Κατὰ τὰς ἀφηγήσεις τῶν γεροντοτέρων καὶ καλῶς γνωριζόντων ἀπὸ τοὺς γονεῖς καὶ γέροντας τῆς ἐποχῆς των, ἡ ὑπάρχουσα τότε ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου μετὰ τῆς βιογραφίας αὐτοῦ ἀπωλέσθη κατὰ τὸ ἔτος 1854, ὅτε, λόγῳ ἐπαναστάσεως τῆς περιφερείας ταύτης, οἱ Τοῦρκοι ἀπετέφρωσαν τὴν μέχρι τότε ἀκμάζουσαν κωμόπολιν Βελεντζικόν, ἀριθμοῦσαν 300-500 οἰκογενείας, διασωθείσης μόνον τῆς ἁγίας τοῦ Ἁγίου Κάρας ὑπὸ τοῦ τότε ἐφημερίου, ὅστις παρέλαβε μεθ’ ἑαυτοῦ ταύτην κατὰ τὴν ἐκεῖθεν εἰς Βάλτον φυγήν του, χωρὶς νὰ προνοήσῃ καὶ διὰ τὴν ἱερὰν ἀκολουθίαν τοῦ Ἁγίου. Ἔκτοτε δὲ ἄχρι τοῦ 1939 ἐν τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου ἐψάλλετο ἀκολουθία ἑτέρου Ἱεράρχου Ἁγίου, ὅτε, μεριμνήσαντος περὶ τούτου τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Βησσαρίωνος Δουσίκου πατρὸς Συμεὼν Τσαμοπούλου, ἐποιήθη νέα τοιαύτη ὑπὸ τοῦ ἐν τῇ Ἁγιορειτικῇ Σκήτῃ τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης ἀσκοῦντος Ὁσιολογιωτάτου Γερασίμου Μοναχοῦ, ἥτις καθιερωθεῖσα ψάλλεται ἐν τῇ ἑορτῇ τοῦ Ἁγίου.