Ταῦτα εἰπὼν ὁ Ἅγιος ἔσυρε τὸ λευκὸν σαρίκιον τὸ ὁποῖον ἔφερεν εἰς τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πράσινον φόρεμα καὶ ρίψας ταῦτα κατὰ γῆς καὶ καταπατῶν αὐτὰ εἶπε: Καθὼς καταπατῶ ταῦτα, τὰ ὁποῖα εἶναι σημεῖα τῆς ἰδικῆς σας πίστεως, ὁμοίως καταπατῶ καὶ τὴν πίστιν καὶ τὸν νόμον σας καὶ ἀρνοῦμαι κᾳὶ ἀποστρέφομαι ταύτην. Οἱ δὲ Ἀγαρηνοὶ εὐθὺς ἔδραμον ἐναντίον του ὡς λέοντες τρίζοντες τοὺς ὀδόντας καὶ ἄλλοι μὲ ξύλα, ἄλλοι μὲ πέτρας, κτυπῶντες τὸν Ἅγιον Μάρτυρα, ἔρριψαν κατὰ γῆς ὡς νεκρόν. Πολλοὶ τότε ἐνόμισαν, ὅτι ἀπέθανεν. Ὁ δὲ Ἅγιος Μάρτυς, ἐνδυναμούμενος ὑπὸ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐξηπλωμένος ἡμιθανής, προσηύχετο νοερῶς. Ὅθεν, ὅταν ἤκουσε λέγοντας τοὺς Ἀγαρηνοὺς ὅτι καὶ ἀποθαμένον θὰ τὸν καύσωμεν εἰς τὴν πυράν, ἀφῆκε τὴν προσευχὴν καὶ εὐθὺς ἐγερθείς, λέγει: Ἔχω χρήματα νὰ σᾶς δώσω διὰ νὰ ἀγοράσητε ξύλα νὰ μὲ καύσητε. Καὶ μὴ νομίζετε, ὅτι ἀπέθανον, διότι ὁ Χριστός μου μὲ ἐνδυναμώνει. Ἐκεῖνοι δὲ μὴ ὑποφέροντες νὰ βλέπουν τὸν Μάρτυρα ἐγερθέντα καὶ τοιαῦτα λέγοντα, ἐκτύπησαν αὐτὸν μὲ τὴν μάχαιραν τρίς, εἰς τρόπον ὥστε ἡ μάχαιρα διεπέρα ἑκάστην φορὰν ἀπὸ τῆς ράχεώς του ἕως τοῦ στήθους. Ὁ δὲ Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ δὲν ἐτελεύτησεν, ἀλλ’ ἐφυλάττετο ζῶν ὑπὸ θείας δυνάμεως.
Ὅταν δὲ ὡδήγουν τὸν Μάρτυρα εἰς τὸν τόπον τῆς τελειώσεως, εἷς ἐκ τῶν περιεστώτων ἐκτύπησεν εἰς τὴν κεφαλὴν τὸν Μάρτυρα διὰ τῆς μαχαίρας καὶ ἐχώρισεν εἰς δύο τὸ πρόσωπον αὐτοῦ. Ὁ δὲ Μάρτυς, ὦ τοῦ παραδόξου θαύματος καὶ τῆς ὑπὲρ φύσιν ἀνδρείας του! Ἔλαβε διὰ τῶν χειρῶν του τὰ δύο μέρη τῆς χωρισθείσης κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ ὑψώσας τὰ ὄμματα πρὸς τὸν οὐρανόν, ἐπεκαλέσθη εἰς βοήθειαν τὸν Ἅγιον Δημήτριον καὶ συνήρμοσεν εὐτάκτως τὰ μέρη τῆς κεφαλῆς. Ἰδὼν τότε ὁ τρισκατάρατος ἐκεῖνος τὸ θαῦμα, διὰ δευτέραν φορὰν ἐκτύπησε ἀπὸ τοῦ ἄλλου μέρους τῆς κεφαλῆς καὶ τὴν ἐχώρισε. Καὶ πάλιν ὁ Μάρτυς ἰάτρευσεν αὐτήν, ὡς καὶ πρότερον, τόσον ὥστε οὐδὲ αἷμα ἔτρεξεν, οὔτε σημεῖον ἐφάνη ἐκ τῶν πληγῶν τῆς μαχαίρας. Ἐκεῖνοι δὲ οἱ ἀνήμεροι, ἀντὶ νὰ καταπραϋνθῶσι βλέποντες τοιαῦτα θαυμάσια, περισσότερον ἐσκληρύνοντο καὶ ὤθουν καὶ ἐλάκτιζον τὸν Ἅγιον διὰ νὰ ὁδηγήσουν ἐκεῖ ὅπου θὰ τὸν ἔκαιον. Ἐνῷ δὲ ἐπροχώρουν ἰδὼν ὁ Μάρτυς τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Χριστιανῶν ἐγονυπέτησε καὶ μετὰ πολλῆς ταπεινώσεως καὶ εὐλαβείας εἶπε ταῦτα δακρυρροῶν καὶ μεγαλοφώνως: Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστέ, πρὸς Σὲ ἔρχομαι σήμερον, διὰ νὰ γίνω θυσία Σου καὶ εἰς τὰς Ἁγίας Σου χεῖρας παραδίδω τὸ πνεῦμά μου.