ΚΑΤΑ τὰς ἡμέρας τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Θεοφίλου, ἐν ἔτει υια’ (411), ἔγινεν Ἐπίσκοπος Κυρήνης Συνέσιος ὁ φιλόσοφος, ὅστις ἐλθὼν εἰς τὴν ἐπαρχίαν του εὗρεν ἐκεῖ φιλόσοφόν τινα, Εὐάγριον ὀνόματι, ὁ ὁποῖος ἦτο φίλος του προσφιλέστατος ἀφ’ ὅτου ἐσπούδαζεν εἰς τὰ σχολεῖα, ἔχοντα ὅμως μεγάλην δεισιδαιμονίαν καὶ ἀφοσίωσιν εἰς τὴν εἰδωλολατρείαν. Ὅθεν ὁ Συνέσιος, ποθῶν νὰ μεταστρέψῃ τὸν φίλον του ἀπὸ τῆς πλάνης τῶν εἰδώλων καὶ νὰ τὸν κάμῃ Χριστιανόν, εἶχε μέγαν ἀγῶνα καὶ πρόνοιαν, ἐζήτει δὲ παντοιοτρόπως πῶς νὰ τὸν ὁδηγήσῃ εἰς τὴν εὐσέβειαν· καίτοι δὲ ἐκεῖνος δὲν ἔστεργε παντελῶς οὐδὲ ἐδέχετο τοὺς λόγους του, ὅμως ὁ Συνέσιος, ἑλκόμενος ὑπὸ τῆς πολλῆς ἀμοιβαίας αὐτῶν φιλίας, δὲν ἔπαυε νουθετῶν αὐτὸν καθ’ ἑκάστην καὶ παρακινῶν νὰ ἔλθῃ εἰς ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας καὶ τῆς εὐσεβοῦς πίστεως.

Ἡμέραν τινά, ἀφ’ οὗ τοῦ εἶπε πολλὰ ὁ Συνέσιος, ἀπεκρίθη πρὸς αὐτὸν ὁ Εὐάγριος· «κατ’ ἀλήθειαν, κύριε Ἐπίσκοπε, δέν μοι ἀρέσκει πρὸς τοῖς ἄλλοις καὶ τοῦτο, ὅπερ λέγετε σεῖς οἱ Χριστιανοί, ὅτι δηλαδὴ μέλλει νὰ γίνῃ συντέλεια τοῦ κόσμου καὶ ὅτι μετὰ τὴν συντέλειαν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι οἱ ἀπ’ αἰῶνος θὰ ἀναστηθῶσι μὲ τὸ ἴδιον σῶμα, τὸ ὁποῖον μέλλει νὰ γίνῃ ἄφθαρτον καὶ ἀθάνατον, καὶ ὅτι θὰ λάβωσι τότε τὴν ἀνταπόδοσιν κατὰ τὰ ἔργα των. Πρὸς τούτοις δέν μοι ἀρέσκει καὶ τοῦτο τὸ ὁποῖον λέγετε, ὅτι ὁ ἐλεῶν πτωχὸν δανείζει εἰς τὸν Θεόν, καὶ ὁ σκορπίσας τὰ χρήματά του εἰς τοὺς πτωχοὺς θησαυρίζει εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ εἰς τὴν κοινὴν ἀνάστασιν θέλει τὰ λάβῃ ἑκατονταπλασίονα καὶ ζωὴν τὴν αἰώνιον. Ταῦτα ὅλα μοὶ φαίνονται, ὅτι εἶναι μῦθοι καὶ πλάνη καὶ ἐμπαιγμός».

Ὁ δὲ μακάριος Συνέσιος τὸν ἐβεβαίωνεν, ὅτι ὅλα ὅσα λέγουσιν οἱ Χριστιανοὶ εἶναι ἀληθῆ, καὶ δεν ὑπάρχει εἰς αὐτὰ οὐδὲν ψεῦδος, καὶ ταῦτα ἀπεδείκνυε μὲ πολλὰς ἀποδείξεις· ὅθεν μετ’ ὀλίγον καιρὸν τὸν κατέπεισε καὶ ἔγινε Χριστιανός, καὶ ἐβάπτισεν αὐτὸν καὶ τὰ τέκνα του καὶ ὅλους τοὺς οἰκείους του. Ἀφ’ οὗ λοιπὸν ἐβαπτίσθη ὁ Εὐάγριος, ἔδωκεν εἰς τὸν Συνέσιον τριακοσίας λίτρας χρυσίου, ἵνα τὸ διαμοιράσῃ εἰς τοὺς πτωχούς, λέγων οὕτω. «Λάβε ταῦτα καὶ διαμοίρασον αὐτὰ εἰς τοὺς πτωχούς, καὶ γράψον μοι ἓν ἰδιόχειρόν σου χρεωστικὸν γράμμα, ὅτι θέλει ἀποδώσει εἰς ἐμὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς Χριστός». Ὁ δὲ Συνέσιος ἐδέχθη τὸ χρυσίον καὶ γράψας προθύμως τὸ γράμμα, τὸ ὁποῖον ἐζήτει ὁ Εὐάγριος, τὸ ἔδωκεν εἰς αὐτόν.