Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος ΩΡΑΙΟΖΗΛΗΣ.

Ἡ ἀρετὴ δὲ πάλιν, ἂν καὶ εἰς ἀπόκρυφον καὶ ἀπόκεντρον μέρος γίνεται, κάμνει ὅμως φανερὸν τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ ὄχι μόνον αὐτὸ ἀναπτύσσει, ἀλλὰ καὶ στηρίζει διὰ τούτου τὰς ψυχὰς τῶν Χριστιανῶν. Τί δὲ μετεχειρίσθη ὁ ἀλιτήριος διάβολος; ἐνέπνευσεν εἰς τὸν βασιλέα Δομετιανὸν τὴν σατανικὴν ἰδέαν νὰ κηρύξῃ πόλεμον καὶ διωγμὸν κατὰ τῶν Χριστιανῶν· διότι οὗτος ὁ ἀσεβέστατος, μὴ μεταχειρισθεὶς καλῶς τὴν βασιλείαν, δὲν ἠθέλησε νὰ ἀναγνωρίσῃ τὸν Θεὸν ὅστις ἐχορήγησε ταύτην εἰς αὐτόν, ἀλλ’ ἐξανέστη ἐναντίον του, θεοὺς μὲν ψευδωνύμους καὶ ματαίους προσκυνῶν, βιάζων δὲ καὶ τοὺς ὑπηκόους του νὰ προσκυνῶσιν αὐτούς, ὁ καὶ αὐτῶν τῶν ἀναισθήτων εἰδώλων ἀναισθητότερος.

Οὗτος λοιπὸν καὶ τὴν μακαρίαν ταύτην Ὡραιοζήλην, ἀποσπάσας ἀπὸ τῶν συναδέλφων της δύο παρθένων, παρέστησεν εἰς τὸ κριτήριόν του καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν· «Τίνος ἕνεκα, ὦ γύναιον, τὴν μὲν πατρικήν σου θρησκείαν ἠθέτησας, τὸν δὲ Χριστὸν ἀνακηρύττεις Θεόν; ἢ διατί ἀπατᾷς τοὺς ἀνθρώπους μὲ ψευδεῖς καὶ ἀπιθάνους λόγους, καὶ πείθεις αὐτοὺς νὰ πιστεύσωσιν εἰς ἕνα θνητόν, τὸν ὁποῖον ἐξυμνοῦσα λέγεις ὅτι εἶναι ὁ ποιητὴς τοῦ παντός;». Πρὸς ταῦτα ἡ Ἁγία ἀπεκρίθη· «Ἐνῷ σύ, ὦ βασιλεῦ, ἔμαθες, ὅτι ὁ ὑπ’ ἐμοῦ κηρυττόμενος Χριστὸς ἐσταυρώθη ὡς ἄνθρωπος, πῶς δὲν ἔμαθες προσέτι καὶ τοῦτο, ὅτι αὐτὸς ὁ ἴδιος ἀνέστη ὡς Θεός; ἢ πῶς δἐν ἤκουσας ὅτι αὐτὸς καταβὰς εἰς τὸν ᾍδην πάντας τοὺς ἐκεῖ συνανέστησε, καὶ ὡς ἀρχηγὸς τῆς ζωῆς ἐχάρισεν εἰς τοὺς νεκροὺς ζωὴν τὴν αἰώνιον: Ὅτι δὲ ὁ Χριστός, Θεὸς ὢν προαιώνιος, ἠθέλησε νὰ γίνῃ ἄνθρωπος καὶ νὰ πάθῃ καὶ νὰ σταυρωθῇ δι’ ἡμᾶς καὶ διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων, τοῦτο περιττὸν εἶναι νὰ τὸ λέγω εἰς ὦτα, εἰς τὰ ὁποῖα δὲν χωρεῖ τὸ τοιοῦτον μυστήριον. Πλὴν ἐγὼ σοὶ λέγω τοῦτο πρῶτον καὶ τελευταῖον· ὅ,τι δήποτε καὶ ἂν πράξῃς, ὅσον καὶ ἂν μὲ φοβερίσῃς ἢ κολακεύσῃς ἢ τιμωρήσῃς καὶ ὅ,τι καὶ ἂν μοὶ ὑποσχεθῇς, δὲν θέλεις δυνηθῆ νὰ μὲ σαλεύσῃς ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ μου· μὴ γένοιτο ποτὲ εἰς ἐμὲ νὰ ἀρνηθῶ τὸν Θεόν μου, ὁ ὁποῖος μὲ ἐδημιούργησεν ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι, καὶ κατέβη ἐκ τῶν οὐρανῶν εἰς τὴν γῆν, καὶ ἐσαρκώθη ἀσπόρως διὰ τὴν ἐμὴν σωτηρίαν. Λοιπὸν ὅπερ θέλεις ποίησον, ὦ βασιλεῦ ἰδοὺ κεῖται ἐνώπιόν σου τοῦτό μου τὸ σῶμα, καῖε λοιπόν, κόπτε, σφάζε καὶ τιμώρει αὐτό».