ἑνὸς λουτροῦ, ἤναψαν πυρὰν καὶ νεκρὸν ὂν τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου ἔρριψαν τοῦτο ἐντὸς αὐτῆς. Ἀλλ’ ὦ τοῦ θαύματος! ἐχωρίσθη ἡ πυρὰ εἰς δύο καὶ δὲν ἤγγισεν οὐδόλως τὸ σῶμα τοῦ Μάρτυρος, ἀλλ’ ἔμεινε σῶον καὶ ὁλόκληρον. Ἰδόντες δὲ τὸ τοιοῦτον θαυμάσιον, μᾶλλον ἐσκληρύνθησαν καὶ λαβόντες διὰ σταμνίων ἔλαιον ἔρριψαν τοῦτο εἰς τὴν πυράν. Ἀλλὰ καὶ οὕτως οὐδεμίαν ἐνέργειαν ἔσχε τὸ πῦρ κατὰ τοῦ Μάρτυρος. Τέλος μὴ ἠξεύροντες πλέον τί νὰ κάμουν, ἔλαβον τὰ σιδηρᾶ ἐργαλεῖα τοῦ λουτροῦ, μὲ τὰ ὁποῖα συνδαυλίζουσι τὰ ξύλα καὶ δι’ αὐτῶν κατέκοψαν εἰς τεμάχια τὸ ἀθλητικώτατον σῶμα τοῦ Μάρτυρος. Μετὰ δὲ, τὴν τελείωσίν του τὰ ἅγια αὐτοῦ λείψανα ἐτέλεσαν καὶ τελοῦν πολλὰς ἰατρείας καὶ θαύματα εἰς τοὺς μετὰ πίστεως προσερχομένους εἰς αὐτόν. Οὗ ταῖς πρεσβείαις ἀξιωθείημεν καὶ ἡμεῖς τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἀμήν.