Δυστυχῶς ὅμως οὗτος ἔχων τελείαν ἀπόφασιν νὰ πραγματοποιτήσῃ τὰς σκοτίους σατανικὰς συμβουλάς, ἐνδυναμωθεὶς δὲ καὶ ὑπὸ τῶν πλανησάντων αὐτὸν δαιμόνων, ἐκρημνίσθη ἀβλαβὴς ἔκ τινος θυρίδος (παραθύρου) καὶ ἀπήρχετο εἰς Θεσσαλονίκην. Πλησιάζων πρὸς τὴν πόλιν, μακρόθεν τῶν τειχῶν, εἰς τόπον πεδινόν, εὗρεν Ἀγαρηνόν τινα κοιμώμενον, τὸν δὲ ἵππον αὐτοῦ δεδεμένον εἰς δένδρον. Λύσας, λοιπόν, τὸν ἵππον ὁ πλανηθεὶς μοναχὸς καὶ ἱππεύσας ἔφθασεν ἔφιππος εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως. Ἰδόντες αὐτὸν οἱ θυρωροί, τὸν ἠρώτησαν πόθεν ἔρχεται καὶ ποῦ ὑπάγει· ὁ δὲ θαρσαλέως ἀπεκρίνατο, ὅτι ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος ἤρχετο, ὄτι ἦτο Μοναχός, πληροφορηθεὶς δὲ διὰ τὴν θρησκείαν των, ἦλθεν ἵνα δεχθῇ καὶ ἀκολουθήσῃ αὐτήν.
Ἀκούσαντες αὐτὰ οἱ θυρωροὶ ἐχάρησαν καὶ ἐν τῷ ἅμᾳ παραλαβόντες αὐτὸν μετέφερον εἰς τὸν κριτήν των διὰ τὰ περαιτέρω. Ἐν τῷ μεταξὺ ἠρώτησαν αὐτὸν περὶ τοῦ ἵππου, ποῦ τὸν εὗρεν, ὁ δὲ εἶπεν ὅτι ὁ Μωάμεθ τοῦ τὸν ἔδωσε καὶ ὅτι τὸν ἐπώλει τριάκοντα γρόσια, οἱ δὲ ἔδωσαν αὐτῷ τὰ τριάκοντα ἀργύρια. Ἀλλ’ ὕστερον ἦλθεν ὁ κύριος τοῦ ἵππου ζητῶν αὐτόν, οὕτω δὲ ἔμαθον τὴν χλεύην τοῦ πεπλανημένου ἐκείνου. Πάντα ταῦτα ἐπροξένησαν μεγάλην λύπην εἰς τοὺς χριστιανοὺς καὶ καταισχύνην τοῦ Μοναχικοῦ σχήματος, εἰς δὲ τοὺς Ἀγαρηνοὺς καὶ Ἑβραίους χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν. Εὑρισκόμενος τότε καὶ ὁ Ὅσιος Δαβὶδ ἐν Θεσσαλονίκῃ, τὸ κατάλυμα ἔχων εἴς τινα ὑποδηματοποιὸν φίλον του, καὶ πληροφορηθεὶς τὰ γενόμενα, ἐβουλεύσατο νὰ ὑπάγῃ κρυφίως πρὸς τὸν Μοναχὸν ἐκεῖνον καὶ νὰ συμβουλεύσῃ αὐτὸν ἴσως ἀνανήψῃ, ἂν δὲ ἐγένετο ἀντιληπτὸς ἦτο ἕτοιμος νὰ ὁμολογήσῃ καὶ ἐπιτύχῃ τοῦ ποθουμένου, δι’ ὃ καὶ ἐξῆλθεν.
Ἀπελθὼν λοιπὸν ὁ Ἅγιος ἐκεῖ ὅπου εὑρίσκετο ὁ πεπλανημένος ἐκεῖνος Μοναχὸς φυλαττόμενος ὑπὸ τῶν ἀσεβῶν, εἰσελθὼν εἶπεν ὅτι ἔχει νὰ τὸν ἐρωτήσῃ διά τινα ὑπόθεσιν, οὕτω δὲ ἤρχισε νὰ νουθετῇ καταλλήλως αὐτόν. Ἀκούσαντες ὅμως ταῦτα οἱ ἀσεβεῖς, καὶ μαθόντες περὶ τῶν λεγομένων παρά τινος τουρκαλβανοῦ, δείραντες αὐτὸν καὶ δήσαντες ἔφερον πρὸς τὸν κριτήν· ὁ δὲ μαθὼν καὶ ὀργισθείς, ὑποπτευθεὶς δὲ μᾶλλον μήπως διαστρέψῃ τὸν πλανηθέντα, ἔδωκε συντόμως τὴν κατ’ αὐτοῦ ἀπόφασιν νὰ κρεμασθῇ· καὶ λαβόντες αὐτὸν οἱ δήμιοι διὰ νυκτὸς ἀπηγχόνισαν κατὰ τὸ ἔτος 1813 καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ μακάριος τὸν ἀμάραντον τοῦ μαρτυρίου στέφανον.