Μετὰ παρέλευσιν ὅμως ὀλίγων ἐτῶν, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Κύριος, τὸ μὲν ἱερὸν Λείψανον διελύθη, ἡ δὲ ἁγία Κάρα τοῦ Ὁσίου ἐκλάπη μαζὶ μὲ ἄλλα πολύτιμα ἀντικείμενα τῆς Μονῆς. Σήμερον εἰς τὴν Μονὴν σῴζονται ὀλίγα Λείψανα ἀπὸ τὸ ἱερὸν σκῆνος τοῦ Ὁσίου, τὰ ὁποῖα φυλάσσονται μὲ μεγάλην εὐλάβειαν εἰς ξύλινον κιβώτιον, ἐκπέμποντα ἄρρητον εὐωδίαν καὶ παρέχοντα πλῆθος ἰαμάτων εἰς τοὺς μετὰ πίστεως προσερχομένους εἰς προσκύνησιν αὐτῶν. Εἰς τὸ ἄκρον ἀριστερὸν μέρος τοῦ Εἰκονοστασίου τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Μονῆς εὑρίσκεται ἡ εἰκὼν τοῦ Ἁγίου, ἡ ὁποία εἶναι ἔργον παλαιᾶς ἐποχῆς, εἰς τὴν ὁποίαν εἰκονίζεται ὁ θεῖος οὗτος Πατὴρ μὲ γλυκεῖαν μορφὴν καὶ σεβάσμιον χαρακτῆρα, θεωρεῖται δὲ ἡ εἱκὼν αὕτη ὡς ἡ γνησία καὶ πραγματικὴ εἰκὼν τῆς μορφῆς τοῦ Ὁσίου. Ἑτέρα εἰκών, ὁμοία μὲ αυτήν, ὑπάρχει εἰς τὸ ἴδιον μέρος τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ χωρίου Σκιαδᾶ, ἐκ τοῦ ὁποίου κατήγετο ὁ Ἅγιος.
Ἀλλὰ καὶ ἔμπροσθεν τοῦ σπηλαίου, εἰς τὸ ὁποῖον ἡσύχαζεν ὁ Ὅσιος, ἔχει οἰκοδομηθῆ Ναός, τιμώμενος ἐπ’ ὀνόματί του. Τοῦ σπηλαίου αὐτοῦ τὴν εἴσοδον εἶχε φράξει μὲ τοῖχον, τὸν ὁποῖον ἔκτισε μὲ τὰς χεῖρας του ὁ θεῖος Ἰωακείμ, ἀφήσας μόνον μικρὰν ὀπήν, διὰ τῆς ὁποίας μετὰ δυσκολίας ἠδύνατο νὰ εἰσέρχεται καὶ ἐξέρχεται. Τοὺς λίθους δὲ, διὰ τὴν οἰκοδόμησιν τοῦ τοίχου ἐκείνου μετέφερεν ὁ Ἰωακεὶμ ἀπὸ τὸν χείμαρρον, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει ἐκεῖ πλησίον, μολονότι ὁ τόπος ὁλόγυρα εἶναι γεμᾶτος ἀπὸ λίθους. Τοῦτο δὲ ἔπραττεν ὁ Ὅσιος διὰ νὰ ὑποβάλλῃ τὸν ἑαυτόν του εἰς περισσοτέραν σκληραγωγίαν καὶ μεγαλυτέρους ἀσκητικοὺς ἀγῶνας.
Τόσον ὀλίγα μόνον διέσωσε μέχρις ἡμῶν ἡ παράδοσις διὰ τὸν Ὅσιον καὶ θεοφόρον Πατέρα ἡμῶν Ἰωακείμ, τὰ ὁποῖα καὶ παραδίδομεν γραπτῶς πρὸς ὠφέλειαν τῶν τιμώντων τὴν μνήμην αὐτοῦ, διότι μὲ τὴν πάροδον τῶν ἐτῶν ἀπωλέσθησαν τὰ περὶ τοῦ βίου τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἰωακεὶμ ὑπάρχοντα ὑπομνήματα, οὗ ταῖς πρεσβείαις ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.