Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν ΑΝΘΟΥΣΗΣ τῆς ὁμολογητρίας τῆς ἐν τῇ ἁγιωτάτῃ Μονῇ τοῦ Μαντινέου.

Βλέπουσα δὲ μετὰ ταῦτα ἡ Ἁγία Ἀνθοῦσα, ὅτι αἱ συναθροισθεῖσαι ἐκεῖ ἀδελφαὶ προσέφερον εἰς αὐτὴν ὑπακοὴν καὶ εὐπείθειαν, τούτου ἕνεκα ἔκτισε προσέτι ἐκ θεμελίων δύο ἄλλους ἱεροὺς Ναούς, τὸν μὲν εἰς τὸ ὄνομα τῆς Θεοτόκου, τὸν δὲ εἰς τὸ ὄνομα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων· καὶ τὸν μὲν Ναὸν τῆς Θεοτόκου ἀφιέρωσεν εἰς τὰς καλογραίας, τὸν δὲ Ναὸν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀφιέρωσεν εἰς τοὺς Μοναχούς. Ὅθεν πολλοὶ κοσμικοί, θέλοντες νὰ μετανοήσωσι διὰ τὰς ἁμαρτίας των, παρῄτουν τὸν κόσμον καὶ μετέβαινον πρότερον μὲν εἰς τὸν ρηθέντα Ἅγιον Σισίνιον, ἐν ὅσῳ ἔζη, ὕστερον δὲ καὶ εἰς τὴν Ἁγίαν ταύτην Ἀνθοῦσαν, ὁδηγούμενοι παρ’ αὐτῆς καὶ πρὸς τὰς ἀρετὰς παιδαγωγούμενοι. Οὖσα δὲ ἡ Ἁγία κατάκορος ἐκ τῶν ὀρθῶν δογμάτων τῆς πίστεως, ἀπεστρέφετο πᾶσαν νεωτέραν αἵρεσιν· ὅθεν ἐκ τούτου ἔγινε περιβόητος καὶ ἡ φήμη ταύτης ἔφθασε μέχρι καὶ αὐτῶν τῶν ἀνακτόρων.Ἦτο δὲ τότε βασιλεὺς Κωνσταντῖνος ὁ Κοπρώνυμος, ὁ καὶ Καβαλῖνος ἐπονομαζόμενος, ὁ μισόχριστος ἐκεῖνος καὶ εἰκονομάχος, ὁ ὁποῖος προσεπάθει νὰ σύρῃ τὴν Ἁγίαν ταύτην εἰς τὴν πλάνην του. Ἀποστείλας λοιπὸν ὁμόφρονά του τινὰ εἰκονομάχον, εἶπε πρὸς αὐτὸν νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸ Μοναστήριον τοῦ Μαντινέου καὶ ἀφοῦ εὕρῃ τὴν Ἀνθοῦσαν νὰ καταπείσῃ αὐτὴν νὰ κλίνῃ εἰς τὴν ἰδικήν του δόξαν, νὰ ἀθετήσῃ δηλαδὴ τὴν προσκύνησιν τὸν ἁγίων Εἰκόνων· καὶ ἐὰν μὲν πεισθῇ καλῶς, εἰ δὲ μή, νὰ τιμωρήσῃ αὐτὴν ἕως οὗ τὴν πείσῃ καὶ στανικῶς νὰ ὑποταχθῇ εἰς τὰ ἰδικά του προστάγματα.

Ὁ δὲ ἀπεσταλμένος, συμπαραλαβὼν μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ ἄλλους καὶ συνάξας πολλὰς ἁγίας Εἰκονας, ἔφερεν εἰς ἐξέτασιν τὴν Ὁσίαν μετὰ τοῦ ἀνεψιοῦ αὐτῆς, ὁ ὁποῖος ἦτο ἡγούμενος εἰς Μοναστήριον ἀνδρῶν. Πάραυτα λοιπὸν ἔδειρε πρῶτον τὸν ἀνεψιὸν τῆς Ἁγίας Ἡγουμένης ἐπὶ πολλὴν ὥραν καὶ ἐξέσχισε τὸ σῶμά του, ἐν ᾧ ἡ Ἁγία ἐνεθάρρυνε καὶ ἐδυνάμωνεν αὐτόν, ἵνα μένῃ εἰς τὴν ὁμολογίαν ναὶ προσκύνησιν τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, καὶ νὰ ὑποφέρῃ ἀνδρείως τὰς βασάνους· ἀφοῦ δὲ ἐκινδύνευσε νὰ ἀποθάνῃ ἐκ τῶν βασάνων, ἀφέθη καὶ δὲν ἐβασανίσθη πλέον. Τὴν δὲ Ἁγίαν Ἀνθοῦσαν ἐτάνυσαν ἐκ τεσσάρων μερῶν, καὶ ἔδειραν ἀπανθρώπως μὲ βούνευρα. Εἶτα ἀνάψας ὁ ἀλιτήριος τὰς Ἁγίας Εἰκόνας, τὰς ὁποίας εἶχε συνάξει, ἔβαλεν αὐτὰς ἀνημμένας ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τῆς Ἁγίας, εἰς δὲ τοὺς πόδας της ἔβαλεν ἀνημμένους ἄνθρακας· ἐπειδὴ δὲ ἡ Ὁσία ἔμεινεν ἀβλαβὴς τῇ τοῦ Χριστοῦ χάριτι, ἐξώρισεν αὐτήν.