Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ ἀνάμνησις τῆς εὑρέσεως τῆς ἀχειροποιήτου καὶ σεβασμίας Εἰκόνος τοῦ Μυρίου ἐν τοῖς Καμουλιανοῖς.

Ο ΚΥΡΙΟΣ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ δίκαιος καὶ μόνος ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν, ὅστις εἶναι ἀόρατος κατὰ τὴν οὐσίαν τῆς Θεότητος, ἀνίκητος κατὰ τὸ κράτος καὶ ἀνεκλάλητος κατὰ τὴν δύναμιν, αὐτὸς ὁ κατὰ φύσιν φιλάνθρωπος καὶ ἀγαθός, ἡ εἰκὼν τοῦ Πατρὸς ἡ ἀπαράλλακτος, ὁ τῇ δόσει τῶν χαρισμάτων ἀμεταμέλητος, ὁ πρὸ αἰώνων ἀοράτως ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθεὶς καὶ ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν ἐκ μητρὸς Παρθένου ἀσπόρως τεχθείς, αὐτὸς καὶ πάλιν κατεδέχθη νὰ φανῇ εἰς Ἁγίαν Εἰκόνα διὰ τὴν αὐτοῦ ἀγαθότητα καὶ ἄμετρον εὐσπλαγχνίαν· καὶ ἐκεῖ μέν, εἰς τὴν κατὰ Σάρκα Γέννησιν καὶ παρουσίαν του, ὡδήγησε τοὺς Μάγους δι’ ἀστέρος, ἐδῶ δέ, εἰς τὴν δι’ Εἰκόνος φανέρωσίν του, ἔφερε τοὺς νηπίους τὸν νοῦν εἰς τελείαν ἐπίγνωσιν. Ὢ ἀφράστου φιλανθρωπίας! ὢ ἀμέτρου κηδεμονίας! ὢ ἀνεκδιηγήτου δωρεᾶς! ὢ ἀρρήτου ἀνεξικακίας! ὢ ἀκαταλήπτων μυστηρίων!

Ὄντως παράδοξον εἶναι τοῦτο καὶ φοβερόν, ἀδελφοί, ὅτι ὁ Κτίστης τῶν ἁπάντων ὁρᾶται ὑπὸ τῶν πηλίνων ἡμῶν μὲ χαρακτῆρα πανσέβαστον, καὶ ἐκεῖ μὲν εἰς τὴν διὰ Σαρκὸς ἐπιδημίαν του ἐφάνη νέος διὰ Γεννήσεως, ἐδῶ δὲ ὁ ἴδιος κατεδέχθη σήμερον νὰ προσκυνῆται μὲ Εἰκόνα σωματικήν· ὢ θαῦμα μέγα! πάλιν συγκατάβασις ἐγένετο Δεσπότου πρὸς τοὺς δούλους! Δεῦτε λοιπόν, πατέρες καὶ ἀδελφοί, ἀκούσατε, νὰ διηγηθῶ εἰς τοὺς φοβουμένους τὸν Κύριον ὅσα θαυμαστὰ ἔγιναν εἰς τὰ Καμουλιανά, τὴν νέαν Βηθλεέμ, τὰ ὁποῖα θέλω προθέσει πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν σας διὰ τοῦ λόγου, ἐγὼ ὁ ταπεινὸς Γρηγόριος, τὰ περὶ τῆς τιμίας καὶ μακαρίας γυναικὸς Βάσσης, τῆς μετονομασθείσης Ἀκυλίνης, τὰ ὁποῖα ἐφανερώθησαν εἰς ἐμὲ τὸν ἀνάξιον ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Αὕτη ἡ μακαρία Ἀκυλῖνα ἦτο Ἑλληνίς, ἔχουσα ἄνδρα Κάμουλον ὀνομαζόμενον, ὁ ὁποῖος ἦτο καὶ αὐτὸς Ἕλλην καὶ ἄπιστος, τοπάρχης δὲ τοῦ τόπου ἐκείνου, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ ἐν ἔτει σπθ’ (289). Ἐδίωκε δὲ καὶ ἐπολέμει ὁ Κάμουλος τοὺς Χριστιανούς, κατὰ τὴν προσταγὴν τὴν ὁποίαν εἶχε παρὰ τοῦ Διοκλητιανοῦ. Ἀλλ’ ἡ τούτου σύζυγος Ἀκυλῖνα, φωτισθεῖσα ὑπὸ τῆς θείας χάριτος, ἐγνώρισε τὸν ἀληθῆ Θεόν. Ὅθεν ἐζήτει μὲν νὰ χωρισθῇ ἀπὸ τοῦ ἀνδρός της καὶ ἀπὸ τῆς ἐκείνου ἀσεβείας, προσεπάθει δὲ νὰ ἐπιστραφῇ ὅλως εἰς μόνον τὸν ὑπ’ αὐτῆς γνωρισθέντα Θεὸν καὶ Βασιλέα τοῦ παντός.


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἰδιαιτέρου δωματίου προσευχῆς.

[2] Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην ἡ νὺξ διῃρεῖτο εἰς ἓξ φυλακάς, ἑκάστη δὲ φυλακὴ ἦτο διαρκείας δύο ὡρῶν. Ἑπομένως ἡ πέμπτη φυλακὴ ἦτο περὶ τὴν δεκάτην ὥραν τῆς νυκτὸς δηλαδὴ περὶ τὴν 4ην πρωϊνήν.