ἀλλὰ διὰ τὸν φόβον τῶν Ἀγαρηνῶν τὴν ὠνόμασαν «Τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων». Εἰς δὲ τὸν καιρὸν τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ ἁγίου λειψάνου ἐξῆλθεν εὐωδία ἄρρητος· ὅθεν ἔλαβον τὴν ἁγίαν του κάραν εἰς ἕνα Μοναστήριον ἐκείνου τοῦ τόπου Βουρκάνου ὀνομαζόμενον καὶ θαυματουργεῖ ἕως σήμερον· ἐπῆρε δὲ καὶ ἡ μάμμη τοῦ ἀπὸ Καλάμας διδασκάλου Διονυσίου, τοῦ Ποδάρου ἐπικαλουμένου (ὅστις καὶ τοῦτο τὸ μαρτύριον παρέδωκε) μίαν πλευρὰν τοῦ Ἁγίου καὶ ἔθεσεν αὐτὴν εἴς τι μέρος τῆς οἰκίας της. Ἐκεῖ εἶδε μίαν νύκτα καὶ ἔλαμψε φῶς λαμπρότατον εἰς δόξαν τοῦ Μάρτυρος καὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις σὺν τῷ ἀνάρχῳ αὐτοῦ Πατρὶ καὶ τῷ Παναγίω Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ