Ὅτι τὸ θαῦμα τοῦτο εἶναι παλαιότατον, καὶ ὅτι ὁ φανεὶς Ἄγγελος ἦτο ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ, μαρτυρεῖ καὶ τὸ ἐν τοῖς τετυπωμένοις Μηναίοις γεγραμμένον, κατὰ τὴν παροῦσαν ἡμέραν, οὕτω· «Σύναξις τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ ἐν τῷ ᾌδειν». Διότι τούτου χάριν οἱ τότε πατέρες ἐτέλουν σύναξιν καὶ λειτουργίαν κατ’ ἐνιαυτὸν εἰς τὸν ρηθέντα λάκκον, τιμῶντες καὶ δοξάζοντες τὸν Ἀρχάγγελον Γαβριήλ, ὅστις καθὼς ἀπ’ ἀρχῆς ἕως τέλους ἐστάθη ὁ ἔνθεος ὑμνολόγος τῆς Θεοτόκου καὶ τροφεὺς καὶ διακονητὴς καὶ χαροποιὸς αὐτῆς Εὐαγγελιστής, οὕτως ὑπηρέτησε καὶ εἰς τὸ νὰ ἀποκαλύψῃ τὸν ὄντως θεομητορικὸν τοῦτον ὕμνον, ὡς εἰς αὐτὸν μόνον καὶ πάντα πρεπούσης τῆς τοιαύτης διακονίας.
Καὶ πάλαι μὲν ὁ Δεσπότης τῶν ὅλων Θεὸς ἔδωκε τὰς δέκα ἐντολὰς εἰς τοὺς Ἑβραίους, γεγραμμένας ἐπάνω εἰς τὰς δύο λιθίνας πλάκας. Τώρα δὲ ὁ ἄρχων τῶν τοῦ Θεοῦ Ἀγγέλων ἔδωκεν εἰς ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους τὸν πλέον γλυκύτερον καὶ ἐρασμιώτερον ὕμνον τῆς Μητρὸς τοῦ Θεοῦ, γεγραμμένον εἰς λιθίνην πλάκα, μὲ τὸν ἀρχαγγελικὸν αὐτοῦ δάκτυλον.
Βλέπε δὲ καὶ πῶς ἐπληρώθη ἡ προφητεία τοῦ θείου Γαβριήλ, ὅστις εἶπεν, ὅτι θὰ ψάλλωσι τὸν ὕμνον τοῦτον ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι· διότι τόσον κοινὸς καὶ τόσον ποθεινὸς ἐγένετο ὁ ἀγγελοσύνθετος οὗτος ὕμνος [1] εἴς ὅλους τοὺς ὀρθοδόξους, ὥστε καὶ αὐτὰ τὰ μικρὰ παιδάρια τῶν Χριστιανῶν ἠξεύρουν καὶ τὸν ψάλλουν μεγαλοφώνως τὴν σήμερον μὲ μεγάλην χαρὰν τῆς καρδίας των, εἰς δόξαν τῆς Θεοτόκου, ἧς ταῖς ἁγίαις πρεσβείαις ἀξιωθείημεν τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν.