Διήγησις Συνεσίου Ἐπισκόπου Κυρήνης περὶ Εὐαγρίου τινὸς φιλοσόφου καὶ χρυσίου λιτρῶν τριακοσίων.

Μεθ’ ἱκανὸν χρόνον ἠσθένησεν ὁ Εὐάγριος καὶ ἐρχόμενος εἰς τὸ τέλος τοῦ βίου του ἔδωκεν εἰς τὰ τέκνα του τὸ γράμμα τοῦ Ἐπισκόπου ἐσφραγισμένον, παρήγγειλε δὲ εἰς αὐτά, ὅτι ὅταν τὸν ἐνταφιάσωσι, νὰ θέσωσι τὸ γράμμα εἰς τὴν χεῖρά του, χωρὶς οὐδεὶς νὰ τὸ γνωρίζῃ, τὸ ὁποῖον καὶ ἔπραξαν τὰ τέκνα του.

Μετὰ τὴν τρίτην ἡμέραν τῆς ταφῆς του ἐφάνη ὁ Εὐάγριος νύκτωρ εἰς τὸν Ἐπίσκοπον καὶ λέγει εἰς αὐτόν· «Ἄνοιξον τὸν τάφον μου καὶ λάβε τὸ ἰδιόχειρον γράμμα σου, ὅτι ἀπέλαβον τὸ χρέος καὶ δὲν ἔχω πλέον νὰ τὸ ζητῶ ἀπὸ σέ καὶ πρὸς πληροφορίαν σου ἰδιοχείρως ὑπέγραψα εἰς αὐτό». Ὁ δὲ Ἐπίσκοπος δὲν ἤξευρεν ὅτι μετὰ τοῦ νεκροῦ ἐνεταφιάσθη καὶ τὸ ἰδιόχειρον γράμμα του. Τὸ πρωῒ λοιπὸν προσεκάλεσεν ὁ Συνέσιος τὰ τέκνα τοῦ Εὐαγρίου καὶ τὰ ἠρώτησεν, ἐὰν ἔθηκαν εἰς τὸν τάφον τοῦ πατρός των πρᾶγμά τι· ἐκεῖνα δὲ ἔλεγον, ὅτι δὲν ἔβαλον ἄλλο τι, εἰμὴ τὸ σῶμα μετὰ τῶν ἐνδυμάτων, τὰ ὁποῖα ἐφόρει. Ὁ δὲ Ἐπίσκοπος εἶπεν εἰς αὐτά: «οὐδὲ χαρτίον τι δὲν ἐθάψατε μετὰ τοῦ σώματος τοῦ πατρός σας;». Τότε ἐκεῖνα ἀνεμνήσθησαν καὶ εἶπον· «Ναί, Δέσποτα, ὅταν ὁ πατὴρ ἡμῶν ἔμελλε νὰ ἀποθάνῃ, μᾶς ἔδωκε χαρτίον καὶ μᾶς παρήγγειλεν, ὅτι, ὅταν μὲ ἐνταφιάσητε, βάλετε καὶ τὸ χαρτίον τοῦτο εἰς τὰς χεῖράς μου, χωρὶς νὰ λάβῃ τις τούτου γνῶσιν». Τότε ἐφανέρωσεν ὁ Συνέσιος τὸ ὅραμα ὅπερ εἶδε κατ’ ἐκείνην τὴν νύκτα.

Παραλαβὼν εἶτα τὰ τέκνα τοῦ Εὐαγρίου, τοὺς κληρικούς του καὶ ἄλλους πολλοὺς Χριστιανούς, μετέβησαν εἰς τὸν τάφον τοῦ Εὐαγρίου, τὸν ὁποῖον ἀνοίξαντες εὗρον τὸν νεκρὸν κρατοῦντα εἰς τὴν χεῖρά του τὸ γράμμα τοῦ Ἐπισκόπου. Λαβόντες δὲ αὐτὸ ἐκ τῆς χειρός του, τὸ ἤνοιξαν, καὶ ὦ τοῦ θαύματος! εὗρον ὑπὸ τὸ ἰδιόχειρον γράμμα τοῦ Ἐπισκόπου ἄλλα γράμματα γεγραμμένα ἰδιοχείρως ὑπὸ τοῦ Εὐαγρίου, τὰ ὁποῖα ἔγραφον ταῦτα· «Ἐγὼ Εὐάγριος ὁ φιλόσοφος λέγω εἰς σὲ, τὸν ὁσιώτατον Ἐπίσκοπον κύριον Συνέσιον νὰ χαίρῃς. Ἀπέλαβον παρὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τὸ χρέος, τὸ ὁποῖον εἶναι γεγραμμένον εἰς τοῦτο σου τὸ πιττάκιον, καὶ ἀπέλαβον ἑκατονταπλασίονα θησαυρὸν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ζωὴν αἰώνιον, καθὼς ὑπεσχέθης μοι. Ὅθεν δοξάζω τὸν Θεὸν καὶ εὐχαριστῶ τὴν ὁσιότητά σου, διότι μὲ ὡδήγησας εἰς τὸ φῶς».