Τὴν ἐπίγνωσιν δὲ ταύτην τοῦ Θεοῦ ἐφρόντιζε νὰ φυλάττῃ κεκρυμμένην ἐν τῇ καρδίᾳ της διὰ τὸν φόβον τοῦ ἀπίστου ἀνδρός της, παρεκάλει δὲ πάντοτε τὸν Κύριον νὰ τὴν ἀξιώσῃ νὰ δεχθῇ τὸ ἅγιον Βάπτισμα, καταγινομένη εἰς ἀγρυπνίας, εἰς νηστείας, εἰς προσευχάς, καὶ μεταχειριζομένη πᾶσαν καθαρότητα τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος καὶ παρθενίαν φυλάττουσα. Ἐκ τούτων λοιπὸν ἠξιώθη ἡ ἀοίδιμος νὰ δεχθῇ τὴν κατωτέρω ἀποκάλυψιν ἐκ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἐν ᾧ αὕτη ἡ τρισολβία προσηύχετο εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν μετὰ δακρύων καὶ συντετριμμενης καρδίας, ὁ τὸ θέλημα τῶν φοβουμένων αὐτὸν ποιῶν Κύριος ἐπήκουσε τῆς δεήσεώς της, διὰ τὴν θερμὴν πίστιν τὴν ὁποίαν εἶχεν εἰς αὐτόν, καὶ τῆς λέγει· «Ἐπειδὴ διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων κατέβην ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ ἐσαρκώθην ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Ἀειπαρθένου, διὰ τοῦτο τώρα ἦλθον πρὸς σέ, καμφθεὶς ἀπὸ τὰ δάκρυά σου. Ἑτοίμασον λοιπὸν τράπεζαν καθαρὰν καὶ βάλε ἐπ’ αὐτῆς μανδήλιον λευκόν, καὶ ἀγγεῖον ἀμεταχείριστον καὶ λαμπρόν, τὸ ὁποῖον πλήρωσον ὕδατος, ἑτοίμασον δὲ αὐτὰ ἐντὸς ταμείου [1] καὶ κοιτῶνος ἐστολισμένου, ρίψον δὲ σεαυτὴν εἰς τὸ ἔδαφος τῆς γῆς ἔξω τοῦ κοιτῶνος, καὶ θέλει σὲ σκεπάσει ἡ δεξιά μου, τότε δὲ θὰ φανερωθῶ εἰς σὲ ὡς ἐγὼ βούλομαι».
Ἐποίησε λοιπὸν ταῦτα πάντα ἡ μακαρία Ἀκυλῖνα, καθὼς ἐλάλησεν εἰς αὐτὴν ἡ φωνή· καὶ ὢ τοῦ φρικτοῦ καὶ ξένου μυστηρίου! κατέβη εἰς αὐτὴν ὁ Δεσπότης Χριστός, ὅστις πάντοτε καὶ πανταχοῦ, παραγίνεται, καὶ ποτὲ δὲν παραβλέπει τοὺς εἰς αὐτὸν ἐλπίζοντας καὶ βοῶντας νοερῶς πρὸς αὐτὸν καὶ ἀγαπῶντας αὐτὸν ἐξ ὅλης καρδίας. Μετὰ τοῦ Κυρίου δὲ κατέβησαν καὶ ὅλαι αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν, κατὰ τὴν πέμπτην φυλακὴν [2] τῆς νυκτὸς ψάλλουσαι καὶ λέγουσαι τὸν ἐπινίκιον ὕμνον «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Κύριος Σαβαώθ». Αὐτὸς δὲ ἐκεῖνος ὁ Δεσπότης, ὁ νίψας πρότερον τοὺς πόδας τῶν Μαθητῶν του καὶ σπογγίσας αὐτοὺς μὲ τὸ περιζώνιον μὲ τὸ ὁποῖον ἦτο διεζωσμένος, αὐτός, ὢ τοῦ θαύματος! καὶ τότε διὰ τῶν ἀκηράτων χειρῶν του ἔνιψε τὸ ἅγιόν του πρόσωπον μὲ τὸ ὕδωρ ἐκεῖνο τὸ ἐν τῷ ἀγγείῳ· νιψάμενος δὲ ἀπέμαξεν, ἤτοι ἐσπόγγισε, μὲ τὸ καθαρὸν ἐκεῖνο μανδήλιον τὸ ἄχραντον καὶ θεῖον αὐτοῦ πρόσωπον, εὐθὺς δὲ ἐτυπώθη ἀχειροποιήτως εἰς τὸ μανδήλιον ὁ τύπος καὶ ἡ εἰκὼν τῆς θείας αὐτοῦ μορφῆς, καὶ ὁ πανάγιος καὶ ἀληθέστατος αὐτοῦ χαρακτήρ, καθὼς εἰς ὅλους δεικνύεται ἕως τῆς σήμερον.