Μετὰ ταῦτα ἐπῆγεν ὁ βασιλεὺς εἰς τὴν ἐπαρχίαν ἐκείνην τοῦ Μαντινέου, καὶ παραστήσας ἔμπροσθέν του τὴν Ἁγίαν, ἐσκέπτετο νὰ τὴν ὑποβάλῃ εἰς πολλὰ βασανιστήρια· ἀλλ’ ἡ Ἁγία ἐματαίωσε τοὺς σκοπούς του, πατάξασα αὐτὸν μὲ ἀορασίαν καὶ τυφλώσασα. Ἐπειδὴ δὲ ἡ βασίλισσα ἐκινδύνευσεν ἐν ὥρᾳ τοκετοῦ καὶ ὀλίγου δεῖν νὰ ἀποθάνῃ, ἠρώτησε τὴν Ἁγίαν ὁ βασιλεὺς περὶ αὐτῆς. Ἡ δὲ Ἁγία ἀπεκρίνατο, ὅτι δὲν θέλει αὕτη ἀποθάνει, ἀλλὰ θὰ γεννήσῃ δύο τέκνα, ἄρρεν καὶ θῆλυ, καὶ ὄχι μόνον τοῦτο, ἀλλὰ προεῖπε καὶ ποίαν ζωὴν μέλλει νὰ περάσῃ ἕκαστον παιδίον. Ταῦτα ἀκούσασα ἡ βασίλισσα ηὐλαβήθη καὶ ἀφιέρωσεν εἰς τὸ Μοναστήριον τῆς Ἁγίας πολλὰ κτήματα καὶ ἀφιερώματα· τότε καὶ ὁ βασιλεὺς εὐλαβηθεὶς ἀφῆκεν αὐτὴν καὶ δὲν τὴν ἐτιμώρησε πλέον. Ἐκ τούτου φαίνεται ὅτι δύναται ἡ ἀρετὴ καὶ τὰ θηρία νὰ ἡμερώνῃ καὶ τοὺς πολεμίους νὰ καθιστᾷ φίλους.
Ὅθεν ἡ Ἁγία ἐμεγαλύνθη καὶ ἐφημίζετο παρὰ πάντων, διὰ τοῦτο και πολλοὶ προσέτρεχον εἰς αὐτήν, ἄλλοι μὲν ἵνα λάβωσι τὴν εὐχὴν καὶ εὐλογίαν της, ἄλλοι δὲ ἵνα γίνωσι Μοναχοί, καὶ ἄλλοι ἵνα ἰατρευθῶσιν ἐκ τῶν ἀσθενειῶν ὑπὸ τῶν ὁποίων προσεβάλλοντο. Μεταξὺ αὐτῶν προσῆλθε καὶ στρατιώτης τις μετὰ τῆς γυναικός του πρὸς τὴν Ἁγίαν, καὶ παρεκάλει αὐτὴν νὰ χαρίσῃ εἰς αὐτὸν τέκνον, ὑποσχόμενος νὰ τὸ προσφέρῃ εἰς τὸν Θεόν· ἀκούσας δὲ τὴν Ἁγίαν νὰ τοῦ ἀποκαλύπτῃ τὰ διανοήματα τῆς καρδίας του, καὶ βεβαιωθεὶς παρ’ αὐτῆς ὅτι θέλει τύχει τοῦ ποθουμένου, ἐπανῆλθε χαίρων καὶ ἀγαλλόμενος εἰς τὸν οἶκόν του.
Τοσαῦτα δὲ καὶ ἄλλα θαύματα ἐποίησεν ἡ Ὁσία αὕτη Ἀνθοῦσα, ὥστε (ἵνα μεταχειρισθῶμεν το σχῆμα τῆς ὑπερβολῆς) ἂν ὑπάρχῃ τις, ὅστις δύναται νὰ μετρήσῃ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης καὶ τὰς σταγόνας τῆς βροχῆς, καὶ τὸ βάθος τῆς θαλάσσης, καὶ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ, καὶ τὸ πλάτος καὶ μῆκος τῆς γῆς, αὐτὸς ἠμπορεῖ νὰ γράψῃ καὶ τὰ θαυμαστὰ ἔργα ὅσα ἡ Ἁγία ἐποίησεν. Ἐπειδὴ ὅμως ἔχουσα καὶ αὐτὴ ἀνθρωπίνην φύσιν ἔπρεπε νὰ γευθῇ θανάτου, ὕπνωσεν ἡ μακαρία τὸν εἰς τοὺς δικαίους πρέποντα ὕπνον κατ’ αὐτὴν τὴν σημερινὴν ἡμέραν τῆς μνήμης τοῦ Μεγαλομάρτυρος Ἁγίου Παντελεήμονος· διότι τοῦτο ηὔχετο ἡ ἀοίδιμος, νὰ τελειώσῃ δηλαδὴ κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην. Τελειωθεῖσα δὲ ἐνεταφιάσθη εἰς τὸ κελλίον, εἰς τὸ ὁποῖον διήνυσε τὴν ζωήν της, ἐτέλει δὲ καὶ μετὰ θάνατον πλεῖστα ὅσα θαύματα, εἰς δόξαν Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ εἰς ἔνδειξιν τῆς θεαρέστου αὐτῆς πολιτείας.