Ἀφοῦ δὲ ὁ Ὅσιος ἐπεράτωσεν ἐπιτυχῶς τὴν ἀποστολήν του, δὲν ἀνεχώρησεν ἀμέσως τότε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολιν, ἐπειδὴ ἦτο χειμών, ἀλλ’ ἔμεινεν ἔξω τῆς πόλεως εἰς προάστιον, λεγόμενον τοῦ Ρουφίνου. Ἐκεῖ ἐπήγαιναν πολλοὶ ἐκ τῆς Πόλεως καὶ τὸν ἐπεσκέπτοντο καὶ πολλοὶ ἐξ αὐτῶν ἔγιναν μαθηταί του γνήσιοι, ἐξόχως δὲ ἡ ἐγγονὴ τοῦ βασιλέως Οὐαλεντίνου Ἰουλιανὴ καὶ ἡ τοῦ Πομπηΐου, υἱοῦ τοῦ βασιλέως, σύζυγος, Ἀναστασία καλουμένη, ἡ ὁποία ἐμόνασεν ὕστερον εἰς τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν καὶ ἐτέλεσε μεγάλους ἀγῶνας καὶ θαυμάσια κατορθώματα εἰς δόξαν Θεοῦ.

Κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἔγινεν εἰς τὰ χωρία τῶν Ἱεροσολύμων πεῖνα μεγάλη καὶ θανατικὸν καὶ ὅσον παρήρχοντο αἱ ἡμέραι ἐπὶ τοσοῦτον καὶ τὸ δεινὸν τοῦτο κακὸν ἐπλήθυνε καὶ ἐξηπλοῦτο εἱς πολλὰς χώρας τοῦ Βυζαντίου. Ἐκ τοῦ κακοῦ τούτου ἀναρίθμητοι οἰκίαι ἠρημώθησαν καὶ ἔμειναν ἀκατοίκητοι. Αἱ δὲ ὑπηρεσίαι τῆς βασιλείας καὶ αὐτὸς ὁ βασιλεύς, διὰ νὰ μὴ ζημιωθῇ τὸ ταμεῖον τοῦ Κράτους, ἐνομοθέτησαν, ὅπως τοὺς ὀφειλομένους φόρους τῶν ἀποθνῃσκόντων πληρώνουν οἱ ἐπιζῶντες γείτονες αὐτῶν. Τοῦτον τὸν παράνομον καὶ ἄσπλαγχνον νόμον ἀκούσας ὁ εὔσπλαγχνος Σάββας, ἐπῆγε πάλιν εἰς τὸν βασιλέα καὶ ἐξέθεσεν εἰς αὐτὸν τὸ ἄτοπον τοῦ πράγματος, ἀποδεικνύων τὴν διὰ τούτου παντελῆ ἀπώλειαν τῶν πενήτων καὶ ὅτι ὁ νόμος αὐτὸς δὲν ἦτο πρὸς τὸ συμφέρον τῆς βασιλείας, ἀλλὰ μάλιστα πρὸς ζημίαν μεγάλην καὶ ἐξολόθρευσιν. Διότι ἦτο ἀδικία ἀπερίγραπτος, ὅσοι ἐσώθησαν ἀπὸ τὰ δύο ἐκεῖνα δεινὰ τῆς πείνης καὶ τῆς θανατηφόρου ἐπιδημίας, νὰ βασανίζωνται πάλιν ὕστερον ἀπὸ τὸ Κράτος, διὰ νὰ πληρώσουν φόρον τόσον ἄδικον. Στενοχωρούμενοι δὲ ὑπὸ τῆς βίας καὶ ἐξωθούμενοι ὑπὸ τῆς ἀνάγκης θέλουν πράξει νεώτερόν τι, ἐκ τοῦ ὁποίου θέλει ζημιωθῆ τὸ Κράτος περισσότερον. Ταῦτα λέγων ὁ Σάββας παρεκάλει τὸν βασιλέα ἐξ ὅλης καρδίας καὶ μετὰ πολλῆς τῆς δεήσεως νὰ ἐξαλείψῃ τοιαύτην ἀπόφασιν παράνομον.

Εὐλαβηθεὶς τὸν Ἅγιον ὁ βασιλεύς, ἠθέλησε νὰ κάμῃ τὴν ἐπιθυμίαν του· ἀλλ’ ὁ μισόκαλος πάλιν ἠναντιώθη, ἐπειδὴ ἦτο παρὼν μέγας τις ἄρχων πρωτοσύμβουλος τοῦ βασιλέως, Μαρῖνος ὀνόματι, ὅστις τὸν ἠμπόδισεν ὁ τρισκατάρατος λέγων ταῦτα· «Βασιλεῦ, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι τῆς Παλαιστίνης εἶναι Νεστοριανοί, δι’ αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ τοὺς κάμῃς τοιαύτην χάριν». Τότε ὁ Ἅγιος εἶπε πρὸς αὐτὸν μετὰ θυμοῦ· «Παῦσον ἀπὸ τοῦ νὰ ἐξάπτῃς εἰς τὸν βασιλέα τὸν παλαιὸν πόλεμον καὶ μετανόησον διὰ τὰ λόγια, τὰ ὁποῖα ἐλάλησας, εἰδ’ ἄλλως εἰς ὀλίγας ἡμέρας ἀπολεῖται μετ’ ἤχου τὸ σὸν μνημόσυνον, καὶ θέλει ἀφανισθῆ ἡ δόξα σου ἅπασα».